ارتش میدانی
ارتش میدانی (به انگلیسی: Field army)، در نیروهای نظامی نوعی یگان متشکل از دو یا چند سپاه است و به‌طور متوسط از ۸۰ هزار تا ۳۰۰ هزار سرباز تشکیل می‌شود. این یگان در برخی از کشورها در نیروهای مسلح بکار می‌رود. نخستین بار ارتش روم ساختار ارتش میدانی را برای سازماندهی نیروهایش به کار گرفت.
| یگان‌های نظامی | ||
|---|---|---|
 | ||
| یگان‌ها | شمار افراد | فرمانده |
| تیم آتش | ۲–۴ | سرباز یکم |
| جوخه | ۵–۱۵ | سرجوخه |
| گروه | ۱۵–۲۵ | گروهبان/استوار |
| دسته | ۸۰–۴۰ | ستوان |
| گروهان | ۸۰–۲۵۰ | سروان |
| گردان | ۳۰۰–۱٬۰۰۰ | سرگرد |
| هنگ/تیپ | ۱٬۰۰۰–۵٬۵۰۰ | سرهنگ/سرتیپ |
| لشکر | ۱۰٬۰۰۰–۲۵٬۰۰۰ | سرلشکر |
| سپاه | ۳۰٬۰۰۰–۵۰٬۰۰۰ | سپهبد |
| ارتش | ۱۰۰٬۰۰۰–۳۰۰٬۰۰۰ | ارتشبد |
| گروه ارتش | بیش از دو ارتش | فیلد مارشال |
| جبهه | بیش از چهار گروه ارتش | ژنرال نیروی زمینی |
-_Unspecified_or_Composite_All-Arms_(NATO_APP-6).svg)
ارتش‌های میدانی معمولاً نامگذاری یا شماره‌گذاری می‌شوند تا از "ارتش" به معنای کل نیروهای نظامی ملی متمایز باشند. در زبان انگلیسی، سبک معمول برای نامگذاری ارتش‌های میدانی استفاده از کلمات ترتیبی است، مثلاً "ارتش یکم". در حالی که سپاه معمولاً با اعداد رومی (مانند I Corps) و تشکیلات تابعه با اعداد ترتیبی (مثلاً لشکر ۱) متمایز می‌شود. ممکن است یک ارتش میدانی علاوه بر یک نام عددی، به یک نام جغرافیایی نیز شناخته شود.
منابع
ویرایش- en:Field army ویکی‌پدیای انگلیسی