کشاورزی سنتی (معیشتی)
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
کشاورزی سنتی (کشاورزی معیشتی) کشاورزی سنتی فعالیت کشاورزی را می‌توان به چند گروه و طبقه تقسیم‌بندی نمود.
- کشاورزی صنعتی
- کشاورزی نیمه صنعتی
- کشاورزی سنتی (معیشتی)
کشاورزی سنتی (معیشتی) ویرایش
در کشاورزی سنتی، فعالیت کشاورزی از قبیل زراعت، باغداری و دام پروی یا پروش ماهی و … برای دهقان کار او و نوع زندگی او محسوب می‌شود و این مهمترین ویژگی این گروه و متامیز کننده از سایر افرادی که کشاورزی فقط شغل آنها و محل کسب درآمد آنها می‌باشد در صورتی که زندگی آنها می‌تواند در شهر یا در روستا باشد. در کشاورزی سنتی نیروی کار مهمترین عامل در افزایش تولید می‌باشد و این یکی از دلایل وجود خانوارهای پر جمعیت در مناطق کشاورزی بوده است.
نقاط ضعف ویرایش
کم بودن بهره‌وری ویرایش
بهره‌وری نهاده‌ها در کشاورزی سنتی به نسبت کشاورزی صنعتی پایین می‌باشد.
کم بود سرمایه‌گذاری ویرایش
کوچک بودن اراضی کشاورزی ویرایش
نقاط قوت ویرایش
یکی از محاسن کشاورزی سنتی نسبت به کشاورزی صنعتی این است که به عقیده محققین در این نوع از کشاورزی آسیب کمتری به محیط زیست و منابع طبیعی وارد می‌شود.[۱] علاوه بر این که در کشوری مانند ایران این گروه یک طبقه اجتماعی با آداب و سنن خاص خود را تشکیل می‌دهند که جامعه‌شناسی روستایی خود مصداقی در این بار می‌باشد.
کشاورزی سنتی در ایران ویرایش
در ایران حدود ۲۵ تا ۳۰ در صد از مردم ایران دارای کشاورزی سنتی می‌باشند.http://www.aeea.ir/persian/pics/association-5B5F2.pdf .[۲]
اعتبارات خرد در کشاورزی سنتی ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ خبرگزاری کشاورزی[پیوند مرده].
- ↑ دکتر بهاء الدین نجفی[پیوند مرده]، استاد اقتصاد کشاورزی.