ویکی‌پدیا

پدرخوانده

فیلمی از فرانسیس فورد کوپولا
(تغییرمسیر از پدرخوانده (فیلم))
برای دیگر کاربردها، پدرخوانده (ابهام‌زدایی) را ببینید.

پدرخوانده (انگلیسی: The Godfather) فیلم جنایی آمریکایی محصول ۱۹۷۲ به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا است که فیلم‌نامه‌اش را به همراه ماریو پوزو نوشت. این فیلم بر پایهٔ رمان به همین نام نوشتهٔ پوزو ساخته شده‌است که پرفروش‌ترین رمان ۱۹۶۹ شد. در این فیلم مارلون براندو، آل پاچینو، جیمز کان، ریچارد اس. کاستلانو، رابرت دووال، استرلینگ هایدن، جان مارلی، ریچارد کونته و دایان کیتن ایفای نقش می‌کنند. این نخستین قسمت از سه‌گانهٔ پدرخوانده است. داستان این فیلم از ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۵ اتفاق می‌افتد و به شرح حال خانواده کورلئونه تحت نظر پدرسالار ویتو کورلئونه (براندو) می‌پردازد که بر تحول پسر کوچکش، مایکل کورلئونه (پاچینو) تمرکز دارد.

پدرخوانده
"The Godfather" written on a black background in stylized white lettering, above it a hand holds puppet strings.
پوستر انتشار سینمایی
کارگردانفرانسیس فورد کوپولا
تهیه‌کنندهآلبر اس. رودی
فیلمنامه‌نویس
بر پایهپدرخوانده
اثر ماریو پوزو
بازیگران
موسیقینینو روتا
فیلم‌بردارگوردون ویلیس
تدوین‌گر
شرکت‌های
تولید
توزیع‌کنندهپارامونت پیکچرز
تاریخ‌های انتشار
  • ۱۴ مارس ۱۹۷۲ (۱۹۷۲-۰۳-۱۴) (تئاتر لئووز استیت)
  • ۲۴ مارس ۱۹۷۲ (۱۹۷۲-۰۳-۲۴) (ایالات متحده)
مدت زمان
۱۷۵ دقیقه[۱]
کشورایالات متحده
زبانانگلیسی
هزینهٔ فیلم۶–۷٫۲ میلیون دلار[N ۱]
فروش گیشه۲۴۶–۲۸۷ میلیون دلار[N ۲]

پارامونت پیکچرز امتیاز انتشار این رمان را پیش از این‌که محبوبیت پیدا کند، با ۸۰٬۰۰۰ دلار به دست آورد.[۱۵][۱۶] مدیران اجرایی این استودیو در یافتن کارگردانی برای فیلم مشکل داشتند؛ چند داوطلب کارگردانی این فیلم را رد کردند و سپس کاپولا برای کارگردانی فیلم قرارداد بست اما اختلافات نظر بر سر انتخاب چندین شخصیت به ویژه ویتو و مایکل به وجود آمد. فیلم‌برداری عمدتاً در مکان‌های اطراف شهر نیویورک و سیسیل انجام شد و زودتر از موعد مقرر به پایان رسید. بخش اعظم موسیقی فیلم را نینو روتا آهنگ‌سازی کرده‌است و ساخت قطعات اضافه بر عهدهٔ کارمینه کوپولا بوده‌است.

پدرخوانده نخستین بار در ۱۴ مارس ۱۹۷۲ در تئاتر لئووز استیت به نمایش درآمد و در ۲۴ مارس ۱۹۷۲ به‌طور گسترده در ایالات متحده منتشر شد. این پرفروش‌ترین فیلم ۱۹۷۲ بود[۱۱] و با فروش بین ۲۴۶ تا ۲۸۷ میلیون دلار در گیشه، برای مدتی پرفروش‌ترین فیلم تاریخ شد.[۱۶] این فیلم با نقدهای مثبت منتقدان و مخاطبان همراه بود و از نقش‌آفرینی‌ها، به‌ویژه ایفای نقش براندو و پاچینو، کارگردانی، فیلم‌نامه، فیلم‌برداری، تدوین، موسیقی و برای به تصویر کشیدن مافیا تحسین شد. از نظر بسیاری از منتقدان این فیلم بهترین فیلم تاریخ سینما است. پدرخوانده فروگشایی برای چرخهٔ شغلی موفق کاپولا، پاچینو و سایر عوامل تازه‌وارد وابسته به بازیگران و دست‌اندرکاران بود. علاوه بر این باعث احیای مجدد فعالیت حرفه‌ای براندو بود که در دههٔ ۱۹۶۰ رو به افول بود و پس از آن در فیلم‌هایی نظیر آخرین تانگو در پاریس، سوپرمن و اینک آخرالزمان بازی کرد.

این فیلم در چهل و پنجمین دوره جوایز اسکار برندهٔ جوایز اسکار برای بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول مرد (براندو) و بهترین فیلم‌نامه اقتباسی (پوزو و کوپولا) شد. علاوه بر این، این فیلم نامزد دریافت ۷ جایزهٔ اسکار دیگر شامل بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای پاچینو، کان و دووال و بهترین کارگردانی برای کوپولا شد. پدرخوانده از زمان انتشار به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین فیلم‌های ساخته‌شده به‌خصوص در ژانر گنگستر مورد توجه قرار گرفته‌است.[۱۷] این فیلم برای نگهداری در فهرست ملی ثبت فیلم کتابخانه کنگره ایالات متحده در سال ۱۹۹۰ انتخاب شده‌است که «از نظر فرهنگی، تاریخی یا زیبایی‌شناختی قابل توجه است» و از سوی انستیتوی فیلم آمریکایی، دومین فیلم بزرگ سینمای آمریکا (پس از همشهری کین) رتبه‌بندی شده‌است. پس از آن دنباله‌های پدرخوانده: قسمت دوم (۱۹۷۴) و پدرخوانده: قسمت سوم (۱۹۹۰) منتشر شدند.

داستان ویرایش

فیلم در جشن عروسی کانی، دختر دون ویتو کورلئونه، با کارلو ریزی در لانگ بیچ نیویورک، لانگ آیلند در اواخر تابستان ۱۹۴۵ شروع می‌شود. وقت پدرخوانده برای شنیدن خواهش‌های دوستان و زیردستان چاپلوس پر شده‌است. یکی از این خواهش‌ها را پسر (خوانده) او، جانی فونتن خواننده (که گویی شخصیت او از فرانک سیناترا الهام گرفته شده‌است) مطرح می‌کند. او به نفوذ کورلئونه برای گرفتن یک نقش در فیلمی که توسط جک ولتز تهیه می‌شود، احتیاج دارد. دون کورلئونه به او اطمینان خاطر می‌دهد که همه چیز را درست کند.

در این میان، مایکل، کوچک‌ترین پسر دون، از خدمتش در جنگ جهانی دوم بازگشته‌است و به همراه دوست‌دخترش وارد جشن عروسی می‌شوند. کمی بعد وکیل خانواده، تام هاگن، وارد فیلم می‌شود. او بی‌خانمانی آلمانی-ایرلندی و دوست سانی، پسر بزرگ دون کورلئونه، بوده‌است. دون، هاگن را در کودکی به خانه آورده و مانند پسر خودش او را بزرگ کرده‌است. حال در بزرگسالی او وکیل شخصی و محرم اسرار خانواده است.

بعد از جشن، هاگن به هالیوود می‌رود و از رئیس استودیو، ولتز، می‌خواهد که فونتان را در فیلم به بازی بخواند. هاگن از طرف دون کورلئونه به ولتز برای پایان دادن به اعتصاب کاری که در حال از هم گسیختن استودیو بود، پیشنهاد کمک می‌دهد و اضافه می‌کند که دون لطف او را تا ابد فراموش نخواهد کرد. این خدمت دون در ازای واگذاری نقش کلیدی فیلم به فونتان است. ولتز که هنوز از فونتان به خاطر رابطه‌اش با هنرپیشهٔ جوانی که وی برای شکوفایی و موفقیتش وقت و پول زیادی صرف کرده بود، بسیار عصبانی است، این پیشنهاد را نمی‌پذیرد. ولتز فونتان را به این خاطر سرزنش می‌کند که باعث شده بود این هنرپیشهٔ آینده‌دار قبل از آن‌که توسط او به یک ستاره تبدیل شود، از دستش در برود و غضبناک هاگن را از منزلش بیرون می‌کند. صبح روز بعد، وقتی که ولتز از خواب برمی‌خیزد، سر بریدهٔ اسب اصیلش را که ششصد هزار دلار وقت آمریکا ارزش داشت و یک سرمایه هنگفت به حساب می‌آمد، در تخت‌خواب خود می‌بیند.

وقتی که تام به نیویورک برمی‌گردد، خانواده در حال معامله با ویرجیل سولوتزوی ترک، یک دلال با نفوذ هروئین، هستند. سولوتزو از دون کورلئونه تقاضای حمایت سیاسی و یک میلیون دلار پول برای واردکردن عمدهٔ هروئین و پخش آن می‌کند. علی‌رغم قول سولوتزو مبنی بر برگشت خیلی خوب پول، دون کورلئونه وارد معامله نمی‌شود، اما سانی بی‌تجربه برخلاف پدرش به این معامله اظهار علاقه می‌کند.

لوکا براسی، گانگستر وفادار دون کورلئونه ماًمور جمع‌آوری اطلاعات از خانوادهٔ تاتاگلیا، از حامیان سولوتزو، می‌شود. او خیلی زود توسط آن‌ها کشته می‌شود. پس از امتناع دون کورلئونه، تام هاگن توسط سولوتزو دزدیده می‌شود. خود دون، اندکی پس از خرید میوه از یک دکه مورد حملهٔ مسلحانه قرار می‌گیرد. با این تصور که دون کورلئونه از بین رفته‌است، سولوتزو هاگن را راضی می‌کند که به سانی همان پیشنهادی را بدهد که خود او قبلاً به پدرش داده بود. پس از آزادی هاگن، سانی از قبول پیشنهاد سرباز می‌زند و قول می‌دهد که برای تلافی سوء قصد به جان پدرش، که به هر نحو زنده مانده بود، با تمام قوا با تاتاگلیاها بجنگد. اکنون خانواده کورلئونه خود را برای جنگ شدید احتمالی با سایر خانواده‌ها نیز آماده می‌کند و سایر خانواده‌های مافیا برای جلوگیری از یک درگیری ویرانگر، علیه کورلئونه‌ها جبهه می‌گیرند. در حالی‌که کورلئونه‌ها جمع‌اند و تلاش می‌کنند با لوکا براسی تماس بگیرند، جلیقه براسی به دستشان می‌رسد، جلیقه‌ای که دور یک ماهی مرده پیچیده شده‌است: یک پیغام سیسیلی (لوکا براسی با ماهی‌ها خوابیده).

مایکل که در تجارت خانواده وارد نشده‌است و خانواده‌های دیگر او را به چشم یک غیرنظامی می‌بینند برای عیادت پدرش به بیمارستان می‌رود؛ ولی هیچ اثری از افراد پدرش که باید برای محافظت از او کشیک بدهند، نمی‌بیند. بدین ترتیب متوجه می‌شود که برای شلیک مجدد به پدرش، دوباره برنامه‌ای ریخته شده‌است. مایکل با این‌که کمک خواسته، نگران این است که قبل از رسیدن کمک اتفاقی بیفتد مایکل، داماد انزوی شیرینی‌فروش را که برای ادای احترام به بیمارستان آمده بود به خدمت خود می‌گیرد. به او می‌گوید که بیرون بیمارستان در کنار او بایستد و تهدید گرانه خود را مسلح جلوه دهد. بعد از مدتی ماشین‌های پلیس به سرکردگی سروان مک‌کلاسکی از راه می‌رسند. مایکل، مک‌کلاسکی را به آدم سولوتزو بودن متهم می‌کند، و او هم با یک مشت فک مایکل را می‌شکند. مایکل در عین بی‌گناهی در شرف دستگیری است که تام هاگن با کاراگاهان خصوصی از راه می‌رسد. آن‌ها حکمی از دادگاه مبنی بر حمل اسلحه دارند. مک کلاسکی صحنه را واگذار می‌کند و دون در امنیت قرار می‌گیرد.

 
از راست به چپ: جان کازال (فردو)، جیمز کان (سانی)، مارلون براندو (دون کورلئونه)، و آل پاچینو (مایکل)

در ادامه، مایکل داوطلب می‌شود که سولوتزو و محافظش، سروان مک‌کلاسکی را آشکارا با سولوتزو هم‌دست است از بین ببرد. آن‌ها در یک رستوران با سولوتزو و مک کلاسکی یک نشست صلح ترتیب می‌دهند. مایکل با اسلحه‌ای که قبلاً با دستور سانی در پشت سیفون دستشویی مخفی شده، هر دوی آن‌ها را در آن‌جا می‌کشد.

از ترس دستگیر شدن قاتل، مایکل به سیسیل فرستاده می‌شود و آن‌جا تحت حمایت دن تماسینو، دوست قدیمی دون کورلئونه، قرار می‌گیرد. او در شهر کورلئونه، در حین قدم زدن با محافظانش، مسحور آپولونیای زیبا می‌شود و پس از یک معاشقهٔ کوتاه او را به همسری می‌گیرد. در این خلال، در آمریکا، دون کورلئونه از بیمارستان به خانه می‌آید، و با شنیدن این‌که کشتن سولوتزو و مک‌کلاسی کار مایکل بوده، پریشان می‌شود. سانی به عنوان رهبر خانواده برادرش فردو را به لاس وگاس می‌فرستد تا با تجارت قمارخانه آشنا شود. در نیویورک، سانی تندمزاج شوهر خواهرش را به خاطر بدرفتاری با کانی، خواهر آبستنش، به شدت کتک می‌زند. پس از آن‌که کارلو، کانی را برای بار دوم کتک می‌زند، سانی به تنهایی برای انتقام‌جویی به دنبال او می‌افتد. در این حین دشمنان خانواده که در یک باجه عوارض راهداری کمین کرده‌اند سانی را به شکل فجیعی با ضرب گلوله‌های فراوان از پا درمی‌آورند.

