آنتیوخوس هفتم

آنتیوخوس هفتم اورگتس (به یونانی: Αντίοχος Ζ' Σιδήτης) پادشاه سلوکی میان سال‌های ۱۳۸-۱۳۹ (پیش از میلاد) بود. او را سیدِتِس به معنای صیدایی نیز می‌خوانند. لقب دیگر او او اورگتس نیز در یونانی به معنای نیکوکار است. او را واپسین شاه سلوکی که به معنای راستین شاه بود می‌دانند.

آنتیوخوس هفتم
آنتیوخوس هفتم
سکهٔ آنتیوخوس هفتم سیدتس در موزه بریتانیا.
سلطنت	سلوکیان: ۱۳۸–۱۲۹ پیش از میلاد
درگذشته	۱۲۹ پیش از میلاد
بعد از	تروفون
قبل از	الکساندر دوم
همسر	Cleopatra Thea
فرزندان	آنتیوخوس نهم
سلسله	سلوکیان
پدر	دیمتریوس یکم
مادر	احتمالاً Laodice V

سکه آنتیوخوس هفتم-موزه بریتانیا

او برادر دیمتریوس دوم بود که پس از به بند افتادن او به دست اشکانیان بر تخت نشست و همچنین با کلئوپاترا تئا همسر دیمتریوس پیمان زناشویی بست. فرزند این دو آنتیوخوس نهم هم نابرادری و هم پسرعموی سلوکوس پنجم و آنتیوخوس هشتم بود.

در ۱۳۴ آنتیوخوس هفتم تروفون را شکست داد و به محاصرهٔ اورشلیم پایان داد. برپایه شرح حشمونیان، شاه یوحنا هورکانوس آرامگاه داوود را گشود و سه هزار تالان را از اندوخته‌های آن به آنتیوخوس داد تا از شهر چشم بپوشد. وی سپس با پوشش یهود به جنگ با اشکانیان پرداخت و بر میانرودان، بابل و ماد دست‌یافت، ولی سرانجام در تلهٔ فرهاد دوم گرفتار آمد و کشته‌شد. در این زمان برادرش دیمتریوس دوم که از بند رسته بود به پادشاهی بازگشت ولی اکنون پادشاهی سلوکی محدود به سوریه بود.

در سال ۱۲۹ پیش از میلاد فرهاد دوم، آنتیوخوس هفتم را شکست می‌دهد.

منابع

• Wikipedia contributors, "Antiochus VII Sidetes," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Antiochus_VII_Sidetes&oldid=208538660 (accessed April 27, 2008).