ویکیپدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۱/۴۴
ترکیب یونی نوعی ترکیب شیمیایی است که ذرههای سازندهٔ آن یونهای مثبت و منفی هستند. شکل متداول ترکیبات یونی از یک فلز به عنوان کاتیون و یک نافلز به عنوان آنیون تشکیل میشود؛ فلزها تمایل به از دست دادن الکترون و تبدیل شدن به یون مثبت را دارند، و نافلزها تمایل به گرفتن الکترون و تبدیل شدن به یون منفی را دارند. ترکیبات یونی بهطور طبیعی در سنگهای معدنی و به صورت محلول در آب دریاها و اقیانوسها یافت میشوند ولی در هواکره وجود ندارند. ترکیبات یونی بهوسیله نوعی پیوند شیمیایی بسیار قوی به نام پیوند یونی تشکیل میشوند؛ در نتیجه، این ترکیبات از دمای ذوب و جوش بالایی برخوردارند و عمدتاً در دمای اتاق به صورت جامد هستند. در حالت جامد، ترکیبات یونی میتوانند شکل بلورین منظم داشته باشند که از قواعد موجود برای توصیف ساختارهای بلوری در علم بلورشناسی پیروی میکند. در حالت محلول در حلالهای قطبی نظیر آب، این ترکیبات به یونهای مثبت و منفی تفکیک و توسط مولکول حلال، حلالپوشیده میشوند. این مواد به دلیل این که از یک شبکه بلورین یکپارچه تشکیل شدهاند، فاقد مولکولاند؛ در نتیجه، سادهترین نسبت کاتیونها به آنیونها در ترکیب — که به آن سلول واحد گفته میشود — به عنوان فرمول شیمیایی ترکیبات یونی ذکر میشود. سختی، شکنندگی، نارسانایی الکتریکی در حالت جامد، رسانایی الکتریکی در حال مذاب و محلول، و تنوع رنگی بالا از ویژگیهای این ترکیبات است. عدهٔ اندکی از ترکیبات یونی در دماهای متعارف مایع هستند که به آنها مایع یونی گفته میشود. نخستین توضیحات علمی در مورد این ترکیبها به دانشمند انگلیسی مایکل فارادی بر میگردد و ساختار بلوری این ترکیبات توسط ویلیام هنری و ویلیام لورنس براگ در سال ۱۹۱۳ توضیف شد.