کارلوس پائس ویلارو
کارلوس پائس ویلارو (۱ نوامبر ۱۹۲۳ تا ۲۴ فوریه ۲۰۱۴) هنرمند انتزاعی، نقاش، سفالگر، مجسمه‌ساز، نقاش دیواری، نویسنده، آهنگساز، و معمار اهل اروگوئه است.
| کارلوس پائس ویلارو | |
|---|---|
 کارلوس پائس ویلارو در سال ۲۰۰۹ | |
| زادهٔ | ۱ نوامبر ۱۹۲۳ مونته‌ویدئو، اروگوئه |
| درگذشت | ۲۴ فوریه ۲۰۱۴ (در ۹۰ سالگی) پونتابالنا، اروگوئه |
| ملیت | اروگوئه‌ای |
| پیشه | نقاش، سفالگر، مجسمه‌ساز، نقاش دیواری، نویسنده، آهنگساز، معمار |
| همسر(ها) | مادلون رودریگس گومس (۱۹۵۵–۱۹۶۱) آنت دویسن (مرگ: ۱۹۸۹) |
| فرزندان | کارلوس میگل، مرسدس، اَغو، سباستین، فلورنسیو، و آلخاندرو |
| وبگاه | |
زندگی و کار ویرایش
کارلوس پائس ویلارو در سال ۱۹۲۳ میلادی در مونته‌ویدئو اروگوئه به دنیا آمد. در سال ۱۹۳۹ به نقاشی علاقه‌مند شد و به بوئنوس آیرس رفت. در آن‌جا به عنوان شاگرد چاپخانه در ناحیهٔ صنعتی باراکاس در پایتخت آرژانتین کار می‌کرد. در بازگشت به مونته‌ویدئو در اواخر دههٔ ۱۹۴۰، علاقهٔ بیش‌تری به فرهنگ آفریقایی-اروگوئه‌ای پیدا کرد. پس از اقامت در محلهٔ «مدیوموندو» (به‌معنای «زمین میانی») در مونته‌ویدئو، که ساکنان اولیه‌اش سیاه‌پوست بودند، رقص‌های کاندومبه و کمپارسا را به‌عنوان ویژگی‌هایی از فرهنگ اروگوئه مورد مطالعه قرار داد.[۱]
او قطعات موسیقی متعددی در این دو ژانر ساخت و یک ارکستر هم اجرا کرد. طبل‌های کونگا و بونگو مورد استفادهٔ گروهی که رهبرش بود نیز با نقاشی‌های مرتبط او تزئین شده بودند. مدتی بعد، علاقه‌اش به فرهنگ، او را به برزیل کشاند؛ کشوری که میزبان بزرگ‌ترین جامعهٔ آفریقایی‌تبار در نیم‌کرهٔ غربی است. پائس ویلارو در سال ۱۹۵۶ از سوی مدیر موزهٔ هنرهای مدرن پاریس، ژان کاسو، دعوت شد که تعدادی از آثار خود را به نمایش بگذارد.[۲] او بعداً در همان سال به داکار (پایتخت سنگال) سفر کرد، که نخستین سفرش به آفریقا بود.[۳]
او در سال ۱۹۵۸، زمینی در سواحل زیبای شرق اروگوئه، در منطقهٔ متروک پونتابالنا خرید و کلبهٔ چوبی کوچکی در آن ساخت که به مرور زمان، تبدیل به «کاساپوئبلو» (به‌معنای «خانه-روستا») شد. پائس ویلارو اگرچه تا سال ۱۹۶۸ در کاساپوئبلو (اثر حجمی قابل زندگی‌اش) اقامت داشت، همچنان به تکمیل این بنا ادامه می‌داد و گهگاه اتاقی برای یک مهمان ویژه می‌ساخت. او بعدها بخشی از کاساپوئبلو را به‌عنوان هتلی برای گردشگران افتتاح کرد.[۵][۶]
پائس ویلارو در ۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۴ (در ۹۰ سالگی) در خانه‌اش در کاساپوئبلو، در پونتابالنا درگذشت.
پسرش در مراسم یادبود او گفت: «امیدوارم پدرم اکنون مشغول استراحت در آسایش باشد. من هرگز کسی را ندیده‌ام که این‌همه کار کند. او تا همین دیروز داشت کار می‌کرد.»[۷]
منابع و پیوند به بیرون ویرایش
- ↑ Artist's bio بایگانی‌شده در سپتامبر ۱۱, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine
- ↑ «ONSC: Carlos Páez Vilaró (اسپانیایی)» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۵ فوریه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۷.
- ↑ «La Nación (اسپانیایی)». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ ژوئن ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۸ نوامبر ۲۰۱۷.
- ↑ "Archived copy". Archived from the original on 2012-03-18. Retrieved 2010-11-08.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) - ↑ «Nueve franjas y un sol (اسپانیایی)». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ اوت ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۸ نوامبر ۲۰۱۷.
- ↑ Clarín (اسپانیایی) بایگانی‌شده در ژوئیه ۸, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine
- ↑ Montevideo Portal (24 February 2014) (اسپانیایی)