گیلگمش: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

 

 

در دوران [[تمدن بابل|بابِل]]ی بعدی، این داستان‌ها در یک روایت به‌هم‌تنیده شدند. در نسخه مرجع حماسه، گیلگمش با مردی وحشی به نام [[انکیدو]] دوست می‌شود. آن دو با هم به سفرهای زیادی می‌روند که مشهورترینش شکست [[هومبابا]] (سومری: هوواوا) و [[نرگاو آسمان]] است. پس از مرگ انکیدو، در اثر بیماری‌ای که خدایان برای مجازات دچارش کرده بودند، ترس از مرگ در دل گیلگمش می‌افتد و برای [[جاودانگی|جاودانه شدن]] به جستجوی [[اوتنپیشتی|اوتَنَپیشتی]]، دانای بازمانده از [[افسانه طوفان گیلگمش|طوفان بزرگ]]، می‌رود. گیلگمش بارها در آزمون‌هایی که پیش روی او گذاشته می‌شود، شکست می‌خورد و به خانه‌اش در اوروک برمی‌گردد، درمی‌یابد که جاودانگی از دسترس او خارج است. پیام شاعر چنین است: افراد به جستجوی فردی خود دست می‌زنند اما در نهایت باید با مرگ کنار بیایند. در تمدن مدرن، بر جایگاه فرد و حقوق فرد تأکید می‌شود اما در تمدن بابل بر ارزش‌های اجتماعی و زندگی کردن بر مبنای آن تأکید می‌شد. شاعر می‌گوید فرد، [[یک‌روزه‌ها|موجودی یک‌روزه]] است که بدون بر جا گذاشتن اثری از بین می‌رود اما زندگانی بشری که نمادش شهر است، برای همیشه بر جا خواهد ماند.