آکاسیا
| آکاسیا | |
|---|---|
| |
| A. plicatum | |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | گیاه |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | گیاهان گلدار |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | دولپه‌ای‌های نو |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | رزیدها |
| راسته: | باقلاسانان |
| تیره: | باقلاییان |
| زیرخانواده: | کهوریان |
| تبار: | Acacieae |
| سرده: | Acacia کارل فردریش فیلیپ فون مارتیوس |
| Species | |
|
some 980 species | |
| |
| Range of the genus Acacia | |
| مترادف | |
| |
آکاسیا، صمغ عربی (نام علمی: Acacia)[۱] سرده‌ای شامل چندین گونه درخت و درختچه است که در زیرتیرهٔ کهوریان (میموزا)، از تیرهٔ باقلائیان قرار می‌گیرند. تمام انواع آکاسیا از طریق غلاف حاوی تخم بذرافشانی می‌کنند و برگ‌ها و صمغ آن‌ها معمولاً سرشار از تانن است که به‌طور تاریخی کاربردهای دارویی و نگهدارنده غذایی داشته‌است.
نام آکاسیا برگرفته از زبان یونانی است. کارل لینه در سال ۱۷۷۳ این سرده را بر اساس گونه آفریقایی درخت بابل (Acacia nilotica) توصیف کرد. در حدود ۱۳۰۰ گونه مختلف از آکاسیا وجود دارد که حدود ۹۶۰ گونه آن‌ها بومی استرالیا هستند و بقیه در مناطق گرم و معتدل اروپا، آفریقا، جنوب آسیا و آمریکا در هر دو نیمکره شمالی و جنوبی پراکنده‌اند.
محتویات
صمغ آکاسیاویرایش
صمغ آکاسیا حاوی قندهای طبیعی از نوع رامنوز، آرابینوز و گالاکتوز است. همچنین حاوی اسید گلوکورونیک و ۴ متوکسی گلوکورونیک می‌باشد. درصمغ عربی کلسیم، منیزیم، پتاسیم، سدیم نسبتاً زیاد است. صمغ عربی درآب و گلیسیرین حل می‌شود ولی در الکل نامحلول است.
درشاخه‌های این گیاه بر اثر گزش حشره‌ها، یا دراثر وزش باد و برخورد ساقه هابا یکدیگر ایجاد خراش شده ماده‌ای به خارج تراوش می‌گردد که به نام صمغ آکاسیا یا صمغ عربی موسوم است. نوع مرغوب صمغ آکاسیا به صورت قطره‌های کوچک مدور یا زاویه دار به رنگ سفید تا مایل به زرد است؛ ولی نوعی از آن که به رنگ قهوه‌ای یاقرمز روشن می‌باشد در تجارت مورد پسند نیست.
کاربرد درمانیویرایش
- ازصمغ آکاسیا برای آرایش موی سر، برای تهیهٔ قرصها، چسب‌ها، قطره و پودرها استفاده می‌شود و به مقدار بسیار کم در تهیهٔ غذا و شیرینی مصرف دارد.
- صمغ آکاسیا را درآب گرم حل نموده یک ژله تهیه می‌نمایند و از این ژله برای درمان بیماری‌های فوق روزی ۱ تا ۴ قاشق چایخوری تناول می‌کنند. ممکن است این ژله را با شربت‌های دیگر مخلوط نموده و صبح و ظهر و شب هر دفعه ۱ تا ۴ قاشق چایخوری تناول نمایند.
پانویسویرایش
منابعویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Acacia». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ سپتامبر ۲۰۱۷.
- دکتر محمد صادق رجحان (۱۳۷۷)، درمان بوسیله گیاهان دارویی، مرکز فرهنگی آبا
- مظفریان، ولی‌الله (۱۳۷۵). فرهنگ نام‌های گیاهان ایران: لاتینی، انگلیسی، فارسی. تهران: فرهنگ معاصر. شابک ۹۶۴-۵۵۴۵-۴۰-۴.
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آکاسیا موجود است. |
 |
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با گیاه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |