کفهٔ نمکی (به انگلیسی: Salt panکفۀ نمک[۱] (به انگلیسی: Salt flat) یا نمکزار، گستره‌های پهنی از زمین پوشیده از نمک و دیگر مواد معدنی هستند که معمولاً در زیر نور خورشید به رنگ سفید می‌درخشند. آنها در بیابان‌ها یافت می‌شوند و سازندهای طبیعی هستند (برخلاف حوضچه‌های تبخیر نمک که مصنوعی هستند).

کفهٔ نمکی در دریاچه کاروم در اتیوپی
کونو د آریتا در سالار د آریزارو، سالتا (آرژانتین)

یک کفۀ نمکی از تبخیر آبگیر، برکه یا دریاچه تشکیل می‌شود. این موضوع در اقلیمی رخ می‌دهد که نرخ تبخیر به نرخ بارندگی می‌رسد که در بیابان است. اگر آب نتواند به درون زمین زهکشی شود در سطح باقی می‌ماند تا تبخیر شود که مواد معدنی ناشی از یون‌های نمکی آب برجای می‌ماند. در طول هزاران سال، مواد معدنی (نمکی) در سطح انباشته می‌شوند.[۲] این مواد معدنی اشعه خورشید را بازتاب می‌دهد (از طریق بازتابش) و اغلب به شکل پهنه‌های سفید پدیدار می‌شود.

کفه نمک سیرجان و کفه نمکی بردسکن از جمله دیدنی‌ترین کفه‌های نمکی ایران هستند.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. گروه واژه‌گزینی ۱۳۷۶-۱۳۸۷ (۱۳۹۲). هزارواژهٔ علوم زمین، جلد ۱. نشر آثار، فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص. ۱۹۱ فارسی + ۱۰۶ انگلیسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳--۲۸-۶.
  2. "Physical Geography | How Salt Shapes Our Lives". The Salt Association (به انگلیسی). Retrieved 2020-04-26.