امپراتور افسانه‌ها (مجموعه تلویزیونی)
مجموعهٔ تلویزیونی ۲۰۱۰ ساخته‌شده در کره جنوبی
(تغییرمسیر از پادشاه گان چوگو (مجموعه تلویزیونی))
امپراتور افسانه‌ها (با نام اصلی پادشاه افسانه یا پادشاه گون‌چوگو، (کره‌ای: هانگول: 근초고왕, هانجا: 近肖古王) یک مجموعه تلویزیونی تاریخی کره‌ای است که در سال ۲۰۱۰ از شبکه کی‌بی‌اس۱ پخش شد. این مجموعه به موضوع تأسیس سلسله بکجه و حکومت سیزدهمین پادشاه آن، پادشاه گون‌چوگو فرزند پادشاه بیریو و جنگ‌هایش با شانزدهمین پادشاه گوگوریو، گگوگوون می‌پردازد. این مجموعه بر اساس منابع تاریخی موجود در کتاب‌های سامگوک ساگی و سامگوک یوسا ساخته شده‌است. پس از وی فرزندش پادشاه گون‌گوسو به پادشاهی رسید.
| امپراتور افسانه‌ها | |
|---|---|
 پوستر تبلیغاتی | |
| نام‌های دیگر | The King of Legend پادشاه افسانه پادشاه گون‌چوگو |
| هانگول | 근초고왕 |
| هانجا | 近肖古王 |
| معنای لفظی | پادشاه گون‌چوگو |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Geunchogo-Wang |
| مک‌کیون–ریشاور | Kǔnch'ogo-wang |
| ژانر | درام تاریخی اکشن |
| نویسنده | جونگ سونگ هی یو سونگ ریول |
| کارگردان | یون چانگ بوم کیم یونگ جو |
| بازیگران | کام وو سونگ کیم جی سو لی جونگ وون لی جی هون آن جه مو لی سه اون |
| کشور سازنده | کره جنوبی |
| زبان اصلی | کره‌ای |
| شمار قسمت‌ها | ۶۰ |
| تولید | |
| تهیه‌کنندهٔ اجرایی | لی جه یونگ |
| تهیه‌کننده‌ها | شین هیون سو هان چول کیونگ |
| مدت | ۵۷ دقیقه |
| پخش | |
| شبکهٔ اصلی | کی‌بی‌اس |
| انتشار اولیه | ۶ نوامبر ۲۰۱۰ – ۲۹ مه ۲۰۱۱ |
| وبگاه | |
خلاصه داستان
این درام داستان یک پادشاه جنگجوی بکجه را روایت می‌کند. تحت فرمانروایی او، پادشاهی روزهای شکوه خود را تجربه کرد، با فتوحات نظامی که باعث شد او بیشتر شبه جزیره کره را کنترل کند و متعاقباً قدرت سیاسی بکجه را تقویت کرد که بزرگ‌ترین اوج قدرت بکجه بود. ویدئوی اولیه به سئول ۲۰۱۰ در سایت پونگناپتوسونگ اشاره می‌کند و سپس به ۱۷۰۰ سال به هانسونگ، بکجه اشاره می‌کند که در آن سوژه اعلام می‌کند پادشاهی جدیدی در آن سرزمین در نزدیکی دریای غربی ایجاد می‌کند. بویو گو، شاهزاده برکنار شده، به زندگی نمک فروش تبعید می‌شود تا هر گونه ترسی را که او پسر دوم است، برای تصاحب تاج و تخت سرکوب کند. فیلم در مورد بازگشت بویو گو به پادشاهی صحنه‌های جنگ حماسی بسیاری را با گوگوریو نشان می‌دهد که احساس می‌کند پادشاهی از او دزدیده شده و بکجه را فریب می‌دهد.[۱]
بازیگران
- کام وو سونگ در نقش شاهزاده بویو گو، پسر دوم پادشاه بیریو (بعد شناخته شده در نقش پادشاه گون‌چوگو، سیزدهمین پادشاه بوجه)
- کیم جی-سو در نقش بویو هوا، دختر پادشاه گای (بعد ملقب به سوسوکدانگ؛ ملکه اول گون‌چوگو و مادر بویو سو)
- لی جونگ وون در نقش پادشاه سایو یا گگوگوون (شانزدهمین پادشاه گوگوریو)
- لی جی هون در نقش هه‌گون (پسر جواپیونگ هه‌نیونگ)
- آن جه مو در نقش جین‌سونگ (پسر
جواپیونگ جین‌جونگ)
- لی سه اون در نقش وی (جین) هونگران، خواهر وی بیرانگ (بعد ملقب به وانولدانگ؛ ملکه دوم گون‌چوگو و مادر بویو گون و بویو جین)
- یون سونگ‌وون در نقش پادشاه بیریو (پدر گون‌چوگو، یازدهمین پادشاه بکجه)
- سو این سوک در نقش هئوکگانگگوک ساهول (پدر پادشاه بیریو)
- چوی میونگ‌گیل در نقش هه‌بی هه سوسول (اولین ملکه بیریو؛ همچنین شناخته شده در نقش وانولدانگ؛ مادر بویو چان، بویو هوی و بویو سان)
- کیم دو‌یون در نقش جین‌بی جین ساها (ملکه دوم بیریو؛ همچنین شناخته شده در نقش سوسوکدانگ، مادر بویو گو و بویو مونگ)
- لی جونگ‌سو در نقش بویو چان (پسر ارشد و اولین ولیعهد پادشاه بیریو)
- لی بیونگ‌ووک در نقش بویو هوی (پسر دوم پادشاه بیریو، فرمانده ارتش ویساگون)
- کیم ته‌هون در نقش بویو سان (پسر سوم پادشاه بیریو)
- هان جین‌هی در نقش پادشاه گیه (شناخته شده در نقش بویو جین، پسر دهمین پادشاه بکجه، پادشاه بونسو، بعد دوازدهمین پادشاه بکجه)
- آن شین‌وو در نقش بویو مین (پسر ارشد پادشاه گیه)
- چوی جی‌نا در نقش سوک‌راهه (همسر بویو مین)
- هوانگ دونگ‌جو در نقش بویو مون (پسر دوم پادشاه گیه)
- کیم بو‌می در نقش سو هه‌بی (همچنین شناخته شده در نقش سوسوکدانگ؛ همسر پادشاه گیه و مادر بویو هوا)
- جونگ وونگ‌این در نقش وی بیرانگ، (رهبر دانبئومهوئه؛ پسر بزرگ پادشاه مایئو بویوی شرقی قدیم)
- کانگ سونگ‌جین در نقش پایون (یار بویو گو)
- کیم هیو‌ون در نقش جواپیونگ جین جئونگ (رهبر خاندان جین)
- کیم گی‌بوک در نقش جواپیونگ هائه نیونگ (رهبر خاندان هائه)
- کیم هیونگ‌ایل در نقش جین گودو (ژنرال ویساگون؛ پدر بانو جین‌آی همسر بویو سو)
- جونگ یی‌کاپ در نقش بو گون‌ته (رهبر مالگال)
- کیم اونگ‌سو در نقش جوبول (وزیر اعظم گوگوریو)
- جون بیونگ‌اوک در نقش ژنرال کو ناجا (فرمانده ارتش گوگوریو)
- پارک چول‌هو در نقش کو چیسو (ژنرال ارتش گوگوریو)
- ون سوک‌یون در نقش سو (وزیر گوگوریو)
- کیم جو‌یونگ در نقش اونجو (پسر دوم سوسانو و اولین پادشاه بکجه)
