ارسنجان
اَرسَنجان (به پارسی میانه: ارسنگان) از شهرهای استان فارس و مرکز شهرستان ارسنجان است.[۱] بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۷٬۷۰۶ نفر بوده‌است.[۲]
| ارسنجان ارسنجون | |
|---|---|
    | |
| کشور |  ایران |
| استان | فارس |
| شهرستان | ارسنجان |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) دیگر | ارسنگان (یکی از نام‌های قدیم) |
| نام(های) پیشین | ارسنگان |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۷٬۷۰۶ نفر(۱۳۹۵) |
| رشد جمعیت | ۲٪+ (۵سال) |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۶۳۸ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین بارش سالانه | ۳۵۰ |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | مجید ابراهیمی |
| تأسیس شهرداری | ۱۳۳۵ |
| ره‌آورد | انار - آبنبات ارسنجان- حلوای سین ارسنجان - رب انار ارسنجان - انار ارسنجان- |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۷۱-۴۳۵۲-۰۰۰۰ |
| وبگاه | انجمن دانش آموختگان ارسنجان |
| شناسهٔ ملی خودرو | ۸۳ص ایران |
| کد آماری | ۱۳۲۱ |
پیرامون ارسنجان را جنگلهای سرسبز بناب و کوه‌های سربلند با مناظر بدیع احاطه کرده‌است. از مناظر دیدنی ارسنجان می‌توان به جنگلهای سرسبز طبیعی بناب، فیجان، خلیل بگ، تنگ اشکن و چشمه‌سارها ارتفاعات دال‌نشین کوه‌های قلات، دریاچه طشک، غار ضحاک، چشمه شیرخون، پیر با صفا، مروارید سبز (تک درخت روییده بر سنگ)، دریاچه ارسنجان و باغ‌های سرسبز شمال و غرب جنوب ارسنجان اشاره کرد.[۳][۴]
جمعیتویرایش
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۷٬۷۰۶ نفر (۵٬۲۸۴ خانوار) بوده‌است.[۵]
| جمعیت تاریخی | ||
|---|---|---|
| سال | جمعیت | ±% |
| ۱۳۴۵ | ۵٬۹۱۹ | — |
| ۱۳۵۵ | ۶٬۵۱۰ | +۱۰٪ |
| ۱۳۷۰ | ۱۲٬۴۹۲ | +۹۱٫۹٪ |
| ۱۳۷۵ | ۱۴٬۷۴۴ | +۱۸٪ |
| ۱۳۸۵ | ۱۷٬۶۴۲ | +۱۹٫۷٪ |
| ۱۳۹۰ | ۱۷٬۳۸۲ | −۱٫۵٪ |
| ۱۳۹۵ | ۱۷٬۷۰۶ | +۱٫۹٪ |
وجه تسمیهویرایش
اسم اولیه این شهرستان ارسنگان بوده، که از دو بخش ارسن به معنای خوش آب و هوا و گان به معنای جا و مکان تشکیل شده. بعد از یورش اعراب به ایران و تغییر زبان ایرانیان نام این شهر به ارسنجان تغییر یافته‌است.
ویژگی‌های تاریخیویرایش
شهر ارسنجان در کتب گذشته همچون فارسنامه ناصری، آثار العجم فرصت الدوله شیرازی، بستان السیاحه زین العابدین صوفی، دائرةالمعارف علامه دهخدا از آن نام برده‌اند، اما تاریخ صحیح و دقیقی که بتوان بر آن استناد جست و سال بنای این شهر را دانست در دست نیست.[نیازمند منبع]
شهرستان ارسنجان دارای چندین اثر باستانی، میراث فرهنگی و گردشگری مانند مسجد جامع، مدرسه سعیدیه، ایوان قدمگاه مربوط به دوره هخامنشی، قلاتخوار، جمال آباد، تل مهره‌ای (کمال‌آباد)، قصر منوچهر، مربوط به دوره ساسانی، تل تیموریان و تل کاخ، سد دختر، چشمه گمبان و…[نیازمند منبع]
شاعرانی چون میرزا محمود خان آغاز، میرزا مصطفی خان انجام، ناصر الدین خان سالار، سکینه آغازی ارسنجانی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی از شاعران کهن ارسنجان هستند.
زبانویرایش
زبان مردم شهر و شهرستان ارسنجان فارسی است. اقلیتی ترک‌زبان نیز در منطقه خان‌آباد زندگی می‌کنند.
پوشش گیاهیویرایش
درختان این منطقه شامل درختان کهن بنه، الوک، بلوط، انجیر کوهی، گز، تنگز را شامل می‌شود و گیاهانی چون جاشیر، آویشن برگ پهن، آویشن برگ نازک، کنگر، قارچ کوهی (هکل و دنبل)، بن سرخ، پیازوک، پونه، نعنای وحشی، گل یخ، زعفران و بسیاری از این قبیل می‌باشد.
آثار تاریخیویرایش
از آثار تاریخی این شهرستان می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:
از دیگر آثار می‌توان به قلعهٔ گچی مربوط به زمان اسماعیلیه، آسیاب آبی تل سفید، تنوره و برج آسیاب ملکشاه و سد دختر نام برد.
جاذبه‌های گردشگریویرایش
از مناظر دیدنی ارسنجان می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
- جنگل بناب
- جنگل خلیل بیگ
- منطقه فیجان
- تنگ شکن
- دریاچه طشک
- غار ضحاک
- طاق پیر با صفا
- مروارید سبز ارسنجان
- غار سیده خاتون
- تل شرابی
- تل شنی
- تل روباهی
و باغ‌های سر سبز شمال، غرب و جنوب اشاره کرد.
ره‌آوردویرایش
از سوغات ارسنجان می‌توان اقلامی چون رب انار، حلوای سین، آبنبات ارسنجان، زرد انار، سفیداب، بنه، اناردانه و تک را یاد کرد.[۶]
مراکز آموزش عالیویرایش
- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان
- دانشگاه پیام نور واحد ارسنجان
گالری تصاویرویرایش
باغات ارسنجان
مروارید سبز ارسنجان در روز برفی
کوچه باغات ارسنجان در زمستان
فلکه انار ارسنجان
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- ↑ اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ مروارید سبز ارسنجان
- ↑ ارسنجان قلب سبز استان فارس
- ↑ «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵» (اکسل). درگاه ملی آمار.
- ↑ زارعی، محمدمهدی (۱۳۹۱). سیمای گردشگری ارسنجان. انتشارات نوید شیراز.
- بلندا و جایگاه
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.