ابن فورک
ابن فورَک (۹۴۱-۱۰۱۵ میلادی) (نسب: ابوبکر محمد بن حسن بن فورک اصفهانی نیشابوری) محدث و فقیه شافعی، متکلم، مفسر و مدرس ایرانی در سدهٔ چهارم قمری بود.[۱] مؤسس مدرسهٔ انصاریه (معروف به مدرسهٔ ابن فورک) در نیشابور در سدهٔ چهارم و پنجم قمری بود. ابوالقاسم قشیری، ازجمله مهمترین شاگردان وی بوده‌است. او سال‌های بیشتر عمرش را در نیشابور گذارند و مدرسه‌ای بزرگ و خانقاهی در نیشابور بنیان نهاد.
| ابن فورَک ابن فورک | |
|---|---|
| زادهٔ | ۹۴۱ میلادی اصفهان |
| درگذشت | ۱۰۱۵ میلادی نیشابور، دفن در حیرهٔ نیشابور |
| محل زندگی | نیشابور |
| پیشه | فقیه شافعی |
| شناخته‌شده برای | بنیان‌گذاری مدرسهٔ انصاریه |
آثار ویرایش
از ابن فورک نوشته‌هایی در زمینهٔ اصول دین و اصول فقه و معانی قرآن باقی مانده‌است. ابن عساکر آثار و نوشته‌های وی را بیشتر از صد اثر می‌داند. از آثار اوست:
- «مشکل الحدیث و غریبُه»
- «اسماء الرجال»
- «التفسیر»
- «الحدود»
- «النظامی»
- «حل آیات المتشابهات».
منابع ویرایش
- ↑ عثمان، احمد. سیر أعلام النّبلاء. ج. ۱۷، الطبقة الثانیة والعشرون. دمشق.
- دانشنامهٔ ایران و اسلام (ج ۶، صص ۷۶۷-۷۶۸)
- مُعجَم المؤلفین (ج ۹، ص ۲۰۸)، الوافی بالوفیات (ج ۲، ص ۳۴۴)
- تاریخ نیشابور، نوشتهٔ فریدون گرایلی
- سیر النّبلاء (ج ۱۷، صص ۲۱۴-۲۱۶)
- وَفَیات الأعیان (ج ۴، صص ۲۷۲-۲۷۳)