- لی دوک‌هوا در نقش پادشاه جومونگ (گو جومونگ، اولین پادشاه گوگوریو)
- جونگ ئه‌ری در نقش سوسانو (همسر دوم پادشاه جومونگ، بعد مؤسس بکجه)
- پارک جونگ‌وو در نقش یوری (بعد شناخته شده در نقش دومین پادشاه گوگوریو)
- هان جونگ‌سو در نقش بوک گوگئوم (یار بویو گو، بعد شناخته شده در نقش موک ناگئومجا)
- یوم کیونگ‌وان در نقش نامان
- جئون گوانگ‌جین در نقش ساگی (پسر دالسول سا چونگسئون)
- اوه سونگ‌یون در نقش بویو گون (دومین پسر و اولین ولیعهد پادشاه گون‌چوگو)
- هونگ این‌‌یونگ در نقش شاهزاده جینگو
- هام اون‌جونگ در نقش جین آی (دختر جین گودو، همسر بویو سو)
- کیوری در نقش بویو جین (تنها دختر پادشاه گون‌چوگو)
- سئو هیون سوک[۳] در نقش بویو کوانگ پسر بویومین
- لی این در نقش آجیکای
- پارک گون‌ایل در نقش سوک‌کوپ (بویو سو) پسر ارشد پادشاه گون‌چوگو (بعد شناخته شده در نقش پادشاه گون‌گوسو، چهاردهمین پادشاه بکجه)
- جونگ هونگ‌چه در نقش دوگو (ژنرال جاموا، یک ژنرال در ارتش بکجه، و بعد شناخته شده در نقش موک گوهائه)
- جین سونگ در نقش پادشاه سوسوریم (هفدهمین پادشاه گوگوریو)
- جونگ یون‌سوک در نقش گوبو (جوانی پادشاه سوسوریم، هفدهمین پادشاه گوگوریو)
- جونگ جه‌گون در نقش مورونگ چوی (فرزند پادشاه سلسله یان سابق: مورونگ هوآنگ و ژنرالی از سلسله یان سابق به رهبری چینی‌های ژیان‌بی)
- پارک گرینا در نقش دان دان یی[۴] (ندیمه مخصوص بویو هوا، بعد مادرخوانده بویو سو)
- جونگ اویی گاپ در نقش بو گون‌ته[۴]
- آن سوک هوان در نقش کو هیونگ[۴] (دارنده مهر سلطنتی یه، بعد مشاور پادشاه گون‌چوگو)
- جونگ جی آه در نقش چی هی[۴] (دوست وی هونگران و جزئی از افراد وی بیرانگ در لیائوژی، بعد ندیمه مخصوص وی هونگران)
یادداشت‌های سریال
- رودخانه اونگنیها (هانگول: 욱리하, هانجا: 郁里河)، که در این درام از آن یاد شده‌است، اکنون به عنوان رودخانه هانگانگ (هانگول: 한강, هانجا: 漢江) در سئول شناخته می‌شود.
- هانسان (هانگول: 한산, هانجا: 閑山) یکی از نام‌های سابق سئول است. نام‌های سئول پس از هانسان به ترتیب به این شرح می‌باشند:
- ویری‌سئونگ (دوران بکجه-هانگول: 위례성, هانجا: 慰禮城)
- هانسئونگ (دوران گوریو-هانگول: 한양, هانجا: 漢陽)
- هانیانگ (دوران چوسان-هانگول: 한성, هانجا: 漢城)
- گیونگسئونگ (دوران استعمار ژاپن‐هانگول: 경성, هانجا: 京城)
- لیائوژی که در سریال از آن نام برده می‌شود، یک استان چینی بود. لیائوژی در سال ۱۹۵۴ همراه با استان لیائودونگ، در استان لیائونینگ امروزی ادغام شد.