دون کورلئونه به جای ادامه انتقام جویی‌ها، در یک جلسه با سران پنج خانواده به ناچار با قاتلین پسر بزرگش دست داده و ترتیبی می‌دهد که پسر کوچکش بتواند در امنیت کامل به خانه برگردد. در سیسیل، مایکل آمادهٔ بازگشت به آمریکا می‌شود. قبل از حرکت، یک بمب در ماشین وی کار گذاشته می‌شود. اما به جای او، آپولونیا کشته می‌شود.

در جلسهٔ سران خانواده‌های نیویورکی، دون درمی‌یابد که شخص پشت این جنگ‌ها و مرگ سانی، دون امیلیو بارزینی است، و نه فیلیپ تاتاگلیا. مایکل از سیسیل بر می‌گردد و با کی، دوست دختر سابقش، تماس می‌گیرد. می‌گوید که به او احتیاج دارد، پدرش به فعالیت خود خاتمه داده، و در طی پنج سال، خانواده کورلئونه کاملاً قانونی خواهد شد. اکنون در نبود سانی و به علت زرنگ نبودن فردو به اندازهٔ کافی، مایکل مسئول خانواده شده‌است. مایکل عازم نوادا می‌شود. در لاس وگاس، در هتل-کازینویی که نیمی از سرمایهٔ آن از کورلئونه‌هاست، و توسط مول گرین (شخصیتی که احتمالاً از باگزی سیگل الهام گرفته شده) اداره می‌شود، فردو، برادر مایکل از او استقبال می‌کند. میکایی مارکر دن، جانی فونتان را نیز فرامی‌خواند، و از او می‌خواهد که قراردادی را امضا کند که طی آن سالی چند مرتبه با کازینو در تماس جدی درآید، و همچنین از او خواهش می‌کند که دوستانش در هالیوود را هم به سوی کازینو سوق دهد. فونتان از فرصت پیش آمده برای تلافی لطف دون خوشحال می‌شود. مایکل درصدد است که تجارت روغن زیتون در نیویورک را رها کند و خانواده را به نوادا بیاورد. به مو گرین پیشنهاد خرید سهمش را می‌دهد. اما از آن‌جایی که گرین تصور می‌کند که کورلئونه‌ها ضعیف هستند، و او می‌تواند سهمش را به قیمت بهتری به بارزینی بفروشد، این پیشنهاد را با گستاخی رد می‌کند.

مایکل همراه همسرش، کی، و پسرش، آنتونیو، به خانه برمی‌گردد. در یکی از لطیف‌ترین صحنه‌های فیلم، ویتو کورلئونه متذکر می‌شود که دشمنان مایکل با تلاش برای ترتیب دادن یک نشست توسط آشنایان مورد اطمینان، درصدد کشتن او هستند و کسی که پیشنهاد این جلسه را می‌دهد قطعاً خائن است. در عین حال اعتراف می‌کند که همیشه امیدوار بوده که پسر کوچکش هیچگاه غرق تجارت خانواده نشود. کمی بعد، دون کورلئونه درحالی‌که با نوه‌اش آنتونی در باغ بازی می‌کند، به دلیل سکتهٔ قلبی جان می‌سپارد. در مراسم خاکسپاری، کاپورژیم خانواده، تسیو به مایکل پیشنهاد یک نشست با دون بارزینی را در مرغزارهای تسیو می‌دهد، یعنی جایی که مایکل احساس امنیت کند. مایکل این پیشنهاد را می‌پذیرد، ولی به خیانت تسیو به خانواده پی می‌برد. مایکل تصمیم می‌گیرد تا قبل از تعمید خواهرزاده‌اش عازم حرکت نشود.

در ادامه مایکل ترتیب کشتن سران سایر خانواده‌ها را می‌دهد. روکو لامپونه، فیلیپ تاتاگلیا را ترور می‌کند. آل نری، امیلیو بارزینی را می‌کشد. پیتر کلمنزا به ویکتور استراسی شلیک می‌کند. ویلی ویسی، کارمین کونیو را به قتل می‌رساند. در همین خلال، مو گرین هم در لاس وگاس کشته می‌شود. این لحظه‌های نفس‌گیر آدمکشی‌ها به‌وسیله تدوین موازی با صحنه شرکت مایکل در مراسم مذهبی تعمید هم‌زمان شده‌است. وقتی که تسیو و تام هاگن آمادهٔ ترک جلسه می‌شوند، تعدادی از افراد هاگن، تسیو را محاصره می‌کنند و او را به داخل ماشین خود می‌آورند. او دیگر هرگز دیده نمی‌شود. تسیو در آخرین لحظات به تام می‌گوید: «به مایک بگو به خاطر کار بود. همیشه دوستش داشتم».

به دنبال ردیابی قتل سانی، مایکل به کارلو می‌رسد و او به نقشش در قتل اقرار می‌کند. مایکل می‌گوید که کارلو به لاس وگاس تبعید خواهد شد، ولی در ماشین توسط کلمنزا خفه می‌شود. در انتهای فیلم، کی می‌بیند که کلمنزا و روکو کاپورژیم جدید به مایکل ادای احترام می‌کنند، دستش را می‌بوسند و او را «دون کورلئونه» خطاب می‌کنند. در به روی او بسته می‌شود، و این در حالی است که مایکل دقیقاً همانی شده که پدرش نمی‌خواست.

بازیگران ویرایش

 
مارلون براندو در نقش دون کورلیونه (سمت راست) و آل پاچینو در نقش مایکل کورلیونه (نشسته) در سکانسی از فیلم


دیگر بازیگرانی که در نقش‌های کوچک‌تری در سکانس‌های سیسیلی ایفا نقش می‌کنند عبارتند از، سیمونتا استفانلی در نقش آپولونیا ویتلی-کورلئونه، آنجلو اینفانتی در نقش فابریزیو، کورادو گایپا در نقش دان توماسینو، فرانکو چیتی در نقش کالو و سارو اورزی در نقش ویتلی هستند.[۱۸]

تولید ویرایش

پیش ساخت ویرایش

این فیلم بر اساس رمان پدرخوانده ماریو پوزو ساخته شده‌است که به مدت ۶۷ هفته در لیست پرفروش ترین‌های نیویورک تایمز باقی ماند و طی دو سال بیش از نه میلیون نسخه فروخت.[۱۹][۲۰][۲۱] این اثر که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد برای چندین سال به عنوان پرفروش‌ترین رمان باقی ماند.[۲۲]برت لنکستر و دنی توماس هر دو برای ساختن اقتباس سینمایی از این کتاب داوطلب شدند.[۲۳] مدیران پارامونت پیکچرز ابتدا در سال ۱۹۶۷ زمانی که یکی از کارکنان این شرکت با معاون وقت تولید پارامونت پیکچرز یعنی پیتر بارت، در مورد دست‌نوشته شصت صفحه‌ای پوزو با عنوان مافیا تماس گرفت متوجه این رمان شدند.[۲۰]بارت معتقد بود که این رمان «خیلی بیشتر از یک داستان مافیایی» ساده است و به پوزو یک پیشنهاد ۱۲٫۵۰۰ دلاری برای نوشتن رمان و همچنین ۸۰٫۰۰۰ دلار برای ساخت فیلم سینمایی آن به پوزو داده شد.[۲۰] وکیل پوزو به او گفته بود که این پیشنهاد را رد کند، پوزو که اما به دنبال پول بود این معامله را پذیرفت.[۲۰][۶]رابرت ایوانز یکی از تهیه‌کنندگان پارامونت نقل می‌کند که: «وقتی آنها در اوایل سال ۱۹۶۸ برای بستن قرار داد پدرخوانده ملاقات کردند، پوزو به او گفت که ۱۰٫۰۰۰ دلار برای پرداخت بدهی‌های که بر سر قمار بالا آورده نیاز دارد، و من به او پیشنهاد ۱۲٫۵۰۰ دلار را برای حق امتیاز کتاب و ۸۰٫۰۰ دلار برای حق امتیاز فیلم دادم.»[۲۴]

در مارس ۱۹۶۷ پارامونت اعلام کرد که آنها با پوزو به توافق رسیده‌اند و امید به ساخت اقتباس سینمایی از پدرخوانده دارند.[۲۰] در سال ۱۹۶۹ پارامونت تصمیم خود مبنی بر ساخت فیلمی از این رمان را که به قیمت ۸۰٫۰۰۰ دلار خریده بود را، نهایی کرند.[N ۳][۶][۲۵][۲۶][۲۷] پارامونت خواستار اکران این فیلم در کریسمس سال ۱۹۷۱ بود.[۲۸] در ۲۳ مارس ۱۹۷۰، آلبرت اس. رودی به عنوان تهیه‌کننده فیلم معرفی شد. دلیل این انتخاب این بود که او به خاطر ارزان ساختن فیلم‌هایش در هالیوود مشهور بود.[۲۹][۲][۳۰]

کارگردان ویرایش

 
فرانسیس فورد کاپولا در پشت صحنه پدر خوانده
(از راست به چپ:جان کازال، آل پاچینو، کاپولا، مارلون براندو، جیمز کان)

ایوانز بر این باور بود که این فیلم باید توسط یک آمریکایی-ایتالیایی کارگردانی شود.[۷][۳۱] فیلم مافیایی قبلی پارامونت برادری، در گیشه فروش پایینی داشت.[۳۲] ایوانز معتقد بود که دلیل فروش پایین آن در گیشه فقدان بازیگران و کارگردانان ایتالیایی‌تبار بوده‌است.[۲۴]سرجیو لئونه اولین انتخاب پارامونت برای کارگردانی این فیلم بود.[۳۳][۳۴] لئونه این پیشنهاد کارگردانی این فیلم را رد کرد؛ زیرا که او می‌خواست روی فیلم مافیایی خودش روزی روزگاری در آمریکا کار کند.[۳۳][۳۴] پارامونت سپس به پیتر بوگدانوویچ پیشنهاد ساخت این فیلم را داد، اما او نیز این پیشنهاد را رد کرد زیرا به ساخت فیلمی دربارهٔ مافیا علاقه نداشت.[۳۵][۳۶][۳۷] همچنین، به پیتر یتس، ریچارد بروکس، آرتور پن، فرانکلین جی. شافنر، کاستا-گاوراس و اتو پرمینگر کارگردانی پدرخوانده نیز پیشنهاد شد اما تمامی آنها این پیشنهاد را رد کردند.[۹][۳۸][۳۹]
دستیار ارشد ایوانز پیتر بارت، فرانسیس فورد کاپولا را که یک کارگردان ایتالیایی‌تبار بود به ایوانز معرفی کرد. بارت معتقد بود که پس از فروش پایینی که آخرین فیلمش مردمان باران در گیشه داشت، پارامونت می‌تواند مبلغ کمتری را به عنوان دستمزد به کاپولا پرداخت کند و بودجه ساخت فیلم را کاهش دهد.[۴۰][۷] کاپولا نیز در ابتدا پیشنهاد کارگردانی این فیلم را رد کرد، زیرا او رمان پوزو را سخیف و عامه پسند می‌دانست و آن را با عنوان «بسیار بی‌ارزش» توصیف کرد.[۲۴][۴۱] در آن زمان استودیوی فیلمسازی کاپولا امریکن زوتروپ، بیش از ۴۰۰٬۰۰۰ دلار به برادران وارنر به دلیل افزایش هزینه ساخت فیلم تی‌اچ‌اکس ۱۱۳۸ بدهکار بود، همچنین کاپولا در آن زمان در وضعیت مالی ضعیفی قرار داشت. در پایان با توصیه دوستان و خانواده اش، کاپولا تصمیم اولیه خود را تغییر داد و کارگردانی این اثر را بر عهده گرفت.[۳۸][۴۲]
فرانسیس فورد کاپولا در تاریخ ۲۸ سپتامبر ۱۹۷۰ به عنوان کارگردان پدرخوانده اعلام شد.[۴۳] کاپولا با پارامونت برای دریافت ۱۲۵٬۰۰۰ دلار و شش درصد از فروش ناخالص فیلم به توافق رسید.[۴۴][۴۵] کاپولا بعد از بازخوانی دوباره رمان متوجه وجود مفاهیم عمیق‌تری در داستان پدرخوانده شد. به همین دلیل او تصمیم گرفت که فیلم نباید فقط در مورد جنایات سازمان‌یافته مافیا باشد، بلکه باید تاریخچه ایی از داستان زندگی خانواده کورلیونه باشد که اشاره به فرهنگ سرمایه‌داری در جامعه آمریکا نیز داشته باشد.[۷]

