آذر ماجدی
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
آذر ماجدی فعال سیاسی کمونیست ایرانی و حقوق زنان و رئیس سازمان آزادی زن و عضو سابق کمیتۀ مرکزی دو حزب کمونیست کارگری ایران و اتحاد کمونیسم کارگری، و عضو کنونی کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران–حکمتیست است. همسر اومنصور حکمت فعال سیاسی مارکسیست و از بنیانگذاران و رهبران حزب کمونیست ایران بود.
زندگیویرایش
آذر ماجدی پیش از انقلاب در رشته تاریخ و ادبیات فرانسه در کانادا تحصیل کرد و از نوجوانی وارد فعالیت‌های سیاسی شد. او بعد از انقلاب در سازمان مارکسیستی اتحاد مبارزان کمونیست فعالیت می‌کرد که این تشکل بعداً به همراه سازمان کومله در کردستان حزب کمونیست ایران را تشکیل دادند که رهبری آن را منصور حکمت همسر خانم ماجدی بر عهده داشت. در این حزب بعدها انشعاب رخ داد و خانم ماجدی در حزب جدید کمونیست کارگری وارد فعالیت شد.[۱] او عضو هیئت اجرایی سازمان بین‌المللی سازمان ابتکار فمینیستی اروپایی (European Feminist Initiative) که در حوزه سکولاریزم و حقوق زنان در مناطق اروپا و خاورمیانه فعالیت می‌کند است.[۲]
او سابقهٔ ریاست دفتر سیاسی حزب کمونیست کارگری ایران (حککا) را دارد و همیشه از مقامات بالای این حزب به حساب می‌آمده‌است[۳] در سال ۱۹۹۱ که منصور حکمت حزب کمونیست کارگری ایران را بنیان نهاد، آذر ماجدی از حزب کمونیست ایران خارج شده و عضو حزب جدید شد. هنگامی که در اوت ۲۰۰۴ حکمتیست‌ها از حزب کمونیست کارگری منشعب شدند، آذر ماجدی در حزب کمونیست کارگری ماند.[۲] پس از این که در دسامبر ۲۰۰۶ به همراه چهار نفر دیگر «فراکسیون اتحاد کمونیسم کارگری» را بنیان گذاشت با مخالفت‌های بسیاری از سوی اکثریت رهبری حزب مواجه شد. نهایتاً در پلنوم ۲۷ او و سایر بنیانگذاران فراکسیون حتی به دفتر سیاسی نیز انتخاب نشدند. این اولین بار از زمان تأسیس این حزب بود که ماجدی به دفتر سیاسی انتخاب نمی‌شد.
آذر ماجدی به سفارش شفاهی منصور حکمت (که توسط خود او، علی جوادی و کورش مدرسی شنیده شده‌است) نوعی مسئولیت نشر و ویرایش آثار حکمت را به عهده دارد و برای انتشار آثار او، «بنیاد منصور حکمت» را تأسیس کرده‌است و در واقع بنیان‌گذار و رئیس کنونی این بنیاد است. البته این «حق» و کلا مسئلهٔ آثار حکمت توسط بسیاری و بخصوص حزب کمونیست کارگری ایران-حکمتیست برداشت‌های متفاوتی دارد و مبنای جدل‌های بسیاری بین حزب کمونیست کارگری ایران و حزب کمونیست کارگری ایران-حکمتیست بوده‌است.[۴]
او در دسامبر ۲۰۰۶ به همراه علی جوادی، سیاوش دانشور، نسرین رمضانعلی و هما ارجمند، فراکسیون «اتحاد کمونیسم کارگری» را در حزب کمونیست کارگری ایران تأسیس کردند. این فراکسیون با مخالفت اکثریت رهبری این حزب روبرو شد و باعث جدال‌های بسیاری گشت. در پلنوم ۲۷ حزب او به همراه سایر بنیانگذاران فراکسیون، از راهیابی به دفتر سیاسی بازماندند. او و فراکسیون این اقدام سایر اعضای کمیته مرکزی را محکوم کردند و علیه پلنوم ۲۷ اظهارات مختلفی کردند.
در ماه مه ۲۰۰۷ حزب اتحاد کمونیسم کارگری از حککا جدا شد و ماجدی در هیئت رهبری حزب جدید قرار گرفت.[۲]
زندگی شخصیویرایش
آذر ماجدی با منصور حکمت ازدواج کرد و این دو تا زمان مرگ حکمت در سن ۵۱ سالگی در رابطۀ زناشویی بودند.[۵] آن‌ها صاحب سه فرزند شدند که یکی از آن‌ها دختر و دو فرزند دیگر پسر هستند.[۶]
جستارهای وابستهویرایش
پانویسویرایش
- ↑ https://www.radiofarda.com/a/f7-mizban-e22-azar-majedi/28217773.html
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ جنبش آزادی زن در ایران، نشریه شهروند، فرح طاهری (گفتگو با آذر ماجدی)، ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۰، بازدید در ۳۰ آبان ۱۳۹۰
- ↑ اطلاعیه پایانی پلنوم بیست و دوم کمیته مرکزی حزب بایگانی‌شده در ۱۲ مارس ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine، وبگاه روزنه
- ↑ «rowzane.com». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ اوت ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۱۳ اوت ۲۰۰۶.
- ↑ گاردین: منصور حکمت، مارکسیست انسان‌دوستی که در رؤیاهایش برای ایران ناکام ماند، نوشتۀ هاله افشار، نوشته‌شده در ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۲؛ بازدید در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۱.
- ↑ مجلۀ شهروند: آذر ماجدی کنشگر سیاسی و رئیس سازمان آزادی زن: جامعه را شوراها باید اداره کنند و نه احزاب، گفت وگو از نسرین الماسی، نوشته‌شده در ۷ ژوئن ۲۰۱۸؛ بازدید در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۱.