- مردم یمائک اجداد مردم کره‌ای امروزی هستند. پس از نابودی دودمان باستانی گوجوسان مردم یمائک در قالب پناهندگان در سرزمین‌های: منچوری، تمام خاک شبه‌جزیره کره و استان‌های شرقی و شمال شرقی چین پخش شدند. مردم یمائک پیوند‌هایی اجدادی با تمام پادشاهی‌ها و دودمان‌های کره‌ای دارند، گوگوریو، بکجه، بویو و گایا نیز همه از قبایل یمائک سرچشمه گرفته‌اند.[۵]
- مهر سلطنتی یه (هانگول: 예왕지인, هانجا: 濊王之印) مهری مربوط به خان‌سالاری باستانی یه بود. این مهر از ابتدا پادشاهی بویو توسط پادشاهان بویو استفاده می‌شد،[۶][۷] اگرچه سوابق روشنی از دوره سه پادشاهی وجود ندارد، اما گمان می‌رود که مهر ملی در اسناد دیپلماتیک با چین نیز مورد استفاده قرار می‌گرفته.[۷] در سال ۱۹ پس از میلاد در شیلا پیدا شد و مورد استفاده پادشاه نام‌هه از شیلا قرار گرفت.[۶] به گفته سامگوک ساگی، شیلا به عنوان یک کنفدراسیون متشکل از شش قبیله متشکل از پناهندگان گوجوسان تأسیس شد.[۸]
- خاندان هه (هانجا: 解氏) و خاندان جین (هانجا: 眞氏) از طوایف نجیب‌زاده کشور بکجه و سه پادشاهی کره بودند. آنها یکی از هشت خانواده بزرگ (تسونگ‌پل‌چو، هانجا: 大姓八族) بکجه بودند، خاندان‌های بزرگ بکجه عبارتند از: سا (هانجا: 沙氏)، یئون (هانجا: 燕氏)، شی (هانجا: 劦氏)، هه (هانجا: 解氏)، جین (هانجا: 眞氏)، گو (هانجا: 國氏)، موگ (هانجا: 木氏) و بو (هانجا: 苩氏). هه و جین برای نسل‌ها درگیر در انحصار قرار دادن ملکه‌ها برای خانواده سلطنتی رقابت می‌کردند. این رقابت و انتخاب ملکه‌ها از دو خاندان به آنها کمک کرد تا در دولت و ارتش مناصب عالی دربار را به دست آورند.[۹][۱۰]
- شمشیر هفت شاخه (هانگول: 칠지도, هانجا: 七支刀, به کره‌ای: چیلجیدو)، (کانجی: 七支刀, 七枝刀, به ژاپنی: شیچیشیتو یا ناناتسوسایا نو تاچی) نشان دهنده رابطه دوستانه بین پادشاهی بکجه و ژاپن در طول سلطنت پادشاه گون‌چوگو است.
- عنوان پادشاهان در این درام متفاوت است، زیرا پادشاهان بکجه به عنوان «اوراها» شناخته می‌شدند، در حالی که پادشاهان گوگوریو به عنوان «ته‌وانگ» شناخته می‌شدند.
- هنگامی که گون‌چوگو تاج و تخت بکجه را پس از مرگ پادشاه گیه در سال ۳۴۶ پس گرفت، نشان دهنده پایان سلطنت متناوب از دو خط است و برتری دائمی فرزندان پنج اوراها را نشان می‌دهد و پادشاه چوگو برفراز اوراها هشتم، پادشاه گوی برآمد که این در نام سلطنت او، گون‌چوگو منعکس شد. این برتری تا سی و یکمین و آخرین اوراها بکجه، پادشاه اویجا، هنگامی که بکجه توسط نیروهای شیلا-تانگ در سال ۶۶۰ فتح شد و اویجا تسلیم شد ادامه داشت.
- پادشاه سایو، یا گگوگوون از گوگوریو بعدها زمانی که ارتش بکجه، پایتخت گوگوریو، نام‌پیونگ‌یانگ سئونگ (قلعه پیونگ‌یانگ جنوبی؛ پیونگ‌یانگ کنونی در کره‌شمالی) را تصرف کرد، توسط پسر گون‌چوگو، ولیعهد گون‌گوسو (بعدها به عنوان چهادهمین اوراها بکجه) کشته شد.
- متحدین ماهان (هانگول: 마한, هانجا: 馬韓) یک کنفدراسیون ضعیف بود که از سده یکم پیش از میلاد تا سده سوم میلادی دوام یافت و مقر آن در کره جنوبی امروزی واقع بود. پس از فروپاشی گوجوسان، اتحادیه‌های مانند ماهان، جین‌هان، بایون‌هان، استان جین و... تشکیل شد. در این زمان شکل گیری امپراتوری بویو باعث کم رنگ شدن نقش ماهان در شبه‌جزیره شد و اتحادیه ماهان توسط بکجه فتح شد.[۱۱] تحت فشار مداوم بکجه، تنها ۲۰ قبیله کنفدراسیون ماهان تا اواخر قرن سوم باقی ماندند. بکجه در نهایت تا قرن پنجم تمام ماهان را جذب یا فتح کرد[۱۲] و به یکی از سه پادشاهی کره همراه با شیلا و گوگوریو تبدیل شد.