کاپولا و پارامونت ویرایش

قبل از شروع ساخت پدرخوانده، پارامونت در حال پشت سر گذاشتن دوران بحرانی در تاریخ خود بود. مازاد بر شکست فیلم برادری دیگر فیلم‌های پارامونت به مانند: لیلی عزیز[۲]، واگنت را رنگ کن و واترلو[۳۲] بسیار بیشتر از بودجه اولیه خود خرج کرده بوند و درگیشه نیز فروش خوبی نداشتند. بودجه این فیلم در ابتدا ۲٫۵ میلیون دلار بود اما با افزایش محبوبیت کتاب، کاپولا خواستار بودجه بالاتری شد و در نهایت بودجه بیشتری را دریافت کرد.[N ۴][۹][۴][۸]
مدیران پارامونت می‌خواستند فیلم در زمان معاصر شهر کانزاس باشد تا بتوانند آن را در استودیو خود فیلمبرداری کنند و هزینه ساخت فیلم را کاهش دهند.[۲][۴] کاپولا با این تصمیم مخالفت کرد. او می‌خواست فیلم را در همان دوره زمانی رمان یعنی دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ بسازد.[۲][۴۳] دلایل کاپولا عبارت بودند از: دوران خدمت گذاری مایکل کورلئونه در تفنگداران دریایی، ظهور شرکت‌های بزرگ در آمریکا، و آمریکا در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم.[۴۳]
در آن زمان رمان پدرخوانده یکی پس از دیگری به موفق و فروش بیشتری دست پیدا می‌کرد، بنابراین درخواست‌های کاپولا در نهایت برآورده شدند.[۲] درنهایت مدیران پارامونت به کاپولا جواز فیلمبرداری در نیویورک و سیسیل را دادند.[۴۷]

چارلز بلوهدورن، مدیر اجرایی گولف+وسترن، از کاپولا به خاطر تعداد پیش از حد برگذاری کلاس‌های انتخاب بازیگر که هیچ‌کدام منجر به انتخاب نهایی بازیگری برای فیلم نشد، گله مند بود.[۱۰] ساخت فیلم به دلیل بلاتکلیفی و درگیری‌های کاپولا با پارامونت منجر به کند شدن روند ساخت آن شد، که در نهایت روزی ۴۰۰۰۰ دلار به پارامونت ضرر وارد می‌کرد.[۱۰] در نهایت با افزایش هزینه‌ها پارامونت جک بالارد، معاون ریاست وقت خود را به بازرسی مراحل ساخت فیلم مأمور کرد.[۴۸]
در میان ساخت پدرخوانده، کاپولا احساس می‌کرد که هر لحظه ممکن است اخراج شود؛ زیرا او می‌دانست که مدیران پارامونت از بسیاری از تصمیم‌هایی که گرفته بود راضی نیستند. کاپولا متوجه شده بود که ایوانز از الیا کازان خواسته تا کارگردانی فیلم را بر عهده بگیرد، زیرا پارامونت احساس می‌کرد که کاپولا تجربه کافی برای اینکه بتواند با افزایش حجم تولید فیلم کنار بیاید را ندارد.[۴۹] کاپولا همچنین متقاعد شده بود که تدوین گر فیلم آرام آواکیان، و دستیار کارگردان استیو کستنر، در پی اخراج او هستند. آواکیان به ایوانز شکایت کرده بود که که نمی‌تواند صحنه‌ها را به درستی تدوین کند زیرا کاپولا به اندازه کافی از سکانس‌ها فیلم تهیه نمی‌کند. اما ایوانز از مراحل ساخت فیلم راضی بود و به کاپولا اجازه داد که اگر می‌خواهد هر دوی آنها را اخراج کند. کاپولا بعداً توضیح داد: «من مانند پدرخوانده، قبل از اینکه آن‌ها بخواهند من را اخراج کنند، اخراجشان کردم. کسانی که بیش تر از همه برای اخراج من تلاش می‌کردند را، من اخراج کردم.»[۵۰] مارلون براندو نیز تهدید کرده بود که در صورت اخراج کاپولا استعفا خواهد داد.[۴۸] پارامونت به دنبال جذب مخاطب عامه و حداکثری برای پدرخوانده بود. به همین دلیل کاپولا را تهدیده کرده بو که اگر در فیلم صحنه‌های خوشنت آمیز را افزایش ندهد، خود پارامونت این کار راه خواهد کرد. کاپولا نیز چندین صحنه خشونت‌آمیز جدید به فیلم اضافه کرد تا استودیو را راضی نگه دارد. سکانسی که در آن کانی پس از اینکه متوجه می‌شود کارلو به خواهرش خیانت کرده‌است و ظروف غذا خوری را خرد می‌کند، به همین دلیل اضافه شد.[۴۸]

فیلمنامه ویرایش

 
از راست به چپ:آلبر اس. رودی، رابرت اوانز ،فرانسیس فورد کوپولا ،ماریو پوزو

در ۱۴ آوریل ۱۹۷۰ فاش شد که پوزو با مبلغ ۱۰۰٬۰۰۰ دلار به همراه درصدی از سود فیلم به استخدام پارامونت درآمد تا روی فیلمنامه پدرخوانده کار کند.[۳۰][۵۱][۵۲] کاپولا می‌خواست مضامین فرهنگی، خلق و قوی شخصیت‌ها، قدرت و خانواده را در رأس فیلم قرار بگیرد، در حالی که پوزو می‌خواست جنبه‌های بیشتری از رمان خود را حفظ کرده و به فیلمنامه اضافه کند.[۵۳]
پیش نویس اولیه فیلم که ۱۵۰ صفحه بود را پوزو در ۱۰ اوت ۱۹۷۰ به پایان رساند.[۵۱][۵۲] پس از استخدام کاپولا به عنوان کارگردان، پوزو و کاپولا هر دو بر روی فیلمنامه به صورت جداگانه کار کردند.[۵۴] پوزو پیش نویس فیلمنامه خود در لس آنجلس نوشت، در حالی که کاپولا نسخه خود را در سانفرانسیسکو کامل کرد.
کاپولا کتابی درست کرد که در آن صفحاتی از کتاب پوزو را پاره کرده و آن‌ها را در کتاب خودش می‌چسباند.[۵۴][۵۵] در این کتاب، او در مورد هر یک از پنجاه صحنه رمان یادداشت‌هایی را یادداشت می‌کرد که به موضوعات اصلی در هر صحنه مربوط می‌شد. در ادامه بر اینکه هر صحنه از کتاب باید کجای فیلم گنجانده شود، و همراه با ایده‌ها و مفاهیمی که می‌توان در هنگام فیلمبرداری از آنها استفاده کرد تا فیلم به فرهنگ ایتالیایی نزیکتر شود نیز، یادداشت‌هایی می‌نوشت.[۵۴][۴۸] این دو در زمانی که فیلمنامه‌هایشان را می‌نوشتند با یکدیگر در تماس بودند و با هم تصمیم می‌گرفتند چه چیزی را در فیلمنامه گنجانده شود و چه چیزی را از فیلمنامه نهایی حذف کنند.[۵۴]
پیش نویس دوم فیلمنامه در ۱ مارس ۱۹۷۱ تکمیل شد و ۱۷۳ صفحه بود.[۵۱][۵۶] فیلمنامه نهایی در ۲۹ مارس ۱۹۷۱ به پایان رسید[۵۲] و ۱۶۳ صفحه بود[۵۱][۵۴]، ۴۰ صفحه بیشتر از آنچه بود که پارامونت از آنان درخواست کرده بود.[۵۷] کاپولا هنگام فیلمبرداری از آن کتابی که در زمان نوشتن نهایی فیلمنامه ساخته بود، استفاده می‌کرد تا به ساخت فیلم کمک کند.[۵۴][۴۸] رابرت تاون فیلمنامه‌نویس آمریکایی نیز بر روی فیلمنامه به آن دو کمکی می‌کرد، به ویژه در صحنه باغ که در آن پاچینو با براندو صحبت می‌کند. هرچند که در عوامل فیلم به اسم رابرت تاون به عنوان فیلمنامه‌نویس اشاره ایی نمی‌شود.[۵۸] با وجود نوشتن سه فیلمنامه، برخی از صحنه‌های فیلم هنوز نوشته نشده بودند و در حین فیلمبرداری نوشته شدند.[۵۹]

سازمان مدنی ایتالیایی-آمریکایی به رهبری جوزف کلمبو، مدعی شد که فیلم بر اساس کلیشه‌های رایج ایتالیایی-آمریکایی تأکید دارد. او می‌خواست تمام کلمات مافیا و کوزا نوسترا از فیلمنامه حذف شود.[۶۰][۶۱][۶۲] این سازمان همچنین درخواست کرد که تمام پول به دست آمده از پیش نمایش پدرخوانده به حساب این سازمان ریخته شده تا برای ساخت بیمارستان جدید اختصاص یابد.[۶۱][۶۲] کاپولا اظهار داشت که فیلمنامه پوزو فقط در دو مورد حاوی کلمه مافیا است، در حالی که کلمه کوزا نوسترا اصلاً استفاده نشده‌است.[۶۱][۶۲] هرچند پارامونت این دو کلمه را با توجه به اینکه به داستان آسیب وارد نشود با اصطلاحات دیگری جایگزین کرد.[۶۱][۶۲] در نهایت فیلمنامه پدرخوانده مورد پسند این سازمان قرار گرفت.[۶۱][۶۲]
پیش از این نیز، شیشه‌های ماشین آلبر اس. رودی تهیه‌کننده فیلم با شلیک گلوله خورد شده بودند و بر روی داشبورد او یادداشتی با عنوان «فیلم را تعطیل کنید، وگرنه…» گذاشته بودند.

انتخاب بازیگران ویرایش

 
آل پاچینو در نقش مایکل کورلئونه
 
جیمز کان در نقش سانی کورلئونه
 
مارلون براندو در نقش دون ویتو کورلئونه
 
رابرت دووال در نقش تام هیگن
 
جان کازال در نقش فردو کورلئونه

ماریو پوزو اولین کسی بود که از مارلون براندو خواست تا نقش دون ویتو کورلئونه را بازی کند. او با ارسال نامه ای به براندو براندو در آن برای او نوشته بود که: «تنها بازیگری هستی که می‌تواند نقش پدرخوانده را بازی کند».[۶۳] علی‌رغم میل پوزو، مدیران پارامونت به دلیل عملکرد ضعیف فیلم‌های اخیر او و همچنین خلق و خوی تند او مخالف حضور براندو بودند.[۶۴] براندو در مورد بازگشت به دنیای بازیگری مردد بود، اما منشی او آلیس مارچاک او را برای دادن تست نقش دون ویتو کورلینه متقاعد کرد.[۶۵]
کاپولا براندو را به لارنس اولیویه برای این نقش ترجیح داد[۶۶]،[۶۷] هرچند که مدیر برنامه‌های اولیویه نقش را رد کرد و ادعا کرد که اولیویه درحال حاضر کسالت دارد.[۶۸] با این حال، اولیویه در اواخر همان سال در فیلم کاراگاه به ایفای نقش پرداخت.[۶۷] پارامونت بر این اصرار داشت که ارنست بورگنین باید این نقش را دریافت کند.[۶۶] جورج سی. اسکات، ریچارد کونته، آنتونی کوئین و اورسن ولز نیز گزینه‌های مورد نظر دیگر بودند.[۶۶][۶۹][۷۰] بورگنین و ولز انتخاب اصلی پارامونت برای ایفای این نقش بودند.[۷۱]
پس از ماه‌ها کشمکش بین کاپولا و پارامونت بر سر براندو، در انتها بورگنین و براندو به عنوان دو گزینه پایانی انتخاب شدند.[۷۲] استنلی جافه رئیس پارامونت، براندو را ملزم به انجام تست بازیگری کرد.[۷۳][۷۴] کاپولا نمی‌خواست به براندو توهین کند برای همین به براندو گفته بود که برای آزمایش تجهیزاتش نیاز به ایفای نقش کوچکی از او دارد. [۷۴][۷۵] برای گریم براندو توپ‌های پنبه‌ای را در گونه‌هایش می‌چسباند[۷۲] و موهایش را لاک کفش می‌زد تا تیره شود.[۷۶] کاپولا نوار تست بازیگری براندو را در میان بقیه نوارهای تست بازیگری قرار داد در حالی که مدیران پارامونت در حال تماشا آن نوارها بودند.[۷۷] مدیران پارامونت تحت تأثیر بازی براندو قرار گرفتند و به کاپولا اجازه دادند تا براندو را برای این نقش انتخاب کند، اگر براندو دستمزد کمتری را بپذیرد و برای اطمینان از اینکه او هیچ تأخیری در تولید ایجاد نمی‌کند، تعهدی بدهد.[۷۲][۷۷][۷۸] در پایان براندو ۱٫۶ میلیون دلار از ایفای نقش در پدرخوانده به دست آورد.[۷۹]

از قبل شروع ساخت فیلم، کاپولا رابرت دووال را برای بازی در نقش تام هیگن در نظر داشت.[۸۰][۸۱] پس از آزمایش چند بازیگر دیگر، انتخاب کاپولا در نهایت مورد تأیید تهیه‌کنندگان قرار گرفت و دووال این نقش را دریافت کرد.[۸۰][۸۱]آل مارتینو، خواننده مشهور آن زمان که در باشگاه‌های شبانه لاس وگاس خوانندگی می‌کرد، توسط یکی از دوستانش که رمان را خوانده بود از وجود شخصیتی به نام جانی فونتان مطلع شده بود. دوستش بر این باور بود که مارتینو به شخصیت جانی فونتان بسیار نزدیک است. مارتینو سپس با آلبر اس. رودی تماس گرفت و او قبول کرد که نقش را به او بدهد. با این حال، پس از انتخاب کاپولا به عنوان کارگردان این نقش از او گرفته شده و به خواننده آمریکایی ویک دیمون داده شد. به گفته مارتینو پس از اینکه این نقش از او سلب شد، او به سراغ پدرخوانده اش راسل بوفالینو که رئیس خانواده مافیایی بوفالینو بود رفت. سپس بوفالینو دستور انتشار چندین مقالات خبری در روزنامه و مجلات مختلف را داد که به تخریب وجه کاپولا می‌پرداختند.
ویک دیمون در نهایت از ایفای این نقش کناره گرفت زیرا نمی‌خواست که گروهای مافیایی را تحریک کند و مازاد بر این که دستمزد بسیار کمی برای این نقش به او داده می‌شد.[۸۲] بعد از کناره‌گیری دیمون نقش جانی فونتان به مارتینو داده شد.[۸۲]

