یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور
غزلی با مطلع «یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور»، غزل شمارهٔ ۲۵۵ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
یوسف گمگشته بازآید | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۱۰ | ||
بحر | رَمَل مُثَمَّن محذوف فعلاتن مستفعلن مفاعیلن فاعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
مفهوم و درونمایه ویرایش
این شعر مضمون امید به زندگی را دارد، حافظ در اینجا به ما امید میدهد تا در مواقع غم،اندوه و ناامیدی به خدای متعال توکل کرده تا این سختی ها به پایان برسد.
وزن ویرایش
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
در اجراها ویرایش
عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۷۸ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در آوازِ دشتی اجرا کردهاست.[۲] شهیدی همینطور بار دیگر در برنامهٔ شمارهٔ ۴۲۶ از مجموعهٔ گلهای رنگارنگ این غزل را به همراه الهه در آوازِ دشتی اجرا کردهاست.[۳]
ترجمهها ویرایش
در دیگر آثار هنری ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۱۷۲ - ۱۷۳.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۰.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۴.
منابع ویرایش
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.