اشکفت آهو مغدان بستک مربوط به دوران نوسنگی در استان هرمزگان، ۵/۴ کیلومتری شمال شهر بستک و در شمال روستای مغدان در رشته‌کوه‌های گاوبست در ارتفاع حدود دوهزار متری واقع شده‌است و این اثر در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۵۳۵۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱][۲]

اشکفت آهو مغدان بستک
ناماشکفت آهو مغدان بستک
کشورایران
استاناستان هرمزگان
شهرستانبستک
اطلاعات اثر
نام محلیاشکت آهو
دیرینگینوسنگی
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۱۵۳۵۹
تاریخ ثبت ملی۲۴ اسفند ۱۳۸۴
اطلاعات بازدید
امکان بازدیداستان هرمزگان. شهرستان بستک. روستای مغدان

نقوش انسانی و حیوانی موجود در اشکفت آهو به حدود هزاره سوم پیش از میلاد می‌رسد. بنا به نظریه پژوهشگران نقوش انسانی و حیوانی به‌صورت استلیزه هستند و عموماً به موضوع شکار، از جمله نقش شکارچیان مرد با تیر و کمان، حیوانات شامل روباه، پلنگ و آهو می‌پردازند. در کنار نقش‌های یادشده، سه نقش کف دست نیز دیده می‌شود که مشابه آن در بسیاری از غارهای پیش از تاریخی به‌دست آمده‌است. نقوش این غار قابل مقایسه با غارهای دوشه و میرملاس در لرستان و بادافشان و برنطین در استان هرمزگان است.[۳]اشکفت در گویش محلی به معنی غار و بریدگی کوه که قابل سکونت باشد، بوده‌است.[۴]به لحاظ جغرافیایی اشکفت آهو جان پناهی است به طول ۹۱۰ سانتی‌متر، با حداکثر ارتفاع ۲۵۰ سانتی‌متر و حداکثر عمق ۲۷۵ سانتی‌متر در رشته کوه‌هایی از امتداد زاگرس بنام کوه گاوبست در ۴‎/۵ کیلومتری شمال شهر بستک در روستای مغدان استان هرمزگان.[۵]

نگارخانه ویرایش

جستارهای وابسته ویرایش

پانویس ویرایش

  1. «آثار ثبت شده». اداره‌کل میراث فرهنگی،گردشگری وصنایع دستی استان هرمزگان. ۲۰ دی ۱۳۹۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ ژانویه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۱۶ ژانویه ۲۰۲۱.
  2. «دانشنامه‌ی تاریخ معماری و شهرسازی ایران». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژانویه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۱ ژانویه ۲۰۲۱.
  3. «پايان فصل نخست کاوش اشکفت آهويی در هرمزگان». خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا. ۲۹ مرداد ۱۳۹۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ فوریه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۸ فوریه ۲۰۲۱.
  4. «سنگ نگاره های ۸ هزار ساله در اشکفت آهو». روزنامه ایران. ۲۲ آبان ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ فوریه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۸ فوریه ۲۰۲۱.
  5. «سنگ نگاره های ۸ هزار ساله در اشکفت آهو». روزنامه ایران. ۲۲ آبان ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ فوریه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۸ فوریه ۲۰۲۱.

منابع ویرایش