کاپولا دایان کیتون را برای ایفای نقش کی آدامز در نظر داشت. او به دلیل متفاوت بودن اخلاقیات کیتون او را مناسب این نقش می‌دانست.[۸۳] کاپولا نقش فردو کورلیونه را به جان کازال واگذار کرد. کاپولا او را در حین ایفای نقش در تئاتر دیده بود.[۸۳] جیانی روسو پس از اینکه از او خواسته شد تا تست بازیگری برای نقش کارلو ریزی انجام دهد، توانست نظر تهیه‌کنندگان و کاپولا جلب کند و نقش را دریافت کند.[۸۴]

با نزدیک شدن به شروع فیلمبرداری در ۲۹ مارس، هنوز بازیگری برای نقش مایکل کورلئونه انتخاب نشده بود.[۸۵] مدیران پارامونت به دنبال یک بازیگر محبوب مانند وارن بیتی یا رابرت ردفورد بودند..[۸۶][۷۲][۸۷] ما تهیه‌کننده فیلم رابرت ایوانز می‌خواست که رایان اونیل این نقش را دریافت کند.[۸۷][۸۸] آل پاچینو اولین انتخاب کاپولا برای این نقش بود،[۸۹] کاپولا می‌توانست به راحتی او را در حال پرسه زدن در حومه سیسیلی تصویر کند و اینکه در آن زمان پاچینو یک بازیگر گمنامی بود که شبیه یک ایتالیایی-آمریکایی بود.[۹۰][۸۷][۸۸] با این حال، مدیران پارامونت دریافتند که پاچینو برای بازی در نقش مایکل به اندازه کافی بلند قد نیست.
داستین هافمن، مارتین شین، دین استاکول و جیمز کان نیز برای بازی در این نقش تست دادند.[۸۳] نقش مایکل به برت رینولدز پیشنهاد شد، اما مارلون براندو تهدید کرد که در صورت استخدام رینولدز استعفا می‌دهد، بنابراین رینولدز این نقش را رد کرد.[۹۱] به جک نیکلسون نیز این نقش پیشنهاد شد، اما چون احساس می‌کرد اما این نقش را رد کرد.[۹۲][۹۳] جیمز کان توسط مدیران پارامونت مورد توجه قرار گرفت و در ابتدا نقش مایکل را به او داده شد، و نقش سانی کورلئونه به کارمین کاریدی اعطا شد، اما کاپولا همچنان اصرار داشت که پاچینو نقش مایکل را بازی کند. ایوانز در نهایت پذیرفت و به پاچینو اجازه داد تا نقش مایکل را داشته باشدو نقش سانی به جیمز کان داده شد.[۹۴] ایوانز کان را به کاریدی ترجیح می‌داد زیرا کان هفت اینچ کوتاهتر از کاریدی بود که به قد پاچینو بسیار نزدیکتر بود. با وجود موافقت‌ها با بازی پاچینو در نقش مایکل، پاچینو هنوز قراردادی برای بازی در فیلم «اوباشانی که نمی‌توانست درست شلیک کنند»[ی ۱] با استودیو ام جی ام داشت. اما در انتها دو استودیو به توافق رسیدند و پاچینو سه هفته قبل از شروع فیلمبرداری توسط پارامونت استخدام شد.[۹۵]

رابرت دنیرو در ابتدا برای بازی در نقش پاولی گاتو استخدام شد.[۹۶][۷۲] پس از اینکه آل پاچینو از فیلم اوباشانی که نمی‌توانست درست شلیک کنند کنار رفت، دنیرو نیز برای بازی در این فیلم از حضور در پدرخوانده استعفا داد.[۹۶][۹۷] دنیرو همچنین برای نقش سانی کورلئونه نیز مد نظر استودیو بود.[۹۸][۹۹][۱۰۰] پس از استعفای دنیرو، نقش گاتو به جانی مارتینو داده شد.[۱۰۱][۱۰۲][۱۰۳][۱۰۴][۱۰۵][۱۰۶][۱۰۷]

کاپولا چندین نقش از این فیلم را به اعضای خانواده خود داد. او به خواهرش، تالیا شایر نقش کانی کورلئونه را داد.[۱۰۸][۱۰۹] دخترش سوفیا که در آن زمان یک نوزاد بود به عنوان مایکل فرانسیس ریزی، پسر تازه متولد شده کانی و کارلو ظاهر شد.[۱۱۰]کارمینه کاپولا پدر کاپولا، در فیلم به عنوان یک نوازنده پیانو در یکی از صحنه‌های فیلم ظاهر می‌شود.[۱۱۱] همسر، مادر و دو پسر کاپولا همگی به عنوان سیاهی لشکر در فیلم حضور دارند.

چندین نقش کوچکتر مانند لوکا برازی بعد آغاز فیلمبرداری انتخاب شدند.[۱۱۲]

فیلمبرداری ویرایش

قبل از شروع فیلمبرداری، بازیگران یک دوره دو هفته ای را برای تمرین نقش‌هایشان بایکدیگر گذارند اند، که بخشی از آن شامل یک مهمانی بود که در آن هر بازیگر باید در تمامی زمانی که در مهمانی بودند نقش شخصیت خود را بازی می‌کردند..[۱۱۳] فیلمبرداری قرار بود در ۲۹ مارس ۱۹۷۱ با سکانسی ای که در آن مایکل کورلئونه و کی آدامز برای خرید سال نو به مغازه «بست اند کو» می‌روند، آغاز شود.[۱۱۴][۱۱۵] هواشناسی در ۲۳ مارس بارش برف سنگینی را پیش‌بینی کرد که باعث شد، رودی تاریخ فیلمبرداری را با تأخیر آغاز کند. اما بارش برفی رخ نداد و در پایان از دستگاه برف ساز برای فیلمبرداری استفاده شد.[۱۱۵] فیلمبرداری تا ۲ ژوئیه ۱۹۷۱ در نیویورک ادامه یافت.[۱۱۶][۱۱۷] کاپولا قبل از رفتن به سیسیل برای ادامه فیلمبرداری در درخواست سه هفته استراحت کرد.[۱۱۶] پس از عزیمت عوامل فیلم به سیسیل، پارامونت اعلام کرد که تاریخ انتشار پدرخوانده به اوایل سال ۱۹۷۲ منتقل خواهد شد.[۱۱۸]

پارامونت به گوردون ویلیس فیلمبرداری آمریکایی، پیشنهاد فیلمبرداری پدرخوانده را داد. اما او این پیشنهاد را رد کرد، زیرا او بر این باور بود که فیلمبرداری این فیلم سخت و مشکل خواهد بود.[۱۱۹][۹۴] بعد از اینکه ویلیس قبول به فیلمبرداری پدرخوانده کرد، او و کاپولا تصمیم گرفتن که از تکنیک‌های مدرن فیلمبرداری به مانند؛ بالگرد و لنز زوم استفاده نکنند.[۱۲۰] کاپولا و ویلیس تصمیم گرفتند که از تکنیک «فیلمبرداری بومی» استفاده کنند تا بیننده بتوانند فیلم را به مانند یک نقاشی ببیند.[۱۲۰] ویلیس با استفاده از سایه و نور کم تلاش کرد تا احساسات و تغییر بافت فکری شخصیت‌ها در طول فیلم را، به نمایش بزارد.[۱۲۰] همچنین کاپولا و ویلیس تصمیم گرفتن که در فیلم تقابل نور و تاریکی و اثر آن‌ها بر یکدیگر را، در فیلمبرداری سکانس‌های خود در نظر بگیرند.[۱۰] ویلیس با استفاده از چند تکنیک تلاش کرد تا فیلم یک تم زرد مانند به خود بگیرد.[۱۲۰] سکانس‌های سیسیلی به گونه ایی فیلمبرداری شدند که در پس زمینه آن‌ها مناظر و طبیعت سیسیل قرار بگیرد، تا در این سکانس‌ها حس رمانتیک و زیبایی به بیننده القا شود و سکانس‌های سیسیل را از سکانس‌ها نیویورک جدا کند..[۱۲۱]

یکی از تکان دهنده‌ترین سکانس‌های فیلم مربوط به سکانس سر بریده اسب در تخت خواب بود.[۱۲۲] محل فیلمبرداری این صحنه مورد مناقشه است. به گمان برخی از منابع این صحنه در «بورلی استیت» فیلم‌برداری شده‌است، در حالی که برخی دیگر بر این باور آن که فیلمبرداری آن در مجموعه «سندز پوینت پرزرو» جزیره لانگ آیلند فیلمبرداری شده‌است.[۱۲۳][۱۲۴][۱۲۵] کاپولا به خاطر این صحنه مورد انتقادات کوچکی قرار گرفت، اگرچه این سر از یک شرکت غذای سگ سازی خریداری شده بود که قرار بود کشته شود.[۱۲۶] در ۲۲ ژوئن، صحنه ای که سانی در آن کشته می‌شود، در باند فرود میچل فیلد در یونیوندیل فیلمبرداری شد. در آنجا سه باجه عوارض همراه با ریل‌های محافظ و بیلبوردهایی تبلیغاتی ساخته شد.[۱۲۷] ماشین سانی یک لینکلن کانتیننتال ساخت سال ۱۹۴۱ (میلادی) بود که با دریل سوراخ‌هایی در آن سوراخ شده بودند تا شبیه سوراخ گلوله باشند.[۱۲۸][۱۲۹] فیلمبرداری این صحنه سه روز طول کشید و بیش از ۱۰۰۰۰۰ دلار هزینه داشت.[۱۳۰][۱۲۹]

درخواست کاپولا برای فیلمبرداری در لوکیشن توسط پارامونت مورد قبول واقع شد. تقریباً ۹۰ درصد فیلم در شهر نیویورک و حومه آن فیلمبرداری شد. ,[۱۳۱][۱۳۲] بیش از ۱۲۰ لوکیشن مجزا برای فیلمبرداری استفاده شده‌است.[۱۳۳] چندین سکانس در «فیلم‌وی»، واقع در شرق محله هارلم فیلمبرداری شده بودند.[۱۳۴] بخش‌های دیگر فیلم در کالیفرنیا یا در سیسیل فیلم‌برداری شده‌است. صحنه‌هایی که در لاس‌وگاس اتفاق می‌افتد در لوکیشن فیلمبرداری نشده‌اند، زیرا بودجه کافی موجود برای این کار نبود.[۱۳۱] دو شهر ساوکا و فورتزا دآجرو لوکیشن‌های فیلم‌برداری در سیسیل بودند.[۱۳۵] صحنه افتتاحیه عروسی در محله‌ایی از استتتن آیلند با پیش از ۷۵۰ نفر از مردم محلی به عنوان سیاهی لشکر فیلمبرداری شد.[۱۳۲][۱۳۶] خانه خانواده کورلئونه و محل عروسی در خیابان لانگفلو محله تات هیلِ استاتن آیلند بود.[۱۳۷][۱۳۶][۱۳۸] دیوار اطراف خانه کورلئونه از فوم پلی اتیلن ساخته شده بود.[۱۳۶] صحنه‌های دفتر شرکت تجارت روغن زیتون خانواده کورلئونه در دفتری در خیابان مات استرییت فیلمبرداری شده بودند.[۱۳۳][۱۳۹]

پس از پایان فیلمبرداری در ۷ اوت،[۱۴۰] تدوین و پروسه پس‌تولید پدرخوانده آغاز شد.[۱۴۱] علاوه بر این تهیه‌کنندگان و کاپولا همچنان در حال آزمایش سکانس‌های مختلف و چپیدمان آن‌ها در تدوین پایانی فیلم بودند.[۱۴۲] در ماه سپتامبر اولین نسخه فیلم به نمایش پارامونت درآمد.[۱۴۱] بسیاری از سکانس‌های حذف شده از فیلم حول محور سانی بودند و حذف آن‌ها به این دلیل بود که باعث پیشبرد داستان نمی‌شدند.[۱۴۳] تا ماه نوامبر همان سال کاپولا و تدوین گران فیلم ویلیام اچ. رینولدز و پیتر زینر، دومین تدوین نسخه پدرخوانده را به پایان رساندند.[۱۴۳] بحث بر سر اینکه چه کسانی در تدوین نهایی فیلم دست داشته‌اند هنوز ادامه دارد.[۱۴۴] نسخه نهایی پدرخوانده در اواخر دسامبر ۱۹۷۱ و ژانویه ۱۹۷۲ برای کارکنان و مدیران پارامونت به نمایش درآمد.[۱۴۵]

موسیقی ویرایش

مقالهٔ اصلی: پدرخوانده (موسیقی متن)

کاپولا آهنگساز ایتالیایی، نینو روتا را برای ساخت آهنگ اصلی فیلم انتخاب کرد. نینو روتا آهنگ به نرمی سخن بگو عشق را برای پدرخوانده سود و ضبط کرد. او برای موسیقی این فیلم از ترکیب خاصی از موسیقی جاز ایتالیایی با موسیقی سیسیلی استفاده کرد.[۱۴۶][۱۴۷] روتا سبک آهنگ‌ها را به نحوی تنظیم کرد که با موقعیت‌ها و شخصیت‌های فیلم ارتباط داشته باشند.[۱۴۶][۱۴۷] روتا بخش‌هایی از موسیقی متن پدرخوانده را با موسیقی فیلم فورتونلا که خود در سال ۱۹۵۸ آن را تنظیم کرده بود، ترکیب کرد. دلیل این کار او برای افزایش احساس تراژدیک فیلم بود.[۱۴۸] در ابتدا ایوانز تهیه‌کننده فیلم موسیقی نینو روتا را مناسب پدرخوانده نمی‌دانست و تصمیم بر آن داشت تا از آن در فیلم استفاده نکند، اما در پایان کاپولا توانست او را راضی کند.[۱۴۶] [۱۴۷] کاپولا معتقد بود که موسیقی روتا حس ایتالیایی بیشتری به فیلم می‌بخشد.[۱۴۷] پدر کاپولا کارمین نیز، چندین قطعه موسیقی برای پدرخوانده تنظیم کرد[۱۴۹] به عنوان مثال موسیقی که در صحنه عروسی توسط گروه موسیقی اجرا می‌شود را کارمین تنظیم کرده‌است.[۱۴۷][۱۴۸]

چندین قطه دیگر شامل «C'è la luna mezzo mare» و «Non so più cosa son» که از اپرا عروسی فیگارو هستند در پدرخوانده استفاده شده‌اند.[۱۴۸] پارامونت رکوردز، صفحه گرام موسیقی متن پدرخوانده را در سال ۱۹۷۲ منتشر کرد، سی دی آن در سال ۱۹۹۱ توسط گفن رکوردز منتشر شد و نسخه دیجیتالی آن توسط گفن رکوردز در ۱۸ اوت ۲۰۰۵ منتشر شد.[۱۵۰] این آلبوم شامل بیش از ۳۱ دقیقه موسیقی است که در فیلم استفاده شده‌است که بیشتر آن توسط روتا ساخته شده‌است. همچنین یکی از آهنگ‌ها توسط کاپولا و دیگری توسط جانی فارو و مارتی سایمز نوشته شده‌است.[۱۵۱][۱۵۲][۱۵۳] مجله آل موزیک پنج از پنج را به این آلبوم داد.[۱۵۱] سردبیر مجله «فیلمتِرک» معتقد بود که روتا در ارتباط دادن موسیقی با جنبه‌های اصلی فیلم موفق بوده‌است.[۱۵۳]

اکران ویرایش

اکران سینمایی ویرایش

 
اکران پدرخوانده در فیلارمونیک نیویورک به همراه ارکستر نیویورک

اولین نمایش پدرخوانده در سینما «تئاتر لویز» واقع در شهر نیویورک در روز سه شنبه ۱۴ مارس ۱۹۷۲ بود. پدرخوانده تقریباً سه ماه پس از تاریخ اکران اولیه خود که برای روز کریسمس سال ۱۹۷۱ بود اکران شد.[۱۵۴][۱۵۵][۱۵۶] سود حاصل از شب اول اکران پدرخوانده به «باشگاه پسران نیویورک» اهدا شد.[۱۵۷] قبل از اکران فیلم، پدرخوانده توانسته بود ۱۵ میلیون دلار از بیش پرداخت حق اکران فیلم در ۴۰۰ سالن مختلف سینما در سراسر آمریکا سود حاصل کند.[۸۹] در روز ۱۵ مارس ۱۹۷۴ پدرخوانده در پنج سالن در نیویورک (تئاتر لویز ۱ و ۲، اورفیوم، سین و توور استیت) اکران شد. [۱۵۸][۷][۱۵۶] بعد از آن در ۱۷ مارس در سینما امپریال در تورنتو اکران شد،[۱۵۴][۱۵۹] و سپس در ۲۲ مارس در دو سالن سینما در شهر لس انجلس کالیفرنیا اکران شد.[۱۶۰] سرانجام پدر خوانده در ۲۴ مارس ۱۹۷۲ در سراسر ایالات متحده با ظرفیت ۳۱۶ سالن سینما اکران شد.[۱۵۸][۱۵۶] [۱۶۱]

اکران در ایران ویرایش

 
بریده ایی از تبلیغ پدرخوانده در روزنامه اطلاعات (سال ۱۳۵۲)

پدرخوانده از آبان۱۳۵۲ در سه سینمای شهرفرنگ، گلدن‌سیتی و شهر تماشا اکران عمومی شد و شهر تماشا پدرخوانده را به‌عنوان فیلم افتتاحیه‌اش به نمایش درآورد. سینماهای کسری و تخت‌جمشید هم آن را بر پرده بردند. درنهایت پدرخوانده جزو فیلم‌های پرفروش سال ۵۲ ایران شد.[۱۶۲]

پخش خانگی ویرایش

حق پخش تلویزیونی پدرخوانده برای یک بار نمایش در دو شب به قیمت ۱۰ میلیون دلار به ان بی سی فروخته شد، که در ان زمان همچنین رقمی برای نمایش تلویزیونی بی‌سابقه بود.[۱۶۳] پدرخوانده تنها با چند ویرایش جزئی توسط ان بی سی پخش شد.[۱۶۴] نیمه اول فیلم شنبه ۱۶ نوامبر ۱۹۷۴ و نیمه دوم آن دو روز بعد پخش شد.[۱۶۵] قسمت اول تلویزیونی پدرخوانده با میانگین امتیاز نیلسن ۳۸٫۲ و سهم تماشاگران ۵۹ درصد توانست مخاطبان پیش از معلولی را جذب خود کند و آن را به هشتمین فیلم پربیننده در یک شبکه تلویزیونی تبدیل کرد. همچنین پخش نیمه دوم آن توانست رتبه سوم پربیننده‌ترین فیلم سینمایی در تلویزیون را با امتیاز نیلسن ۳۹٫۴ و سهم تماشاگران ۵۷ درصد به دست آورد. دو فیلم دیگر که از پدرخوانده پربیننده تر بودند فیلم فرودگاه و داستان عشق هستند.[۱۶۵] این پخش تلویزیونی انتظارات برای ساخت دنباله پدرخوانده را افزایش داد. [۱۶۴] در سال بعد، کاپولا «حماسه پدرخوانده» را برای پخش در تلویزیون ساخت که در آن دو فیلم پدرخوانده و پدرخوانده قسمت دوم را به همراه چند سکانس استفاده نشده در اکران سینمایی درست کرد. حماسه پدرخوانده محتوای خشونت‌آمیز و صحنه‌های جنسی کمتری نسبت به نسخه اصلی دارد. حماسه پدرخوانده برای اولین بار در ۱۸ نوامبر ۱۹۷۷ در شبکه ان بی سی پخش شد.[۱۶۶]
در سال ۱۹۸۱، پارامونت مجموعه باکس ست به نام «داستان پدرخوانده» را منتشر کرد که دو فیلم اول مجموعه پدرخوانده را به ترتیب زمانی بازگو می‌کند. این باکس ست با صحنه‌های اضافی که در نسخه اکران اولیه نبودند عرضه شد، اما برعکس نسخه تلویزیونی هیچ سکانسی از این نسخه سانسور نشده‌است. [۱۶۶] پس از انتشار قسمت سوم پدرخوانده، پارامونت سه‌گانه پدرخوانده در سال ۱۹۹۲ منتشر کرد.[۱۶۷]
«خانواده پدرخوانده: بررسی فیلم پدرخوانده» یک مستند ۷۳ دقیقه ای بود که[۱۶۸]در سال ۱۹۹۱ منتشر شد. این مستند به کارگردانی جف وارنر، شامل برخی از پشت صحنه‌های هر سه فیلم، مصاحبه با بازیگران و تست‌های بازیگران بود.[۱۶۸]

پخش دی‌وی‌دی ویرایش

پدرخوانده به همراه دو قسمت دیگرش در سال ۲۰۰۱ برای اولین بار روی دی‌وی‌دی رفت.[۱۶۹] کمی بعد این سه دی‌وی‌دی به همراه یک دیسک پشت صحنه در یک مجموعه با عنوان پدرخوانده: کلکسیون دی‌وی‌دی به بیرون عرضه شد. دفعه‌ای دیگر در سال ۲۰۰۷ این مجموعه فیلم دوباره بر روی دی‌وی‌دی عرضه شد. این بار بر روی پنج دیسک دی‌وی‌دی با عنوان تجدید کوپولا. این دی وی دی همچنین شامل شجره نامه خانواده کورلئونه، جدول زمانی فیلم‌های «پدرخوانده» و فیلمی از سخنرانی‌های عوامل فیلم در جوایز اسکار بود.[۱۶۹] در اوایل ۲۰۰۸ نیز این مجموعه فیلم‌های کوپولا روی دیسک‌های بلوری به بازار آمد. همچنین سه سال بر روی نسخه ترمیم شده این فیلم با نظارت خود کاپولا کار شده‌است که در دوم مارس ۲۰۲۲ به صورت عمومی انتشار یافت.[۱۷۰][۱۷۱]

پدرخوانده: بازسازی کاپولا ویرایش

 
دیوارنگاره پارامونت برای ۵۰ امین سالگرد اکران پدرخوانده

در طول اکران اصلی فیلم، نگاتیوهای اصلی آن فرسوده شده بودند زیرا که آنقدر از آن‌ها چاپ می‌شد تا تقاضا را برآورده کنند.[۱۷۲][۱۷۳] علاوه بر این نگاتیو ذخیره فیلم در آرشیو پارامونت گم شده بودند.[۱۷۳] در سال ۲۰۰۶ کاپولا با استیون اسپیلبرگ که استودیو او دریم‌ورکس اخیراً توسط پارامونت خریداری شده بود برای کمک به بازسازی پدرخوانده تماس گرفت.[۱۷۲][۱۷۳]رابرت ای. هریس برای نظارت بر بازسازی سه‌گانه پدرخوانده استخدام شد و ویلیس فیلمبردار فیلم نیز در بازسازی آن شرکت داشت.[۱۷۴][۱۷۵]
روند بازسازی در نوامبر ۲۰۰۶ با تعمیر نگاتیوها آغاز شد تا بتوانند با کمک یک اسکنر دیجیتال فایل‌های 4K با وضوح بالا از نگاتیوها استخراج کنند. اگر یک نگاتیو آسیب دیده بود یا تغییر رنگ داده بود، به صورت دیجیتالی تعمیر و بهبود داده می‌شد.[۱۷۲][۱۷۳] مرمت پروژه نزدیک به یک سال و نیم طول کشید.[۱۷۳] پارامونت محصول نهایی را پدرخوانده: بازسازی کاپولا نامید و آن را در ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۸ به صورت دی وی دی و بلوری منتشر کرد.[۱۷۴][۱۷۵]
دیو کر منتقد روزنامه نیویورک تایمز بر این باور بود که این بازسازی «یادآور دوران طلایی فیلم‌های سینمایی» است.[۱۷۴] پدرخوانده: بازسازی کاپولا مورد استقبال و تحسین منتقدان و خود کاپولا قرار گرفت.[۱۷۲][۱۷۳][۱۷۴][۱۷۵][۱۷۶] این نسخه شامل چندین ویژگی خاص و جدید بود که قبل از این منتشر نشده بودند (از جمله صحنه‌های اضافی، فیلم‌های پشت صحنه و غیره).[۱۷۶]

پارامونت پیکچرز سه‌گانه پدرخوانده را برای اکران محدود سینمایی به مناسبت پنجاهمین سالگرد اکران پدرخوانده اکران کرد. نسخه‌های بلوری و بلوری 4K آن نیز در ۲۲ مارس ۲۰۲۲ منتشر شدند.[۱۷۷]

فروش در گیشه و بازخورد منتقدان ویرایش

پدرخوانده فیلم پرفروش سال شد و رکوردهای گیشه بسیاری را شکست و توانست پرفروش‌ترین فیلم سال ۱۹۷۲ آمریکا شود.[۱۷۸] فروش روز افتتاحیه فیلم از پنج سالن ۵۷٫۸۲۹ دلار بود و همچنین قیمت بلیت برای فیلم پدرخوانده از ۳ دلار به ۳٫۵۰ دلار افزایش یافته بود.[۱۵۴] قیمت‌ها در نیویورک در آخر هفته اول اکران بیشتر شد و به ۴ دلار رسید و تعداد سانس‌های از چهار بار در روز به هفت بار در روز افزایش یافت.[۱۵۴]
پدرخوانده در هفته اول اکران خود در تورنتو ۶۱٫۶۱۵ دلار،[۱۵۴] در نیویورک ۲۴۰٫۷۸۰[۱۷۹] و درمجموع ۴۵۴٫۰۰۰ در هفته اول خود در این دو شهر فروش داشت. این فیلم در هفته دوم ۴۵۴٫۰۰۰ دلار در نیویورک،[۱۵۴] ۱۱۵٬۰۰۰ دلار در تورنتو[۱۵۹] فروخت که در مجموع فروش پدرخوانده در این دو شهر به مبلغ ۵۶۸٬۸۰۰ رسید. پدرخوانده توانست به رتبه اول گیشه سینما آمریکا راه پیدا کند.[۱۸۰] در پنج روز اول اکران سراسری خود در آمریکا توانست ۶٫۸ میلیون دلار بفروشد و فروش گیشه خود را به ۷٫۳۹۷٫۱۶۴ دلار برساند.[۱۸۱] در هفته بعد از ان مجموع گیشه پدرخوانده به ۱۷٬۲۹۱٬۷۰۵ دلار رسید.[۱۸۲] پدرخوانده تا ۹ آپریل ۸٫۷ میلیون دلار دیگر فروخت و مجموعه فروش این فیلم نیز به به ۲۶٫۰۰۰٫۸۱۵ دلار رسید.[۱۸۳][۱۸۴] این فیلم پس از ۱۸ هفته همچنان در رتبه یکم گیشه آمریکا قرار داشت و ۱۰۱ میلیون دلار نیز فروخته بود. پدرخوانده رکورد فروش سریع‌ترین فیلمی که بتواند به ۱۰۰ میلیون دلار برسد را دارا هست.[۱۸۵][۱۸۶]
برخی از مجلات خبری در آن زمان اعلام کردند که پدرخوانده اولین فیلمی است که ۱۰۰ میلیون دلار ایلات متحده فروخته‌است،[۱۶۰] اما در واقع این رکورد متعلق به فیلم اشک‌ها و لبخندها بود که در سال ۱۹۶۵ منتشر شد.[۱۸۷] پدرخوانده به مدت پنج هفته دیگر در رتبه اول در ایالات متحده باقی ماند و در مجموع ۲۳ هفته متوالی را در رتبه نخست گیشه ایالات متحده گذراند. در هفته ۲۴ جای خود را به فیلم پروانه‌ها آزادند داد ولی در هفته ۲۵ بار دیگر به رتبه نخست رسید.[۱۸۸][۱۸۹]

