یولیوس فریدریش کونهایم
یولیوس فریدریش کونهایم (آلمانی: Julius Friedrich Cohnheim؛ ۲۰ ژوئیه ۱۸۳۹ – ۱۵ اوت ۱۸۸۴) یک دانشمند در زمینه آسیب‌شناسی اهل آلمان بود.
| یولیوس فریدریش کونهایم | |
|---|---|
 فریدریش کونهایم | |
| زادهٔ | ۲۰ ژوئیه ۱۸۳۹ دمین، پومرانی |
| درگذشت | ۱۵ اوت ۱۸۸۴ (۴۵ سال) لایپزیگ، آلمان |
| ملیت | آلمانی |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | آسیب‌شناسی |
او دکترای پزشکی خود را در سال ۱۸۶۱ میلادی از دانشگاه هومبولت برلین دریافت داشت. او از سال ۱۸۶۴ تا ۱۸۶۸ میلادی دستیار رودلف ویرشو بود و در سال ۱۸۶۷ میلادی مقاله‌ای منتشر کرد که در آن، اشاره نمود که علت تشکیل چرک، هجوم و مهاجرت گلبول‌های سفید خون به منطقهٔ عفونت‌زده‌است. این موضوع در آن زمان، انقلابی در پاتولوژی بپا کرد.
کونهایم نخستین کسی بود که روش منجمد کردنِ نمونه‌های تازه پاتولوژی را جهت آزمایش بکار گرفت و نخستی کسی بود که «نواحی کونهایم» را کشف کرد که محل خاتمه‌یافتنِ انتهاهای اعصاب در عضله است.
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Julius Friedrich Cohnheim». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ مه ۲۰۱۸.
 | این یک مقالهٔ خرد زندگی‌نامه یک پزشک است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |