آنتونیو سینیورینی
آنتونیو سینیورینی (ایتالیایی: Antonio Signorini؛ زاده ۲ آوریل ۱۸۸۸ – درگذشته ۲۳ فوریهٔ ۱۹۶۳) یک فیزیک‌دان و مهندس عمران اهل ایتالیا در زمینه مکانیک محیط‌های پیوسته، Constitutive equation، External ballistics، و Finite strain theory بود.
| آنتونیو سینیورینی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲ آوریل ۱۸۸۸ |
| درگذشت | ۲۳ فوریهٔ ۱۹۶۳ (۷۴ سال) |
| ملیت | ایتالیا |
| محل تحصیل | Scuola Normale Superiore (۱۹۰۹) (Mathematics degree) University of Palermo (۱۹۲۱) (Civil engineering degree) |
| شناخته‌شده برای | Signorini expansion, Signorini problem |
| جایزه(ها) | Lavagna prize (1909) Golden medal of the Accademia Nazionale delle Scienze detta dei XL (1920) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | مکانیک محیط‌های پیوسته Constitutive equation External ballistics Finite strain theory |
| محل کار | University of Palermo دانشگاه فدریکو دوم دانشگاه ساپینزا رم |
| استاد راهنما | Gian Antonio Maggi |
| دیگر راهنمایان دانشگاهی | لوییجی بیانکی، تولیو لوی چیویتا |
| دانشجویان دکتری | see the teaching activity section |
| دیگر دانشجویان برجسته | گائتانو فیشرا |
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Antonio Signorini». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۴.
- «Antonio Signorini». دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۴.[پیوند مرده]