ابراهیم بن حسین حامدی
ابراهیم بن حسین حامدیِ هَمْدانی با لقبِ داعی مطلق (؟ -۱۱۶۲م) داعی سماعیلی یمنی بود. ابتدا داعیِ پنهانی مستعلی فاطمی گزیده شد، سپس در سال ۵۳۶ق، خود را «داعی مطلق» یمن نامید و مقر خود را صنعا برگزید. او داعیانی به سرزمین‌های یمن، هند و سند فرستاد. کنز الولد (گنج فرزند)، الابتداء و الانتهاء (دیباچه و پایانه)، تسع و تسعین مسألة فی الحقائق (نود و نه پرسش در حقیقت‌ها) و الرسائل الشریفة فی المعانی اللطیفة (نامه‌های شرف در معانی لطیف) از آثار اوست.[۱]
| ابراهیم بن حسین حامدی | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۱۶۲م/ ۵۵۷ق صنعا |
| پیشه | داعی سماعیلی |
| آثار | الابتداء و الانتهاء |
منابع ویرایش
- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «الحامدی». [[الأعلام]] (PDF). ج. ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۶. دریافت‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