- یان سابق (چینی: 前燕؛ پین‌یین: Qián Yān) یک ایالت سلسله‌ای بود که توسط ژیان‌بی در دوره شانزده پادشاهی در چین اداره می‌شد. در ابتدا، مورونگ هوآنگ و پسرش مورونگ جون، عنوان «شاهزاده یان» را که توسط سلسله جین ایجاد شده بود، ادعا کردند، اما متعاقباً، در سال ۳۵۲، پس از تصرف بیشتر قلمرو جائو متاخر، مورونگ جون خود را امپراتور اعلام کرد، و پس از آن بود که حاکمان یان سابق خود را «امپراتور چین» اعلام کردند.
- مورونگ چوی فرزند مورونگ هوآنگ بود، چوی در سال ۳۸۴ دودمان هویان را تاسیس کرد و خود امپراتور اول آن شد. او شخصیتی بحث‌برانگیز در تاریخ چین بود، زیرا توانایی‌های نظامی‌اش فوق‌العاده بود، اما از آنجایی که به دلیل حسادت‌های نایب‌السلطنه مورونگ پینگ مجبور به فرار از یان سابق شد، توسط امپراتور شین سابق؛ فو جیان پذیرفته شد و به او اعتماد کرد. مورونگ چوی بعدها به او خیانت کرد و دودمان هویان را تأسیس کرد که منجر به شهرت او به عنوان یک خائن شد. علاوه بر این، شهرت او آسیب دید زیرا اندکی پس از مرگش، ایالت هویان شکست‌های بزرگی را از موسس سلسله وی شمالی؛ امپراتور دائوو (توبا گوی) متحمل شد و منجر به این احساس عمومی شد که مورونگ چوی با ایجاد نکردن پایه‌ای سالم برای امپراتوری و انتخاب جانشین اشتباه در شکست‌ها نقش داشته است. با این حال او همچنان به عنوان یک ژنرال بدون مشابه در طول زندگی خود در نظر گرفته می‌شود زیرا در طول دوران حرفه‌ای خود هیچ شکستی را متحمل نشده‌است. بیوگرافی مورونگ چوی در کتاب جین او را با قد هفت چی و هفت کان (تقریباً ۱۸۸.۶۵ سانتی‌متر) و دست‌های بلند توصیف می‌کند.
- حیوانی که بر روی کلاه‌خود پادشاه سایو و پسرش سوسوریم نقش بسته‌است، کیلین نام دارد. کیلین یک نوع جانور اسطوره‌ای، شیمر در چین و دیگر کشورهای حوزه فرهنگی شرق آسیا است. در اسطوره‌شناسی چین با تلفظ چیلین (چینی: 麒麟، ماندارین استاندارد: وید جایلز: ch'i2-lin2)، در اسطوره‌شناسی ژاپنی و کره‌ای به عنوان کیرین و در اسطوره‌شناسی ویتنامی به عنوان kỳ lân شناخته می‌شود. گفته می‌شود که آمدن کیلین علامت ظهور قریب‌الوقوع یک حکیم یا یک حاکم برجسته‌است.[۱۳]
- هان (هانگول: 한، به معنای: بزرگ) یکی از نام‌های تاریخی سرزمینی است که ما امروزه آن را کره می‌شناسیم. وسعت این سرزمین فراتر از دو کشور کره جنوبی و شمالی امروزی بود زیرا هان به معنای سرزمینی بود که مردم یمائک در آن زندگی می‌کردند و این مردم در منچوری، لیائودونگ و تمام شبه‌جزیره کره پراکنده بودند. به علاوه این، سلسله‌های مختلف کره‌ای نیز بخشی‌های از این مناطق را تحت کنترل داشتند. سرزمین امروزی کره (کره جنوبی و شمالی) در طول تاریخ نام‌های بسیاری داشته‌است. برخی از این نام‌ها از نام‌های سلسله‌های کره‌ای گرفته شده‌اند و گاهی نام هر سرزمین یا سرزمین کره به نام هر سلسله شناخته می‌شد. برای مثال در هر سرزمینی از کره که سلسله‌ای در آن در قدرت بود برای سرزمین خود از نام همان سلسله استفاده می‌کرد (بکجه به قلمرو خود بکجه می‌گفت یا گوگوریو به سرزمین تحت تسلطش گوگوریو می‌گفت). خود واژه کره نیز ماخوذ از نام سلسله «گوریو» است که در زبان لاتین به کوریو و کره تبدیل شد. هان یک واژه کلی بود برای سرزمین‌هایی که مردم یمائک در آن زندگی می‌کردند. واژه هان را نباید با مردم هان یا سلسله هان اشتباه گرفت. همانطور که مردم یمائک نامی مشترک برای تمامی قبیله‌ها و سلسله‌هایی است که در هان زندگی و حکومت می‌کردند، هان اشاره به سرزمین این مردم دارد که تمام خاک شبه‌جزیره کره، بخشی‌های از منچوری و بخشی‌هایی از لیائودونگ را شامل می‌شد. نام هان در برخی از کنفدراسیون‌های کره‌ای مانند: جین‌هان، بایون‌هان، سم‌هان، و زبان‌های هان نیز وجود داشت. همچنین سامانه نوشتاری هانجا و الفبای هانگول زیر واژه هان را در خود دارند. نام هانگول (هانگول: 한글) توسط زبانشناس کره‌ای جو سی گیونگ در سال ۱۹۱۲ ابداع شد. این نام ترکیبی از واژه باستانی کره‌ای هان (هانگول: 한) به معنای بزرگ و گول (هانگول: 글) به معنای خط است. واژه هان برای اشاره به کره به طور کلی استفاده می‌شود، بنابراین این نام به معنای خط کره‌ای نیز می باشد.[۱۴] در دنیای امروزی نیز واژه هان برای اشاره به سرزمین کاربرد دارد، درون‌نام سرزمین کره در کره جنوبی «هانگوک» (هانگول: 한국، هانجا: 韓國) است. ولی درون‌نام سرزمین کره در کره شمالی، «چوسان» (هانگول: 조선، هانجا: 朝鮮) نام دارد. برون‌نام کره شمالی در کشورهای ژاپن، چین و ویتنام همانند درون‌نام آن «چوسان» است.
جوایز و نامزدها
| جایزه | سال | دسته‌بندی | نامزد | نتیجه |
|---|---|---|---|---|
| هجدهمین جوایز فرهنگ و سرگرمی کره | ۲۰۱۰ | جایزه بهترین، بازیگر زن درام | لی سه اون | برنده |
| جوایز درام کی‌بی‌اس (۲۰۱۱) | ۲۰۱۱ | جایزه بهترین، بازیگر زن سریال درام | کیم جی سو | نامزدشده |
| جایزه بهترین، بازیگر مرد سریال درام | کام وو سونگ | نامزدشده |
منابع
- ↑ [۱] بایگانی‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۰۴ توسط Wayback Machine High Yellow on KBS World
- ↑ [۲] بایگانی‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۲۹ توسط Wayback Machine The King of Legend (KBS official website,English)
- ↑ "Seo Hyun-Suk". AsianWiki (به انگلیسی). Retrieved 2 February 2024.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ "The King of Legend (Cast)". AsianWiki (به انگلیسی). Retrieved 2 February 2024.
- ↑ Park, Kyeong-chul (December 2004). "History of Koguryŏ and China's Northeast Asian Project". International Journal of Korean Histor. 6: 4-5.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Kim Bu-sik, Samguk Sagi, Silla Bongi, Vol.1, "春二月 北溟人耕田 得濊王印獻之"[۳]
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ "예왕지인". میراث مستند کره‌ای Encyves (به کره‌ای). ۱ نوامبر ۲۰۲۳. Retrieved 10 January 2024.
- ↑ Kim Bu-sik, Samguk Sagi, Silla Bongi, Vol.1, "先是朝鮮遺民分居山谷之間爲六村"[۴]
- ↑ Nihon Shoki
- ↑ Samguk Sagi
- ↑ Gina Lee Barnes, 《State Formation in Korea: Historical and Archaeological Perspectives》, Psychology Press, 2001, شابک ۰۷۰۰۷۱۳۲۳۹, p.29-33
- ↑ 马韩百济异史料 بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۰۳-۱۱ توسط Wayback Machine
- ↑ "qilin (Chinese mythology)". Encyclopædia Britannica. Retrieved 24 July 2011.
- ↑ Lee, Iksop; Ramsey, Samuel Robert (2000). The Korean Language (به انگلیسی). p. 13. Retrieved 13 February 2024.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «The King of Legend». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.