یاروسلاو پلیکان
یاروسلاو پلیکان (انگلیسی: Jaroslav Pelikan؛ ۱۷ دسامبر ۱۹۲۳ – ۱۳ مهٔ ۲۰۰۶) مورخ، نویسنده، متخصص الهیات مسیحی، تاریخ مسیحیت و تاریخچه روشنفکری و استاد دانشگاه ییل اهل ایالات متحده آمریکا بود.
| یاروسلاو پلیکان | |
|---|---|
 | |
| نام هنگام تولد | یاروسلاو یان پلیکان |
| زادهٔ | ۱۷ دسامبر ۱۹۲۳ اکرون، اوهایو، ایالات متحده آمریکا |
| درگذشت | ۱۳ مهٔ ۲۰۰۶ (۸۲ سال) |
| ملیت | آمریکایی |
| پیشه | متخصص الهیات مسیحی، تاریخ مسیحیت و تاریخچه روشنفکری |
| همسر(ها) | سیلویا بوریکا (ا. ۱۹۴۶)[۱] |
| پس‌زمینه‌های علمی | |
| دانشگاه |
|
| عنوان پایان‌نامه | لوتر و اعترافات بوهمی ۱۵۳۵[۲] |
| سال دفاع | ۱۹۴۶ |
| استاد راهنما | ویلهلم پائوک[۳] |
| کار علمی | |
| زمینهٔ تخصصی/حوزه کاری |
|
| زیرشاخهٔ | |
| نهاد | |
| دانشجویان دکترا |
|
| دانشجویان برجسته | مارک مکینتاش |
| آثار برجسته | سنت مسیحی (۱۹۷۱–۱۹۸۹)[۳] |
| تأثیر | فیلیپ هفنر |
| امضاء | |
 | |
او در اکرون، اوهایو[۷] از پدری اسلواک و مادری صِرب به‌دنیا آمد. پدرش یک پیشوای روحانی لوتری در شیکاگو بود. یاروسلاو پلیکان در سن ۲۲ سالگی از دانشگاه شیکاگو مدرک پی‌اچ‌دی الهیات گرفت و از سال ۱۹۶۲ استاد دانشگاه ییل شد و در سال ۱۹۷۲ به درجهٔ علمی پروفسور استرلینگ رسید. وی در سال ۱۹۹۶ بازنشستگی افتخاری یافت. پلیکان عضو فرهنگستان هنر و علوم آمریکا و انجمن فیلسوفان آمریکا[۸] و یکی از ویراستاران بخش دینی دانشنامه بریتانیکا بود. او در سال ۱۹۸۰ «شورای علما و صاحب‌نظران» کتابخانه کنگره را بنیان نهاد. در سال ۱۹۸۳ موقوفه ملی علوم انسانی وی را برگزید تا دوازدهمین سخنرانی سالیانهٔ جفرسون را انجام دهد که بالاترین افتخاری است که توسط دولت فدرال برای دستاوردهای برجستهٔ یک صاحب‌نظر در حوزهٔ علوم انسانی اعطا می‌شود.[۹] این سخنرانی، بعدها پایه‌ای برای نگارش یکی از کتابهایش «اثبات سنت» شد. او همچنین سخنران گیفورد در سال ۱۹۹۲–۱۹۹۳ در دانشگاه آبردین بود. بیل کلینتون او را برای خدمت در «کمیته ریاست جمهوری هنر و علوم انسانی» منصوب کرد. او کتاب‌ها و مقالات متعددی در زمینهٔ الهیات مسیحی، تاریخ مسیحیت و تاریخچه روشنفکری نگاشت و برندهٔ جوایز و افتخارات فراوانی شد.
منابع ویرایش
- ↑ "Jaroslav Pelikan". The Telegraph. London. May 17, 2006. Retrieved October 15, 2018.
- ↑ Pelikan 1946.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Haykin 2016.
- ↑ Mong Ih-Ren 2014, p. 59.
- ↑ Wilken 2010, p. 97.
- ↑ Kreider 2001, p. 193.
- ↑ Anders 2010, p. 517.
- ↑ "APS Member History". search.amphilsoc.org. Retrieved 2022-07-13.
- ↑ "Jefferson Lecture in the Humanities". National Endowment for the Humanities. Archived from the original on January 17, 2009. Retrieved January 22, 2009.
- Anders, Patricia (2010). "Jaroslav Pelikan (1923–2006)". In Kurian, George Thomas; Smith, James D. (eds.). The Encyclopedia of Christian Literature. Vol. 2. Lanham, Maryland: Scarecrow Press. pp. 517–519. ISBN 978-0-8108-7283-7.
- Haykin, Michael A. G. (2016). "Pelikan, Jaroslav Jan". In Kurian, George Thomas; Lamport, Mark A. (eds.). Encyclopedia of Christianity in the United States. Vol. 4. Lanham, Maryland: Rowman & Littlefield. p. 1765. ISBN 978-1-4422-4432-0.
- Kreider, Robert (2001) [1992]. "Cornelius J. Dyck: Biographical Vignettes". In Klaassen, Walter (ed.). Anabaptism Revisited: Essays on Anabaptist/Mennonite Studies in Honor of C. J. Dyck. Eugene, Oregon: Wipf and Stock. pp. 189–200. ISBN 978-1-57910-800-7.
- Mong Ih-Ren, Ambrose (2014). "Return to Orthodoxy: An Examination of Jaroslav Pelikan's Embrace of the Eastern Faith". International Journal of Orthodox Theology. 5 (1): 59–83. ISSN 2190-0582. urn:nbn:de:0276-2014-1049.
- Pelikan, Jaroslav (1946). Luther and the Confessio Bohemica of 1535 (PhD thesis). Chicago: University of Chicago. OCLC 844872028.
- ——— (1984). The Vindication of Tradition. New Haven, Connecticut: Yale University Press. ISBN 978-0-300-03638-1.
- Wilken, Robert Louis (2010). "Jaroslav Pelikan and the Road to Orthodoxy" (PDF). Concordia Theological Quarterly. 74 (1): 93–103. ISSN 0038-8610. Retrieved October 15, 2018.
 | این یک مقالهٔ خرد یک استاد دانشگاه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |