ابزار فراگیری زبان
ابزار فراگیری زبان (LAD) یک بخش فرضی از ذهن انسان است که به استعداد ذاتی کودکان برای فراگیری زبان اختصاص دارد.[۱]
چامسکی در دهه ۱۹۶۰ این فرضیه را برای نخستین بار پیشنهاد کرد. ابزار فراگیری زبان یک ظرفیت غریزی ذهنی است که به نوزادان توان فراگیری و ساخت زبان را می‌دهد. این ابزار جزئی از تئوری ذات‌گرایی زبان است. این تئوری می‌گوید که انسان با غریزه یا سهولت ذاتی برای فراگیری زبان زاده می‌شود. بارزترین استدلال در پشتیبانی ازین ابزار فرضی، استدلال فقر برانگیزاننده است که چنین استدلال می‌کند که اگر کودکان دانش قابل ملاحظهٔ ذاتی دستور زبان را نداشته باشند، آنها به این تندی نمی‌توانند زبان یاد بگیرند چراکه آنها مدرک منفی ای ندارند و به ندرت آموزش مستقیم برای یادگیری زبان نخست خود دریافت می‌کنند.[۲]
پانویس ویرایش
- ↑ Chomsky 1965, p. 25.
- ↑ VanPatten & Benati 2010, p. 101.
منابع ویرایش
- Chomsky, Noam (1965). Aspects of the Theory of Syntax. MIT Press.
- VanPatten, Bill; Benati, Allesandro G. (2010). Key Terms in Second Language Acquisition. Continuum.
برای مطالعهٔ بیشتر ویرایش
- Briscoe, Ted (2000). "Grammatical Acquisition: Inductive Bias and Coevolution of Language and the Language Acquisition Device". Language. 76 (2): 245–296. doi:10.1353/lan.2000.0015.
- Kennison, S. M. (2013). Introduction to language development. Los Angeles: Sage.
 | این یک مقالهٔ خرد روان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |