ویکی‌پدیا

ارسنجان

شهری در استان فارس

اَرسَنجان (به پارسی میانه: ارسنگان ) یکی از شهرهای استان فارس است و در فاصله ۱۱۴ کیلومتری شمال شرقی شیراز قرار دارد. این شهر در بخش مرکزی شهرستان ارسنجان قرار دارد.[۲] پیرامون ارسنجان را جنگلهای سرسبز بناب و کوه‌های سربلند با مناظر بدیع احاطه کرده‌است. از مناظر دیدنی ارسنجان می‌توان به جنگلهای سرسبز طبیعی بناب، فیجان، خلیل بگ، تَنگ اِشکَن (تنگِشکَن) و چشمه سارها ارتفاعات دال‌نشین کوه‌های قلات، دریاچه طشک، غار ضحاک، چشمه شیرخون، پیر باصفا، تک درخت روییده بر سنگ (مروارید سبز) ودریاچه ارسنجان و باغ‌های سرسبز شمال و غرب جنوب ارسنجان اشاره کرد. با توجه به اینکه آب بناب از وسط جنگل با پوشش کانال در تمام فصول سال جاری است مکان مناسبی جهت توسعه تفرجگاه می‌باشد.[۳][۴]

ارسنجان
ارسنجون
نمای از باغات ارسنجان.jpg
کشور ایران
استانفارس
شهرستانارسنجان
بخشمرکزی
نام(های) دیگرارسنگان (یکی از نام‌های قدیم)
نام(های) پیشینارسنگان
مردم
جمعیت۱۷٬۷۰۶ تن[۱]
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۱۶۳۸ متر
آب‌وهوا
میانگین بارش سالانه۳۵۰
اطلاعات شهری
ره‌آوردانار - آبنبات ارسنجان- حلوای سین - رب انار ارسنجان -انارارسنجان
ارسنجان بر ایران واقع شده‌است
ارسنجان

وجه تسمیهویرایش

اسم اولیه این شهرستان ارسنگان بوده، که از دو بخش ارسن به معنای خوش آب و هوا و گان به معنای جا و مکان تشکیل شده. بعد از یورش اعراب به ایران و تغییر زبان ایرانیان نام این شهر به ارسنجان تغییر یافته‌است.

ویژگی‌های تاریخیویرایش

شهر ارسنجان در کتب گذشته همچون فارسنامه ناصری، آثار العجم فرصت الدوله شیرازی، بستان السیاحه زین العابدین صوفی، دائرةالمعارف علامه دهخدا از آن نام برده‌اند، اما تاریخ صحیح و دقیقی که بتوان بر آن استناد جست و سال بنای این شهر را دانست در دست نیست.[نیازمند منبع]

شهرستان ارسنجان دارای چندین اثر باستانی، میراث فرهنگی و گردشگری مانند مسجد جامع، مدرسه سعیدیه، ایوان قدمگاه مربوط به دوره هخامنشی، قلاتخوار، جمال آباد، تل مهره‌ای (کمال‌آباد)، قصر منوچهر، مربوط به دوره ساسانی، تل تیموریان و تل کاخ، سد دختر، چشمه گمبان و…[نیازمند منبع]

شاعرانی چون میرزا محمود خان آغاز، میرزا مصطفی خان انجام، ناصر الدین خان سالار، سکینه آغازی ارسنجانی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی از شاعران کهن ارسنجان هستند.

زبان، فرهنگ و آداب و رسوم، قومیتهاویرایش

زبان مردم این شهرستان فارسی است. اقلیت ترک‌زبان نیز در منطقه خان آباد زندگی می‌کنند.

درختان و پوشش گیاهی ارسنجانویرایش

درختان این منطقه شامل درختان کهن بنه، الوک، بلوط، انجیر کوهی، گز، تنگز را شامل می‌شود و گیاهانی چون جاشیر، آویشن برگ پهن، آویشن برگ نازک، کنگر، قارچ کوهی (هکل و دنبل)، بن سرخ، پیازوک، پونه، نعنای وحشی، گل یخ، زعفران و بسیاری از این قبیل می‌باشد.

آثار تاریخیویرایش

از آثار تاریخی این شهرستان می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:

از دیگر آثار می‌توان به قلعهٔ گچی مربوط به زمان اسماعیلیه، آسیاب آبی تل سفید، تنوره و برج آسیاب ملکشاه و سد دختر نام برد.

جاذبه‌های گردشگریویرایش

از مناظر دیدنی ارسنجان می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

و باغ‌های سر سبز شمال، غرب و جنوب اشاره کرد.

ره آورد ارسنجانویرایش

از سوغات ارسنجان می‌توان اقلامی چون رب انار، حلوای سین، آبنبات ارسنجان، زرد انار، سفیداب، بنه، اناردانه و تک را یاد کرد.[۵]

جستارهای وابستهویرایش

گالری تصاویرویرایش

منابعویرایش

  1. ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
  2. ↑ اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
  3. ↑ مروارید سبز ارسنجان
  4. ↑ ارسنجان قلب سبز استان فارس
  5. ↑ زارعی، محمدمهدی (۱۳۹۱). سیمای گردشگری ارسنجان. انتشارات نوید شیراز.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ارسنجان&oldid=28070740»