یافث

یکی از شخصیت‌های کتاب مقدس

یافِث (عبری: יפת، به معنی وسعت‎) یکی از پسران نوح در سفر پیدایش در تورات است. مطابق روایت پیدایش، یافث یکی از پسران نوح بود که از طوفانی که به دلیل شرارت‌های غول‌های موسوم به نفیلیم فرستاده شده بود، نجات یافت. حضور اصلی یافث و برادرانش موسوم در داستان‌های بعد از طوفان است؛ پس از اینکه نوح شراب درست کرد و با نوشیدن از آن مست شد، لخت در خیمه خود خوابید. حام لختی نوح را دید (به او تجاوز کرد؟)[۱] و برادرانش را مطلع ساخت. سام و یافث عقب عقب راه رفتند و بدون دیدن لختی نوح، او را پوشاندند. وقتی که نوح هوشیاری‌اش را بازیافت و متوجه شد حام با او چه کرده، کنعان پسر حام را نفرین کرد که بردهٔ برادرانش باشد.[۲]

یافث
والدیننوح (پدر)
خویشاوندانحام و سام

در تورات ویرایش

 
حام نوح را برهنه می‌یابد. سام و یافث در پس زمینه دیده می‌شوند. اثری از نقاش ناشناس آلمانی

به گفته تورات، بعد از اینکه پسران خدا با دختران آدمیان آمیزش کردند، از ایشان نژاد غولی به نام نفیلیم پدید آمد. یهوه که شرارت‌های بشر را دید، از آفرینش او پشیمان شد و تصمیم گرفت موجودات را نابود کند اما نوح را در گناهان نسل خود بی‌تقصیر یافت و به همین جهت، به او گفت کشتی بسازد تا به همراه همسر و پسرانش و همسرانشان نجات پیدا کند.[۳][۴] یافث و برادرانش، حام و سام، از کشتی‌نشینان بودند که از طوفانِ یاد شده رستند. بعد از طوفان، نوح تاکستانی کاشت و شراب درست کرد و از آن شراب نوشید و مست شد. نوح برهنه در خیمه خود خوابید و حام لختی او را دید (ممکن است منظور نویسندهٔ تورات تجاوز جنسی حام به نوح باشد)[۵] و برادرانش سام و یافث را آگاه کرد. سام و یافث عقب عقب راه رفتند و بدون دیدن لختی نوح، او را پوشاندند. نوح که به هوش آمد و دانست حام با او چه کرده، کنعان پسر حام را نفرین کرد که برده حقیر سام و یافث باشد.[۶] در باب ۱۰ سفر پیدایش به یافث هفت پسر به نام‌های گومر، ماجوج، مدای، یاوان، توبل، مشک و تیراس نسبت داده شده‌است.[۷]

در منابع بعدی ویرایش

 
موقعیت جغرافیایی فرزندان نوح به روایت تورات. نسل سام به رنگ آبی، نسل حام به رنگ زرد و نسل یافث به رنگ قرمز نشان داده شده‌است.

در تاریخ طبری و تاریخ شیخ فضل‌الله همدانی از او به اسم ابوالترک یعنی پدر و جد ترک‌ها یاد می‌شود[۸] در متون قرون وسطی و ابتدای دوران مدرن اروپا یافث را جد مردمان اروپایی به حساب آورده‌اند.[۹][۱۰]

جستارهای وابسته ویرایش

پانویس ویرایش

  1. Attridge and Meeks, “Genesis 19”, The HarperCollins Study Bible.
  2. Attridge and Meeks, “Genesis 9”, The HarperCollins Study Bible.
  3. Attridge and Meeks, “Genesis 6”, The HarperCollins Study Bible.
  4. Attridge and Meeks, “Genesis 7”, The HarperCollins Study Bible.
  5. Attridge and Meeks, “Genesis 9”, The HarperCollins Study Bible.
  6. Whybray, “Genesis”, The Pentateuch, 65.
  7. Attridge and Meeks, “Genesis 10”, The HarperCollins Study Bible.
  8. پیدایش ۷:۷؛ پطرس ۳:۲۰
  9. Reynolds, Susan (October 1983). "Medieval Origines Gentium and the Community of the Realm". History. Chichester, West Sussex: Wiley-Blackwell. 68 (224): 375–390. doi:10.1111/j.1468-229X.1983.tb02193.x. JSTOR 24417596.
  10. Javakhishvili, Ivane (1950), Historical-Ethnological problems of Georgia, the Caucasus and the Near East. Tbilisi, pp. 130–135 (in Georgian).

منابع ویرایش

  • ویکی‌پدیای انگلیسی، نسخه ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۶.
  • عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 9643071634
  • کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان گروسی (همدانی)، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ‎۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
  • یاردون سیز (۱۳۸۰دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
  • جیمز هاکس (۱۳۷۵قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