اصل خوش‌ترتیبی

بنا به اصل خوش‌ترتیبی اعداد طبیعی (به انگلیسی: Well-ordering principle) هر زیرمجموعۀ غیر تهی از اعداد طبیعی، عضو ابتدا دارد.[۱]

بنا به اینکه اعداد طبیعی را در چه دستگاهی تعریف می‌کنیم، این ویژگی (خوش‌ترتیب بودن) اعداد طبیعی ممکن است یک «اصل» و یا یک «قضیه» باشد. برای مثال: در «دستگاه پئانو»، اصل خوش‌ترتیبی اعداد طبیعی از «اصل» استقرای ریاضی نتیجه می‌شود.

منابع

ویرایش
  1. Apostol, Tom (1976). Introduction to Analytic Number Theory. New York: Springer-Verlag. pp. 13. ISBN 0-387-90163-9.