کمدی بزن‌بکوب
کمدی بزن‌بکوب[۱] یا اسلپ‌استیک (Slapstick) گونه‌ای کمدی است که در آن تحرک بدنی اغراق آمیز نقش اول را بازی می‌کند. اسلپ‌استیک پر از صحنه‌های حرکت و جنجال و زدوخورد و سروصدا و مسخره‌بازی است و در آن از تصادم‌های عجیب‌وغریب و شوخی‌های فیزیکی به شکلی مبالغه‌آمیز استفاده میشود، اسلپ‌استیک ممکن است شامل خشونت عمدی و خشونت ناشی از تصادف باشد که اغلب ناشی از استفاده نادرست از وسایلی مانند اره و نردبان است.
اصالت
ویرایشواژه ایتالیایی batacchio یا bataccio که در انگلیسی اسلپ‌استیک (چوب سیلی زن) نامیده می شود، از نام یک شی چماق مانند دو لته نازک چوبی که در کمدیا دل آرته نیز استفاده می شد، گرفته شده‌است. زمانی که یک بازیگر با آن به بازیگر دیگری ضربه بزند، صدای ترقهٔ بلندی تولید می کند، و اگرچه حتی نیروی کمی وارد میشود با این حال نمایش کتک زدن کاملا به تماشاگر منتقل می شود و به این دلیل که هیچ آسیبی ایجاد نمی کنند، بازیگران ممکن است در طول نمایش بارها و بارها با یک صدای واضح به یکدیگر ضربه بزنند.
اسلپ‌استیک و مثانه بادی (که صدای باد شکم میدهد)، از نخستین جلوه های ویژه بوده است.
سینما و تلویزیون
ویرایشسبک اسلپ‌استیک در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم و به‌طور گسترده در «دوران طلایی» فیلم‌های سیاه و سفید به کارگردانی هال روچ، مک سنت، سه کله‌پوک و لری سمون برجسته شد.
در این دوره از شوخی کیک زدن به صورت به‌طور گسترده استفاده می‌شد.[۲]
فیلم چاپلین در سال ۱۹۱۵، شبی در نمایش
کمدی صامت در فیلم‌های اولیه فرانسوی نیز محبوب بود و شامل فیلم‌هایی از مکس لیندر، چارلز پرینس و سارا دوهامل بود.
بنی هیل در بنی هیل شو در بریتانیا و در ایالات متحده در سه سریال تلویزیونی دهه ۱۹۶۰، جزیره گیلیگن، بتمن، راهبه پرنده و عاشقتم لوسی استفاده شد. هیل، که طرح‌های کمدی‌اش برای نخستین بار در اوایل دهه ۱۹۵۰ در تلویزیون بریتانیا ظاهر شد، توسط نویسنده آنتونی برگس به عنوان «نابغه کمدی غرق در سنت سالن موسیقی بریتانیا» توصیف شد.[۳]
در دهه ۱۹۷۰، کمپانی سه نفره صحنه‌های اسلپ‌استیک را در اکثر قسمت‌ها به نمایش گذاشت.
در سال ۱۹۹۰، مستر بین، با بازی روآن اتکینسون، نخستین بار در تلویزیون بریتانیا ظاهر شد، و مانند بنی هیل، کارتون‌ها و دیگر کمدین‌هایی که «طنز بصری از موانع زبانی فراتر رفت» این نمایش نیز به سراسر جهان صادر شد.[۴][۵]
از استادان کمدی اسلپ‌استیک می‌توان به مک سنت، باستر کیتون، لورل و هاردی، چارلی چاپلین، هارولد لوید، هری لنگدون، ویل هی، وودی آلن، پیتر سلرز، بنی هیل، جری لوئیس، نورمن ویزدوم، لوئی دوفونس مل بروکس پیتر فالک سه کله‌پوک برادران مارکس و از هنرپیشگان معاصر به جیم کری و روآن اتکینسون، ویل فرل، رابین ویلیامز، ساشا بارون کوهن اشاره کرد.
منابع
ویرایش- ↑ «کمدی بزن‌بکوب» [هنرهای نمایشی] هم‌ارزِ «slapstick, slapstick comedy»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ کمدی بزن‌بکوب)
- ↑ King, Rob (December 2007). "SLAPSTICK AND MIS-REMEMBRANCE". New Review of Film and Television Studies. 5 (3): 333–351. doi:10.1080/17400300701670659. ISSN 1740-0309.
- ↑ Craig Brown (21 January 2006). "Way of the world". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on 12 January 2022. Retrieved 5 July 2015.
- ↑ Oliver, John. "Hill, Benny (1924-1992)". BFI. Retrieved 20 February 2025.
One of the most popular comedians Britain has ever produced - not only in this country, but also worldwide, with his television shows having been sold to at least 109 countries (Hill's emphasis on visual humour transcending language barriers).
- ↑ "Rowan Atkinson Says He'll Never Retire Mr Bean". Yahoo movies. Retrieved 20 February 2025.
The buffoon-ish Bean is Atkinson’s most famous export, broadcast all around the world to 245 territories, making him an international star.
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون هنر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |