پیلاتوس پی‌سی-۷

پی سی-۷
	یک پیلاتوس پی‌سی-۷ نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در پایگاه هشتم شکاری اصفهان
کاربری	هواپمیای آموزشی
تولیدکننده	پیلاتوس ایرکرفت
نخستین پرواز	PC-7:; ۱۲ آوریل ۱۹۶۶؛ ۵۷ سال پیش (نمونه آزمایشی); ۱۸ اوت ۱۹۷۸؛ ۴۵ سال پیش (تولید); پی سی-۷ ام. کا-۲ ام:; ۲۸ سپتامبر ۱۹۹۲؛ ۳۱ سال پیش
معرفی‌شده در	پی سی-۷: ۱۹۷۸; پی سی-۷ ام. کا-۲ ام: ۱۹۹۴
وضعیت	در حال خدمت
کاربر اصلی	نیروی هوایی مکزیک; نیروی هوایی هند; نیروی هوایی آفریقای جنوبی; نیروی هوایی سلطنتی مالزی
ساخته‌شده	از ۱۹۶۶ تا زمان حال
تعداد ساخته‌شده	بیش از ۶۱۸ فروند
توسعه‌یافته از	پیلاتوس پی-۳
گونه‌ها	پیلاتوس پی سی-۹

پیلاتوس پی‌سی-۷ توربو ترینر هواپیمای آموزشی ساخت شرکت سوئیسی پیلاتوس است. پی‌سی-۷ از توانایی انجام تمام آموزش‌های پایه خلبانی شامل مانورهای پروازی، پروازهای شبانه و تاکتیکی برخوردار است. این هواپیمای بال‌پایین و یک‌موتوره را بیش از بیست نیروی هوائی جهان برای آموزش خلبانان خود به‌کار می‌برند. از زمان معرفی این هواپیما در سال ۱۹۷۸ تاکنون بیش از ۵۰۰ فروند از آن ساخته شده است.

در سال ۱۳۶۲ ایران ۳۵ فروند از این هواپیما را دریافت کرد. این هواپیمای آموزشی توانایی حمله هوا به زمین به اهداف مورد نظر را دارد و هم چنین حرکات نمایشی را می‌تواند به خوبی انجام بدهد. [۱]

مشخصات (پی سی-۷)) ویرایش

طرح سه نمای پیلاتوس پی سی-۷

داده‌ها از ^[۱]^[۲]

ویژگی‌های کلی

خدمه: دو، استادخلبان و دانشجوی خلبانی
ظرفیت: دو
طول: ۹٫۷۸ متر (۳۲ فوت ۱ اینچ)
پهنای بال: ۱۰٫۴۰ متر (۳۴ فوت ۱ اینچ)
ارتفاع: ۳٫۲۱ متر (۱۰ فوت ۶ اینچ)
مساحت بال‌ها: ۱۶٫۶۰ متر مربع (۱۷۸٫۷ فوت مربع)
مقیاس نمایش: ۶٫۵:۱
ماهی‌واره: NACA 64₂A-415 at root, 64₁A-612 at tip
وزن خالی: ۱٬۳۳۰ کیلوگرم (۲٬۹۳۲ پوند)
بیشترین وزن برخاست: ۲٬۷۰۰ کیلوگرم (۵٬۹۵۲ پوند)
ظرفیت سوخت: ۴۷۴ لیتر (۱۰۴ گالون بریتانیایی؛ ۱۲۵ گالون آمریکایی) سوخت داخلی قابل استفاده،
2x ۲۴۰ لیتر (۵۳ گالون بریتانیایی؛ ۶۳ گالون آمریکایی) سوخت اضافی مخازن سوخت بیرونی
• حداکثر وزن فرود: ۲٬۵۶۵ کیلوگرم
پیشرانه هواگرد: ۱ عدد توربوپراپ پرت اند ویتنی کانادا پی‌تی۶-۲۵-ای،‏ ۴۱۰ کیلووات (۵۵۰ اسب بخار)(derated from ۴۸۵ کیلووات (۶۵۰ اسب بخار کوتاه))
ملخ‌ها: ۳-bladed Hartzell HC-B3TN-2 / T10173C-8 از نوع ملخ گام‌متغیر, ۲٫۳۶ متر (۷ فوت ۹ اینچ) diameter

عملکرد

حداکثر سرعت: ۴۱۲ کیلومتر بر ساعت (۲۵۶ مایل بر ساعت؛ ۲۲۲ گره) (max cruise at ۶٬۰۹۵ متر (۱۹٬۹۹۷ فوت))
سرعت کروز: ۳۱۶ کیلومتر بر ساعت (۱۹۶ مایل بر ساعت؛ ۱۷۱ گره) (econ. cruise at ۶٬۰۹۵ متر (۱۹٬۹۹۷ فوت))
سرعت واماندگی: ۱۱۹ کیلومتر بر ساعت (۷۴ مایل بر ساعت؛ ۶۴ گره) (flaps and gear down, power off)
سرعت (هوانوردی): ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت (۳۱۱ مایل بر ساعت؛ ۲۷۰ گره) EAS
بُرد: ۱٬۲۰۰ کیلومتر (۷۴۶ مایل؛ ۶۴۸ مایل دریایی) استاندارد بدون مخازن سوخت بیرونی، برد با مخازن سوخت خارجی (قدرت کروز، در ۵٬۰۰۰ متر (۱۶٬۰۰۰ فوت) - حداقل ۲۰ دقیقه رزرو
برد معبر: ۲٬۶۳۰ کیلومتر (۱٬۶۳۴ مایل؛ ۱٬۴۲۰ مایل دریایی)
مداومت پروازی: ۴ ساعت و ۲۲ دقیقه
حداكثر ارتفاع: ۱۰٬۰۶۰ متر (۳۳٬۰۱۰ فوت)
حد شتاب جی: -۳ / +۶
نرخ صعود: ۱۰٫۹ متر بر ثانیه (۲٬۱۵۰ فوت بر دقیقه) صعود به ارتفاع ۵٬۰۰۰ متر در ۹ دقیقه و ۰ ثانیه
طول باند مورد نیاز برای برخاست ۷۸۰ متر با حداکثر وزن برخاست، طول باند مورد نیاز برای فرود ۵۰۵ متر در حداکثر وزن فرود

جنگ‌افزار

آویزگاه‌های حمل سلاح: ۶ عدد در زیر بالها برای حمل انواع بمب و راکت با ظرفیت ۱٬۰۴۰ کیلوگرم (۲٬۲۹۴ پوند)^[۳],

پیوند به بیرون ویرایش

صفحه هواپیما در وبگاه سازنده

منابع ویرایش

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ ^۱٫۴ ^۱٫۵ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام MilitaryAviation.eu وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
↑ Lambert 1993, pp. 359–360.
↑ Air International September 1979, p. 113.

Wikipedia contributors, "Pilatus PC-7," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Pilatus_PC-7&oldid=183546157 (accessed January 14, 2008).

این یک مقالهٔ خرد هواگرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[MilitaryAviation.eu-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ ^۱٫۴ ^۱٫۵ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام MilitaryAviation.eu وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

[Janes_93_p359-60-2] Lambert 1993, pp. 359–360.

[Svelte_p113-3] Air International September 1979, p. 113.

[۱]

[۲]

[۳]