ییم وینگ-چون
ییم وینگ-چون (انگلیسی: Yim Wing-chun؛ چینی ساده: 严咏春; چینی سنتی: 嚴詠春; پین‌یین: Yán Yǒngchūn; Cantonese Yale: Yim4 Wing6Cheun1) یک شخصیت افسانه‌ای در کشور چین است که بر اساس افسانه‌های قدیمی وینگ‌چون، نخستین مربی و استاد هنرهای رزمی در آن کشور محسوب می‌شود.
| ییم وینگ-چون | |
|---|---|
| ملیت |  چینی |
| سبک | وینگ‌چون |
| استاد(ها) | نگ مویی |
| سال‌های فعالیت | اوج شکوفایی، حوالیِ ۱۷۰۰ |
| پیشه | رزمی‌کار |
| همسر | لیانگ بُک-چائو |
معنای واژهٔ وینگ‌چون در زبان چینی، «سرود بهار» یا «مناجات بهار» است و گاهی «بهار ابدی» هم‌معنی می‌دهد.[۱]
با آنکه روایت‌های گوناگونی از زندگی ییم وینگ-چون وجود دارد، اما هستهٔ اصلی تمامی آنان تقریباً یکسان است: گفته می‌شود که در دوران حکمفرمایی دودمان چینگ، راهبی بودایی در معبد شائولین به نامِ «انگ مویی»، پس از آشوب‌های سیاسی و تخریب معبد «سیو لام» توسط دولتمردان، که مأمنِ انقلابیون بود، از آنجا گریخت.[۲] در این اثنا بود که او شاهد جدال یک درنا و مار بود و با الهام از حرکات آنها، سبک جدیدی از کنگ فوی چینی را ابداع کرد که در آن روزگار، هنوز نامی نداشت.[۲] سپس این فنون را به تنها شاگرد خود، «ییم وینگ-چون» آموزش داد.[۲] ییم وینگ-چون در آن روزگار به زیبایی شهره بود و کارش، فروش «توفو» بود.[۳] ییم وینگ-چون، یکی از قلدران محلی را که سعی داشته تا با ارعاب و آزار، وی را وادار به ازدواج با خود کند، با استفاده از همین فنون رزمی، گوشمالی می‌دهد.[۲] برخی حتی می‌گویند که هدفِ انگ مویی از آموزش این فنون رزمی به «ییم وینگ-چون»، آن بوده است تا به او روش‌های دفاع شخصی را در برابر مردان متعرض، بیاموزد.[۴]
ییم وینگ-چون بعدها با یک تاجر نمک به نامِ «لیانگ بُک-چائو» ازدواج کرد و او بود که نخستین بار، نام این فنون رزمی را «وینگ چون کوئن» (مُـشت وینگ چون) نامید.[۲][۴]
منابع ویرایش
- ↑ Ritchie, R. (c. 2007): What's in a name? بایگانی‌شده در ۱۱ اوت ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine Retrieved on 9 May 2010.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Chu, R., Ritchie, R., & Wu, Y. (1998): Complete Wing Chun: The definitive guide to Wing Chun's history and traditions. Boston, MA: Tuttle Publishing. (ISBN 978-0-8048-3141-3)
- ↑ Ing, K. (2008): Wing Chun warrior: The true tales of Wing Chun Kung Fu Master Duncan Leung, Bruce Lee's fighting companion. Hong Kong: Blacksmith Books. (ISBN 978-9-8817-7422-4)
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Stanford Wing Chun: History and principles of Wing Chun Kung Fu بایگانی‌شده در ۶ دسامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine (c. 2001). Retrieved on 9 May 2010.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Yim Wing-chun». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ مه ۲۰۱۷.