آتش اصفهانی

آتش اصفهانی از شعرای پارسی گوی اواخر دوره قاجار و ابتدای دوره پهلوی است.

آتش اصفهانی
نام هنگام تولد	میرزا حسن اصفهانی
زادهٔ	۱۲۸۴ ق یا ۱۲۸۶ق اصفهان
درگذشت	۱۳۰۹ خورشیدی

نام و نسب

میرزا حسن اصفهانی فرزند ملا محمد صادق اصفهانی (درگذشت: ۱۳۲۸ق) در سال ۱۲۸۴ ق یا ۱۲۸۶ق در اصفهان به دنیا آمد.

علاوه بر شاعری در هنرهای بسیاری چیره‌دست گشت و در وادی شعر نیز بر اثر تماس با عنقای اصفهانی و عمان سامانی و آشفته و حیدر کمالی دارای ذوق فراوان شد. وی در اول امر تخلص بینوا را برگزیده بود ولی بعدها تخلصش را به آتش تغیر داد.

سبک شعری

آتش اگر چه در عصر مشروطه می‌زیست ولی تمایل به سبک هندی داشت و از کلیم کاشانی و صائب تبریزی بسیار استقبال می‌نمود. بیشتر اشعار او غزل است و دیوانش که در حدود ۶ هزار بیت باشد را جلال الدین همایی تصحیح کرده و در اصفهان توسط کتابفروشی ثقفی اصفهانی منتشر شده‌است.

همچنین کاملترین دیوان آتش اصفهانی شامل زندگی‌نامه و نقد و بررسی ساختار و محتوای شعر او به مقدمه و تصحیح سجاد رسولی نوده در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات اقبال در تهران به چاپ رسیده‌است.

نمونه شعر

گفتی مرا بعشق که باید زجان گذشت

جانم توئی چگونه توانم ازآن گذشت

لب اگراین است که من دیده‌ام

زاهد صد ساله شود بت‌پرست

درگذشت

آتش اصفهانی در سال ۱۳۰۹ خورشیدی درگذشت و پیکرش را در تکیه فاضل سراب در تخت فولاد اصفهان به خاک سپردند.

منابع

• مقدمه دیوان آتش اصفهانی، جلال الدین همایی، ۱۳۲۱ش. اصفهان.
• الذریعه، آقابزرگ تهرانی، ج۹، بخش اول، ذیل آتش. بیروت، ۱۴۰۹ق.
• تذکره شاعران اصفهان، حرف الف.
• نقباء البشر، ج۳،
• تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، علیرضا لطفی، ص۲۹ تا ۴۰.