پدرخوانده ۸۱٫۵ میلیون دلار در گیشه ایالات متحده و کانادا در طول اکران اولیه خود فروش داشت.[۱۷۸][۱۹۰] در اکران دوباره خود در سال ۱۹۷۳ توانست به فروش ۸۵٫۷ میلیون دلاری دست پیدا کند.[۱۹۱] پدرخوانده یکبار دیگر در سال ۱۹۹۷ در ایلات متحده اکران شد.[۱۹۲] نهایتاً فروش این فیلم در این دو کشور به ۱۳۵ میلیون دلار رسید.[۱۵۸]
پدرخوانده جای فیلم بر باد رفته را در فهرست پرفروش‌ترین فیلم در شبکه نمایش خانگی گرفت.[۱۷۸] پدرخوانده تا زمان انتشار فیلم آرواره‌ها در شبکه نمایش خانگی، در رتبه نخست این فهرست باقی ماند.[۱۶۰][۱۹۳] این فیلم توانست موفقیت داخلی خود را در خارج از کشور نیز تکرار کرد و در ۱۴۲ میلیون دلار بفروشد.[۱۹۴] بر اساس مقاله لس آنجلس تایمز مورخ ۱۳ دسامبر ۱۹۷۲، سود پدرخوانده به قدری بالا بود که درآمد صنایع گلف اند وسترن که مالک پارامونت بود، از ۷۷ سنت به ازای هر سهم به ۳٫۳۰ دلار افزایش یافت.[۱۶۰] از سال ۱۹۹۷ پدرخوانده هشت بار دیگر اکران شد و بین ۲۵۰ میلیون دلار و ۲۹۱ میلیون دلا در گیشه جهانی فروش داشته‌است.[N ۵] و با احتساب تورم قیمت بلیت در ایالات متحده، در میان فهرست «۲۵ فیلم پردرآمد» این کشور قرار می‌گیرد.[۱۹۵]

بازخورد منتقدان ویرایش

پدرخوانده مورد تحسین و تشویق منتقدان سینما در زمان انتشار خود شد و به عنوان یکی از بهترین و تأثیرگذارترین فیلم‌های تمام دوران، به‌ویژه در ژانر گانگستری شناخته می‌شود.[۱۹۶]میانگین امتیاز پدر خوانده در سایت راتن تومیتوز بر اساس ۱۵۱ نقد منتقدان امتیاز ۹٫۴/۱۰ است و از دید کاربران آن سایت امتیاز ۹۷ درصد را گرفته است. در توضیحات خلاصه این وب سایت امده: «این فیلم یکی از بزرگترین و موفق ترین فیلم های تاریخ هالیوود است، چه در زمینه هنری و چه در فروش گیشه خود.» پدرخوانده تمام ساختار یک فیلم درجه یک را دارد؛ این فیلم نه تنها از انتظارات اولیه فراتر رفته، بلکه شاخصه های جدیدی را در سینمای آمریکا ایجاد کرده است.[۱۹۷] سایت متاکریتیک که از روش محاسبه میانگین وزنی برای امتیازات خود استفاده می کند، بر اساس ۱۶ نقد منتقدان، امتیاز ۱۰۰ از ۱۰۰ را به پدرخوانده داده است.[۱۹۸] پدرخوانده در "فیلم وب" یک سایت نقد لهستانی، بر اساس ۳۵ نقد منتقدان، امتیاز ۸٫۹ از ۱۰ را دریافت کرده است.[۱۹۹]

راجر ایبرت منتقد روزنامه شیکاگو سان تایمز تلاش‌های کاپولا برای وفادار ماندن فیلم به رمان را مورد تحسین قرار داد، همچنین انتخاب او را برای قرار دادن فیلم در همان زمان رمان و توانایی فیلم در جذب بیننده در طول مدت زمان سه ساعته‌ فیلم را مورد ستایش قرار داد.[۲۰۰] ایبرت پدرخوانده را «بهترین فیلم سال ۱۹۷۲» نامید.[۲۰۱]جین سیسکل منتقد روزنامه شیکاگو تریبون به این فیلم چهار از چهار داد و اظهار داشت که «بسیار فیلم خوبی است».[۲۰۲]

اندرو ساریس منتقد روزنامه صدای دهکده معتقد بود که مارلون براندو نقش ویتو کورلئونه را به خوبی به تصویر می کشد و شخصیت او در هر صحنه ای که در آن ظاهر می شود را، می‌دزد؛ اما احساس می کرد پوزو و کاپولا شخصیت مایکل کورلئونه را بیش از حد بر روی انتقام متمرکز کرده اند.[۲۰۳] در ادامه، ساریس اظهار داشت که ریچارد کاستلانو، رابرت دووال و جیمز کان در نقش های خود را به خوبی بازی کرده اند.[۲۰۳]پائولین کیل منتقد روزنامه نیویورکر می‌نویسد: «اگر بخواهیم نمونه‌ای از این که چگونه یک فیلم‌ میتواند هم تجاری باشد و هم جنبه هنری خود را نگه دارد، باید از پدرخوانده نام ببریم».[۲۰۴]

دژان تامسون از روزنامه واشنگتن پست نوشت: «پدرخوانده جواهری در سینما امروز هست و کاپولا دلیل اصلی موفقیت این فیلم است.» [۲۰۵]وینسنت کانبی در نیویورک تایمز نوشت: «کاپولا یکی از خشن ترین و تکان دهنده ترین فیلم های تاریخ سینما را در باب زندگی آمریکایی درست کرده است. او ادامه داد که پدرخوانده فراتر از کلیشه های رایج فیلم های گنگستری ظاهر می شود.» [۲۰۶][۲۰۷]استنلی کوبریک کارگردان پرآوازه سینمای آمریکا براین باور بود که این فیلم بهترین بازیگران تاریخ را دارد و می تواند بهترین تاریخ سینما نیز باشد. [۲۰۸]استیون اسپیلبرگ کارگردان آمریکایی پدرخوانده را در میان فیلم های مورد علاقه خود قرار داد. [۲۰۹]استنلی کافمن نویسنده مجله نیو ریپابلیک در نقد خود برداشت منفی از پدرخوانده داشت و مدعی شده بود که پاچینو در نقش خود خوب ظاهر نمی شود و مناسب برای این نقش نیست. او همچنین گریم براندو و موسیقی روتا را نیز پیش پا افتاده خواند. [۲۱۰]

جوایز ویرایش

اُسکار

این فیلم نامزد ۱۱ جایزه اسکار و برنده ۴ اسکار شد، اما بعدها جایزه اسکار بهترین موسیقی متن اعطاشده به این فیلم پس گرفته و باطل شد

جوایز و نامزدی‌های پدرخوانده
جایزه رده نامزدی نتیجه
چهل و پنجمین دوره جوایز اسکار جایزه اسکار بهترین فیلم آلبر اس. رودی برنده
جایزه اسکار بهترین کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا نامزدشده
جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد (نپذیرفت) مارلون براندو برنده
جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جیمز کان نامزدشده
رابرت دووال نامزدشده
آل پاچینو نامزدشده
جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی ماریو پوزو، فرانسیس فورد کوپولا برنده
جایزه اسکار بهترین طراحی لباس آنا هیل جانستو نامزدشده
جایزه اسکار بهترین تدوین ویلیام اچ. رینولدز، پیتر زینر نامزدشده
جایزه اسکار بهترین میکس صدا پارلز گرنزباخ، ریچارد پورتمن، کریس نیومن نامزدشده
جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم نینو روتا باطل شد
بیست و ششمین دوره جوایز فیلم آکادمی بریتانیا جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد مارلون براندو (همچنین برای The Nightcomers) نامزدشده
جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد رابرت دووال نامزدشده
جایزه بفتای برای خوش آتیه‌ترین بازیگر تازه‌وارد در نقش‌های اصلی فیلم آل پاچینو نامزدشده
جایزه بفتای بهترین موسیقی فیلم نینو روتا برنده
جایزه بفتای برای بهترین طراحی لباس آنا هیل جانستون نامزدشده
بیست و پنجمین دوره جوایز انجمن کارگردانان آمریکا دستاورد برجسته کارگردانی در فیلم‌های سینمایی فرانسیس فورد کوپولا برنده
سی‌امین مراسم گلدن گلوب جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم درام برنده
جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا برنده
جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام مارلون براندو برنده
آل پاچینو نامزدشده
جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جیمز کان نامزدشده
جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم‌نامه ماریو پوزو و فرانسیس فورد کوپولا برنده
جایزه گلدن گلوب بهترین موسیقی نینو روتا برنده
پانزدهمین دوره جوایز گرمی بهترین موسیقی متن نوشته شده برای فیلم سینمایی یا تلویزیونی ویژه نینو روتا برنده
بیست و پنجمین دوره جوایز انجمن نویسندگان آمریکا بهترین درام برگفته از رسانه‌ای دیگر ماریو پوزو و فرانسیس فورد کوپولا[۲۱۱] برنده

جستارهای وابسته ویرایش

یادداشت‌ها ویرایش

  1. ↑ منابع در مورد میزان بودجه اصلی و بودجه نهایی اختلاف نظر دارند.[۲] $2 million,[۳][۴][۵][۶] and $2.5 million,[۷][۸] while Coppola later demanded—and received—a $5 million budget.[۹] The final budget has been named at $6 million,[۹][۷][۱۰][۱۱] $6.5 million,[۴][۱۲] $7 million,[۱۳] and $7.2 million.[۱۴]
  2. ↑ منابع در مورد مبلغی که فیلم به‌دست آورده اختلاف نظر دارند.
    • 1974: Newsweek. Vol. 84. 1974. p. 74. The original Godfather has grossed a mind-boggling $285 million...
    • 1991: Von Gunden, Kenneth (1991). Postmodern auteurs: Coppola, Lucas, De Palma, Spielberg, and Scorsese. McFarland & Company. p. 36. ISBN 978-0-89950-618-0. Since The Godfather had earned over $85 million in U.S. -Canada rentals (the worldwide box-office gross was $285 million), a sequel, according to the usual formula, could be expected to earn approximately two-thirds of the original's box-office take (ultimately Godfather II had rentals of $30 million).
    • Releases: "The Godfather (1972)". Box Office Mojo. Retrieved January 22, 2020. Original release: $243,862,778; 1997 re-release: $1,267,490; 2009 re-release: $121,323; 2011 re-release: $818,333; 2014 re-release: $29,349; 2018 re-release: $21,701; Budget: $6,000,000
  3. ↑ Sources disagree on the date where Paramount confirmed their intentions to make Mario Puzo's novel The Godfather into a feature-length film. Harlan Lebo's work states that the announcement came in January 1969,[۶] while Jenny Jones' book puts the date of the announcement three months after the novel's publication, in June 1969.[۲۵]
  4. ↑ Sources disagree on both the amount of the original budget and the final budget. The starting budget has been recorded as $1 million,[۲] $2 million,[۳][۴][۵][۶] and $2.5 million,[۷][۸] while Coppola later demanded—and received—a $5 million budget.[۹] The final budget has been named at $6 million,[۹][۷][۱۰][۱۱] $6.5 million,[۴][۱۲] $7 million,[۱۳] and $7.2 million.[۴۶]
  5. ↑ Sources disagree on the amount grossed by the film.
    • 1974: Newsweek. Vol. 84. 1974. p. 74. The original Godfather has grossed a mind-boggling $285 million...
    • 1991: Von Gunden, Kenneth (1991). Postmodern auteurs: Coppola, Lucas, De Palma, Spielberg, and Scorsese. McFarland & Company. p. 36. ISBN 978-0-89950-618-0. Since The Godfather had earned over $85 million in U.S. -Canada rentals (the worldwide box-office gross was $285 million), a sequel, according to the usual formula, could be expected to earn approximately two-thirds of the original's box-office take (ultimately Godfather II had rentals of $30 million).
    • Releases: "The Godfather (1972)". Box Office Mojo. Retrieved March 17, 2022. Original release: $243,862,778; 1997 re-release: $1,267,490; 2009 re-release: $121,323; 2011 re-release: $818,333; 2014 re-release: $29,349; 2018 re-release: $21,701; 2020 re-release: $4,323; 2022 re-release: $3,999,963; Budget: $6,000,000

منابع ویرایش

  1. ↑ "THE GODFATHER (18)". هیئت رده‌بندی سنی فیلم‌های بریتانیا. May 31, 1996. Archived from the original on April 28, 2016. Retrieved April 15, 2016.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ Phillips 2004, p. 92.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Italie, Hillel (December 24, 1990). "'Godfather' films have their own saga". The Daily Gazette. Associated Press. p. A7. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved July 15, 2014.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ "Backstage Story of 'The Godfather'". Lodi News-Sentinel. United Press International. March 14, 1972. p. 9. Archived from the original on November 21, 2018. Retrieved July 15, 2014. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «LNS» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Cowie 1997, p. 9.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ Lebo 2005, p. 6.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ ۷٫۵ ۷٫۶ ۷٫۷ Mark Seal (March 2009). "The Godfather Wars". Vanity Fair. Archived from the original on July 14, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ "Francis Ford Coppola's The Godfather opens". History (U.S. TV network). Archived from the original on July 4, 2014. Retrieved July 16, 2014. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «HC» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ ۹٫۵ Horne, Philip (September 22, 2009). "The Godfather: 'Nobody enjoyed one day of it'". The Daily Telegraph. Archived from the original on September 24, 2009. Retrieved July 15, 2014.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ ۱۰٫۴ Jones 2007, p. 19.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ "The Godfather, Box Office Information". Box Office Mojo. Archived from the original on January 28, 2012. Retrieved January 21, 2012. Worldwide Gross: $245,066,411
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Phillips 2004, p. 93.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "The Godfather (1972) – Financial Information". The Numbers. Archived from the original on March 14, 2019. Retrieved January 22, 2020. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Numbers» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  14. ↑ (Block و Wilson 2010، ص. 527)
  15. ↑ Allan, John H. (April 17, 1972). "'Godfather' gives boost to G&W profit picture". Milwaukee Journal. (New York Times). p. 16, part 2. Archived from the original on November 21, 2018. Retrieved July 19, 2018.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Allan, John H. (April 16, 1972). "Profits of 'The Godfather'". The New York Times. Archived from the original on September 10, 2018. Retrieved September 10, 2018.
  17. ↑ Gambino, Megan (January 31, 2012). "What is The Godfather Effect?". Smithsonian. Archived from the original on September 10, 2018. Retrieved September 10, 2018.
  18. ↑ "The Godfather (1972)". The New York Times. 2014. Archived from the original on April 18, 2014. Retrieved March 19, 2020.
  19. ↑ Lebo 2005, p. 5–6.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ ۲۰٫۳ ۲۰٫۴ Jones 2007, p. 10.
  21. ↑ ""The Godfather" Turns 40". CBS News. March 15, 2012. Archived from the original on July 17, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  22. ↑ Lebo 2005, p. 7.
  23. ↑ "After 50 years, 'The Godfather' still resonates". March 18, 2022.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ Phillips 2004, p. 88.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ Jones 2007, p. 10–11.
  26. ↑ O'Brian, Jack (January 25, 1973). "Not First Lady on TV". The Spartanburg Herald. p. A4. Archived from the original on November 21, 2018. Retrieved July 15, 2014.
  27. ↑ Michael L. Geczi and Martin Merzer (April 10, 1978). "Hollywood business is blockbuster story". St. Petersburg Times. p. 11B. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved July 15, 2014.
  28. ↑ Italie, Hillel (December 24, 1990). "'Godfather' films have their own saga". The Daily Gazette. Associated Press. p. A7. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved July 15, 2014.
  29. ↑ Jones 2007, p. 14.
  30. ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ Lebo 2005, p. 11.
  31. ↑ Welsh, Phillips & Hill 2010, p. 104.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ Jones 2007, p. 12.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ Fristoe, Roger. "Sergio Leone Profile". Turner Classic Movies. Archived from the original on July 16, 2014. Retrieved July 16, 2014.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ Bozzola, Lucia (2014). "Sergio Leone". Movies & TV Dept. The New York Times. Archived from the original on July 16, 2014. Retrieved July 16, 2014.
  35. ↑ James, Clive (November 30, 2004). "Peter Bogdanovich". The Guardian. Archived from the original on August 27, 2013. Retrieved July 16, 2014.
  36. ↑ "Peter Bogdanovich – Hollywood survivor". BBC News. January 7, 2005. Archived from the original on September 3, 2010. Retrieved July 16, 2014.
  37. ↑ Webb, Royce (July 28, 2008). "10 BQs: Peter Bogdanovich". ESPN. Archived from the original on November 10, 2013. Retrieved July 16, 2014.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ ""The Godfather" Turns 40". CBS News. March 15, 2012. Archived from the original on July 17, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  39. ↑ Sragow, Michael (March 16, 1997). "Godfatherhood". The New Yorker. Retrieved October 6, 2023.
  40. ↑ Phillips 2004, p. 89.
  41. ↑ Lebo 1997, p. 23.
  42. ↑ Hearn, Marcus (2005). The Cinema of George Lucas. New York City: Harry N. Abrams Inc. p. 46. ISBN 978-0-8109-4968-3.
  43. ↑ ۴۳٫۰ ۴۳٫۱ ۴۳٫۲ Jones 2007, p. 18.
  44. ↑ Lebo 2005, p. 25.
  45. ↑ Cowie 1997, p. 11.
  46. ↑ (Block و Wilson 2010، ص. 527)
  47. ↑ Phillips 2004, p. 92–93.
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ ۴۸٫۲ ۴۸٫۳ ۴۸٫۴ Jones 2007, p. 20.
  49. ↑ Phillips 2004, p. 96.
  50. ↑ Phillips 2004, p. 100.
  51. ↑ ۵۱٫۰ ۵۱٫۱ ۵۱٫۲ ۵۱٫۳ Jones 2007, p. 11.
  52. ↑ ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ ۵۲٫۲ Jones 2007, p. 252.
  53. ↑ Lebo 1997, p. 30.
  54. ↑ ۵۴٫۰ ۵۴٫۱ ۵۴٫۲ ۵۴٫۳ ۵۴٫۴ ۵۴٫۵ Phillips 2004, p. 90.
  55. ↑ Coppola 2016.
  56. ↑ Cowie 1997, p. 26.
  57. ↑ "The making of The Godfather". The Week. THE WEEK Publications, Inc. July 15, 1988. Archived from the original on July 21, 2014. Retrieved June 15, 2012.
  58. ↑ Lebo 1997, p. 162.
  59. ↑ Lebo 1997, p. 36.
  60. ↑ Gage, Nicholas (March 19, 1972). "A Few Family Murders, but That's Show Biz". The New York Times. Archived from the original on July 25, 2014. Retrieved June 15, 2012.
  61. ↑ ۶۱٫۰ ۶۱٫۱ ۶۱٫۲ ۶۱٫۳ ۶۱٫۴ Parker, Jerry (June 27, 1971). "They're Having a Ball Making 'Godfather'". Toledo Blade. p. 2. Archived from the original on November 21, 2018. Retrieved July 15, 2014.
  62. ↑ ۶۲٫۰ ۶۲٫۱ ۶۲٫۲ ۶۲٫۳ ۶۲٫۴ Parker, Jerry (May 30, 1971). "About 'The Godfather'... It's Definitely Not Irish-American". The Victoria Advocate. p. 13. Archived from the original on November 14, 2020. Retrieved July 15, 2014.
  63. ↑ Santopietro 2012, p. 2.
  64. ↑ Santopietro 2012, p. 1.
  65. ↑ Clemens, Samuel. "Alice Marchak: Hollywood Insider", Classic Images. November 2023
  66. ↑ ۶۶٫۰ ۶۶٫۱ ۶۶٫۲ Williams 2012, p. 187.
  67. ↑ ۶۷٫۰ ۶۷٫۱ "What Could Have Been... 10 Movie Legends Who Almost Worked on The Godfather Trilogy". Academy of Motion Picture Arts and Sciences. April 2, 2012. Archived from the original on March 30, 2013. Retrieved July 15, 2014.
  68. ↑ Stanley 2014, p. 83.
  69. ↑ Mayer, Geoff (2012). Historical Dictionary of Crime Films. Scarecrow Press. p. 176. ISBN 978-0-8108-6769-7. Archived from the original on February 14, 2017. Retrieved January 19, 2017.
  70. ↑ World Features Syndicate (May 13, 1991). "Marlon Brando played Don Vito Corleone in "The Godfather..." Chicago Tribune. Archived from the original on July 15, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  71. ↑ "An alternate Godfather could have starred Robert Redford and Elvis Pressley". NPR. 2022-03-14. Retrieved 2022-10-19.
  72. ↑ ۷۲٫۰ ۷۲٫۱ ۷۲٫۲ ۷۲٫۳ ۷۲٫۴ Williams 2012, p. 188.
  73. ↑ Santopietro 2012, p. 2–3.
  74. ↑ ۷۴٫۰ ۷۴٫۱ Gelmis 1971, p. 52.
  75. ↑ Santopietro 2012, p. 3–4.
  76. ↑ Santopietro 2012, p. 4.
  77. ↑ ۷۷٫۰ ۷۷٫۱ Santopietro 2012, p. 5.
  78. ↑ Gelmis 1971, p. 53.
  79. ↑ "Brando's $3-Mil Year". Variety. January 9, 1974. p. 1.
  80. ↑ ۸۰٫۰ ۸۰٫۱ Lebo 1997, p. 53-55.
  81. ↑ ۸۱٫۰ ۸۱٫۱ Jones 2007, p. 173.
  82. ↑ ۸۲٫۰ ۸۲٫۱ Jones 2007, p. 50.
  83. ↑ ۸۳٫۰ ۸۳٫۱ ۸۳٫۲ The Godfather DVD Collection documentary A Look Inside, [2001]
  84. ↑ Cowie 1997, p. 20–21.
  85. ↑ Lebo 1997, p. 61.
  86. ↑ Cowie 1997, p. 23.
  87. ↑ ۸۷٫۰ ۸۷٫۱ ۸۷٫۲ Jones 2007, p. 133.
  88. ↑ ۸۸٫۰ ۸۸٫۱ Nate Rawlings (March 14, 2012). "The Anniversary You Can't Refuse: 40 Things You Didn't Know About The Godfather". Time. Archived from the original on January 2, 2014. Retrieved January 2, 2014.
  89. ↑ ۸۹٫۰ ۸۹٫۱ Itzkoff, Dave (March 14, 2022). "He Came Out of Nowhere And Was Quickly Someone". The New York Times. p. 10(L). الگو:Gale.
  90. ↑ The Godfather DVD commentary featuring Francis Ford Coppola, [2001]
  91. ↑ Sippell, Margeaux (September 6, 2018). "Roles Burt Reynolds Turned Down, From Bond to Solo".
  92. ↑ "Godfather role was an offer Al Pacino could refuse | The Godfather | The Guardian". www.theguardian.com. October 29, 2014.
  93. ↑ Staff, Movieline (November 2, 2004). "Jack Nicholson: A Chat With Jack".
  94. ↑ ۹۴٫۰ ۹۴٫۱ Cowie 1997, p. 24.
  95. ↑ ""The Godfather" Turns 40". CBS News. March 15, 2012. Archived from the original on July 16, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  96. ↑ ۹۶٫۰ ۹۶٫۱ Jones 2007, p. 147.
  97. ↑ ""The Godfather" Turns 40". CBS News. March 15, 2012. Archived from the original on July 16, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  98. ↑ Entretenimiento (2017-04-20). "Robert De Niro revela el secreto para conseguir su papel en 'El Padrino'". Cnnespanol.cnn.com. Retrieved 2022-02-06.
  99. ↑ "El Padrino: Mirá la fallida audición de Robert De Niro para el rol de Sonny Corleone". Indiehoy.com. September 19, 2020. Retrieved February 6, 2022.
  100. ↑ "Esta es la audición que hizo Robert De Niro para ser Sonny Corleone... ¡Por la que fue rechazado!". Boldamania.com. Retrieved February 6, 2022.
  101. ↑ "Robert de Niro's failed audition for Sonny in 'The Godfather'". June 15, 2021.
  102. ↑ https://www.koimoi.com/hollywood-news/robert-de-niros-rejected-audition-tape-as-sonny-corleone-for-the-godfather-leaves-the-netizens-surprised-hard-to-understand-why-deniro-wasnt-cast-watch/
  103. ↑ "Sonny Corleone, the character James Caan stole from Robert de Niro". July 8, 2022.
  104. ↑ "Robert de Niro explains his 'Godfather' experiment". April 19, 2017.
  105. ↑ "Robert de Niro's failed 'Godfather' audition refuses to sleep with the fishes". November 19, 2013.
  106. ↑ "Why Robert de Niro Bailed on Big Before Tom Hanks Was Even Considered". June 16, 2021.
  107. ↑ "Watch Robert de Niro's Failed Godfather Audition". November 19, 2013.
  108. ↑ Lebo 1997, p. 59.
  109. ↑ Welsh, Phillips & Hill 2010, p. 236.
  110. ↑ "Sofia Coppola Mimics Hollywood Life in 'Somewhere'". NPR. December 20, 2010. Archived from the original on June 26, 2013. Retrieved July 15, 2014.
  111. ↑ Cowie 1997, p. 22.
  112. ↑ Lebo 1997, p. 60.
  113. ↑ Lebo 1997, p. 87–88.
  114. ↑ Santopietro 2012, p. 128.
  115. ↑ ۱۱۵٫۰ ۱۱۵٫۱ Lebo 1997, p. 93.
  116. ↑ ۱۱۶٫۰ ۱۱۶٫۱ Lebo 2005, p. 184.
  117. ↑ Lebo 1997, p. 109.
  118. ↑ Lebo 1997, p. 185.
  119. ↑ Feeney, Mark (2006). "A Study in Contrasts". WUTC. Archived from the original on July 20, 2014. Retrieved July 19, 2014.
  120. ↑ ۱۲۰٫۰ ۱۲۰٫۱ ۱۲۰٫۲ ۱۲۰٫۳ Lebo 1997, p. 70.
  121. ↑ Cowie 1997, p. 59.
  122. ↑ Lebo 1997, p. 137.
  123. ↑ "Inside The Former Hearst Mansion On The Market For $195 Million". Guest of a Guest (به انگلیسی). Retrieved 2023-01-05.
  124. ↑ Warren, Katie. "The iconic mansion from 'The Godfather' is back on the market at a $105 million discount. Look inside the Beverly Hills estate". Business Insider (به انگلیسی). Retrieved 2023-01-05.
  125. ↑ Sands Point Preserve Conservancy Information about TV and film productions that took place at Sands Point Preserve
  126. ↑ Phillips 2004, p. 102.
  127. ↑ Lebo 2005, p. 174.
  128. ↑ Lebo 2005, p. 176.
  129. ↑ ۱۲۹٫۰ ۱۲۹٫۱ Cowie 1997, p. 50.
  130. ↑ Lebo 1997, p. 172.
  131. ↑ ۱۳۱٫۰ ۱۳۱٫۱ Lebo 1997, p. 26.
  132. ↑ ۱۳۲٫۰ ۱۳۲٫۱ "Secrets of 'The Godfather' Filming Now Revealed". Atlanta Daily World. June 11, 1972. p. 10.
  133. ↑ ۱۳۳٫۰ ۱۳۳٫۱ Jim and Shirley Rose Higgins (May 7, 1972). "Movie Fan's Guide to Travel". Chicago Tribune. p. F22.
  134. ↑ Jones 2007, p. 24.
  135. ↑ "In search of... The Godfather in Sicily". The Independent. Independent Digital News and Media Limited. April 26, 2003. Archived from the original on May 11, 2015. Retrieved February 12, 2016.
  136. ↑ ۱۳۶٫۰ ۱۳۶٫۱ ۱۳۶٫۲ Jones 2007, p. 30.
  137. ↑ "You Can Stay in the Godfather House for Just $50 a Night". Town & Country (به انگلیسی). 19 July 2022. Retrieved 24 January 2023.
  138. ↑ Ferretti, Fred (23 March 1971). "Corporate Rift in 'Godfather Filming". The New York Times. p. 28. Retrieved 24 January 2023.
  139. ↑ Lebo 2005, p. 115.
  140. ↑ Cowie 1997, p. 57.
  141. ↑ ۱۴۱٫۰ ۱۴۱٫۱ Lebo 1997, p. 192.
  142. ↑ Lebo 1997, p. 192, 194–196.
  143. ↑ ۱۴۳٫۰ ۱۴۳٫۱ Lebo 1997, p. 197.
  144. ↑ Lebo 1997, p. 197–198.
  145. ↑ Lebo 1997, p. 198.
  146. ↑ ۱۴۶٫۰ ۱۴۶٫۱ ۱۴۶٫۲ Phillips 2004, p. 107.
  147. ↑ ۱۴۷٫۰ ۱۴۷٫۱ ۱۴۷٫۲ ۱۴۷٫۳ ۱۴۷٫۴ Welsh, Phillips & Hill 2010, p. 222.
  148. ↑ ۱۴۸٫۰ ۱۴۸٫۱ ۱۴۸٫۲ Lebo 1997, p. 191.
  149. ↑ Phillips 2004, p. 355.
  150. ↑ "The Godfather (Original Motion Picture Soundtrack)". Apple. January 1991. Archived from the original on July 20, 2014. Retrieved April 16, 2013.
  151. ↑ ۱۵۱٫۰ ۱۵۱٫۱ Curd, Zach. "Nino Rota – The Godfather [Original Soundtrack]". Allmusic. All Media Network. Archived from the original on July 20, 2014. Retrieved July 20, 2014.
  152. ↑ "Nino Rota – The Godfather [Original Soundtrack]". Allmusic. All Media Network. Archived from the original on July 20, 2014. Retrieved July 20, 2014.
  153. ↑ ۱۵۳٫۰ ۱۵۳٫۱ "The Godfather". Filmtracks. Christian Clemmensen (Filmtracks Publications). October 3, 2009. Archived from the original on July 20, 2014. Retrieved July 20, 2014.
  154. ↑ ۱۵۴٫۰ ۱۵۴٫۱ ۱۵۴٫۲ ۱۵۴٫۳ ۱۵۴٫۴ ۱۵۴٫۵ "It's Everybody's 'Godfather'". Variety. March 22, 1972. p. 5. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  155. ↑ Cowie 1997, p. 60.
  156. ↑ ۱۵۶٫۰ ۱۵۶٫۱ ۱۵۶٫۲ "The Godfather". AFI. American Film Institute. Archived from the original on July 17, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  157. ↑ Lebo 1997, p. 200.
  158. ↑ ۱۵۸٫۰ ۱۵۸٫۱ ۱۵۸٫۲ Block & Wilson 2010, pp. 518, 552.
  159. ↑ ۱۵۹٫۰ ۱۵۹٫۱ "'Godfather' Record $115,000, Toronto; 'Doc' Solid 12G, 'Cowboys' Good $8,500". Variety. March 22, 1972. p. 16. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  160. ↑ ۱۶۰٫۰ ۱۶۰٫۱ ۱۶۰٫۲ ۱۶۰٫۳ "The Godfather (1972) – Notes". Turner Classic Movies. Archived from the original on October 29, 2013. Retrieved July 16, 2014.
  161. ↑ Lebo 1997, p. 204.
  162. ↑ اکران «پدرخوانده» در ایران روزنامه همشهری بررسی 2023.12.20
  163. ↑ Murphy, A.D. (November 13, 1974). "Frank Yablans Resigns Par Presidency". Variety. p. 3. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  164. ↑ ۱۶۴٫۰ ۱۶۴٫۱ Lebo 2005, p. 245.
  165. ↑ ۱۶۵٫۰ ۱۶۵٫۱ "Hit Movies on U.S. TV Since 1961". Variety. January 24, 1990. p. 160.
  166. ↑ ۱۶۶٫۰ ۱۶۶٫۱ Lebo 2005, p. 247.
  167. ↑ Lebo 2005, p. XIV.
  168. ↑ ۱۶۸٫۰ ۱۶۸٫۱ Duncan, Alice (2015). "The Godfather Family: A Look Inside (1991)". Movies & TV Dept. The New York Times. Archived from the original on August 23, 2015. Retrieved July 16, 2014.
  169. ↑ ۱۶۹٫۰ ۱۶۹٫۱ Duncan, Alice (October 9, 2001). "The Godfather DVD Collection". Entertainment Weekly. Archived from the original on August 23, 2015. Retrieved July 16, 2014.
  170. ↑ Archive، View Author؛ feed، Get author RSS (۲۰۲۲-۰۲-۲۴). «Francis Ford Coppola disses 'big razzle-dazzle' of modern Oscars ceremonies». New York Post (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۲۷.
  171. ↑ Parker، Ryan؛ Parker، Ryan (۲۰۲۲-۰۳-۲۱). «'The Godfather' at 50: Cast Looks Back on Legendary Motion Picture and Shares New Insights on the Production». The Hollywood Reporter (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۳-۲۳.
  172. ↑ ۱۷۲٫۰ ۱۷۲٫۱ ۱۷۲٫۲ ۱۷۲٫۳ Snider, Mike (September 23, 2008). "'Godfather' films finally restored to glory". USA Today. Archived from the original on July 21, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  173. ↑ ۱۷۳٫۰ ۱۷۳٫۱ ۱۷۳٫۲ ۱۷۳٫۳ ۱۷۳٫۴ ۱۷۳٫۵ Kaplan, Fred (September 30, 2008). "Your DVD Player Sleeps With the Fishes". Slate. Archived from the original on July 21, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  174. ↑ ۱۷۴٫۰ ۱۷۴٫۱ ۱۷۴٫۲ ۱۷۴٫۳ Kehr, Dave (September 22, 2008). "New DVDs: 'The Godfather: The Coppola Restoration'". The New York Times. Archived from the original on July 21, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  175. ↑ ۱۷۵٫۰ ۱۷۵٫۱ ۱۷۵٫۲ Phipps, Keith (October 7, 2008). "The Godfather: The Coppola Restoration". The A.V. Club. Onion Inc. Archived from the original on July 21, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  176. ↑ ۱۷۶٫۰ ۱۷۶٫۱ Noller, Matt (September 26, 2008). "The Godfather Collection: The Coppola Restoration". Slant Magazine. Archived from the original on July 21, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  177. ↑ "'The Godfather Trilogy Releasing to 4k, Finally". January 13, 2022. Retrieved March 14, 2022.
  178. ↑ ۱۷۸٫۰ ۱۷۸٫۱ ۱۷۸٫۲ Frederick, Robert B. (January 3, 1973). "'Godfather': & Rest of Pack". Variety. p. 7. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  179. ↑ "Unprecedented boxoffice! (advert)". Variety. March 22, 1972. p. 11. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  180. ↑ "50 Top-Grossing Films". Variety. March 29, 1972. p. 21. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  181. ↑ "'Godfather' B.O. $7,397,164". Daily Variety. March 30, 1972. p. 1.
  182. ↑ "The Godfather is now a phenomenon (advert)". Variety. April 5, 1972. pp. 12–13. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  183. ↑ Green, Abel (April 5, 1972). "'Godfather': Boon To All Pix". Variety. p. 3. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  184. ↑ "'Godfather' B.O. Beyond $26 Mil". Daily Variety. April 11, 1972. p. 1.
  185. ↑ "'Godfather-Part II' Preems March 24, '74". Variety. August 2, 1972. p. 1. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  186. ↑ "Motion Picture History Has Been Made (advertisement)". Variety. August 2, 1972. p. 10. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  187. ↑ "Robert Wise – The Sound of Music (1965)". American Film Institute. Archived from the original on November 4, 2015. Retrieved November 20, 2012.
  188. ↑ "50 Top-Grossing Films". Variety. September 6, 1972. p. 11. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  189. ↑ "50 Top-Grossing Films". Variety. September 27, 1972. p. 9. Retrieved December 10, 2023 – via Internet Archive.
  190. ↑ Wedman, Len (January 24, 1973). "Birth of a Nation classic proves it's still fantastic". The Vancouver Sun. p. 39.
  191. ↑ "Godfather 1 all-time earner". The Gazette. Montreal. Reuters. January 9, 1975. p. 21.
  192. ↑ "The Godfather (Re-issue) (1997)". Box Office Mojo. Archived from the original on March 21, 2013. Retrieved November 20, 2012. North America:$1,267,490
  193. ↑ Dirks, Tim. "Top Films of All-Time: Part 1 – Box-Office Blockbusters". AMC Filmsite.org. Archived from the original on October 14, 2013. Retrieved May 31, 2012.
  194. ↑ Jacobs, Diane (1980). Hollywood Renaissance. Dell Publishing. p. 115. ISBN 978-0-440-53382-5. Archived from the original on June 5, 2019. Retrieved August 6, 2019. The Godfather catapulted Coppola to overnight celebrity, earning three Academy Awards and a then record-breaking $142 million in worldwide sales
  195. ↑ "All Time Box Office Adjusted for Ticket Price Inflation". Box Office Mojo. Archived from the original on May 4, 2009. Retrieved November 20, 2012.
  196. ↑ "The Mafia in Popular Culture". History. A&E Television Networks. 2009. Archived from the original on July 17, 2014. Retrieved July 16, 2014.
  197. ↑ "The Godfather (1972)". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Archived from the original on July 22, 2019. Retrieved April 1, 2023.
  198. ↑ "The Godfather (1972)". Metacritic. CBS Interactive. Archived from the original on September 29, 2017. Retrieved July 19, 2019.
  199. ↑ نقد پدرخوانده در سایت فیلم وب FilmWeb on The Godfather بازبینی در ۲۰۲۴
  200. ↑ Ebert, Roger (January 1, 1972). "The Godfather". Roger Ebert.com. Ebert Digital. Archived from the original on July 19, 2014. Retrieved January 1, 2014.
  201. ↑ "Ebert's 10 Best Lists: 1967–present". Chicago Sun-Times. Archived from the original on September 8, 2006.
  202. ↑ Siskel, Gene (October 15, 1999). "The Movie Reviews". Chicago Tribune. Archived from the original on July 1, 2014. Retrieved August 23, 2015.
  203. ↑ ۲۰۳٫۰ ۲۰۳٫۱ Sarris, Andrew (March 16, 1972). "Films in Focus". The Village Voice. Village Voice, LLC. Archived from the original on October 24, 2013. Retrieved January 1, 2014.
  204. ↑ "The Godfather". The New Yorker.
  205. ↑ Howe, Desson (March 21, 1997). "'Godfather': Offer Accepted". The Washington Post. Archived from the original on July 20, 2014. Retrieved January 1, 2014.
  206. ↑ Canby, Vincent (March 16, 1972). "'Godfather': Offer Accepted". The New York Times. Archived from the original on July 20, 2014. Retrieved January 1, 2014.
  207. ↑ Canby, Vincent (March 16, 1972). "Moving and Brutal 'Godfather' Bows". The New York Times. Archived from the original on November 16, 2018. Retrieved November 4, 2018.
  208. ↑ Wrigley, Nick (February 14, 2014). "Stanley Kubrick, cinephile – redux". BFI. British Film Institute. Archived from the original on July 16, 2014. Retrieved June 1, 2014.
  209. ↑ "Steven Spielberg named his 20 favourite movies of all time". October 31, 2022. Archived from the original on October 17, 2023. Retrieved October 7, 2023.
  210. ↑ Kauffmann, Stanley (April 1, 1972). ""The Godfather" and the Decline of Marlon Brando". The New Republic. Archived from the original on March 20, 2017. Retrieved March 20, 2017.
  211. ↑ "Previous Nominees & Winners". The Writers Guilds Awards. Writers Guild of America. Archived from the original on March 7, 2016. Retrieved March 13, 2018.

کتاب‌شناسی ویرایش

پیوند به بیرون ویرایش


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «ی» وجود دارد، اما برچسب <references group="ی"/> متناظر پیدا نشد. ().

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پدرخوانده&oldid=39058195»