الکتروکلش (انگلیسی: Electroclash) که با نام‌های رترو الکترو (retro electro)، تِک پاپ (tech pop)، نوو دیسکو (nouveau disco) و نئو-الکترو (neo-electro) نیز شناخته می‌شود، گونه‌ای از موسیقی الکترونیک است که اواخر دهه ۱۹۹۰ در نیویورک و دیترویت پدید آمد. موسیقی الکتروکلش سبک‌های الکترو، نیو وِیو و سینث پاپ از دهه ۱۹۸۰ را با سبک‌های تکنو، الکتروپاپِ قدیمی‌مآب (retro style) و موسیقی رقص الکترونیک از دهه ۱۹۹۰ پیوند می‌دهد.

الکتروکلش در واقع واکنشی به قواعد سفت و سخت موسیقی تکنو بود و به جای آن بر ساخت ترانه، وجوه نمایشی و شوخ‌طبعانهٔ موسیقی (که الهام گرفته از هنر اجرا بود) تأکید می‌کرد.

از پیشگامان این سبک می‌توان به گروه‌ها و هنرمندانی نظیر کلایدر، آی-اف (اینتر-فرنس)، جرالد دانلد، پیچز، ادُلت، لگووِلت و فیشرسپونر اشاره کرد.


منابع

ویرایش
  1. David Madden (2012). "الکتروکلش". Retrieved January 3, 2015. Electroclash combines the extended pulsing sections of techno, house and other dance musics with the trashier energy of rock and new wave.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Ishkur (2005). "الکتروکلش". Archived from the original on 11 February 2012. Retrieved January 3, 2015.
  3. Carpenter, Susan (August 6, 2002). "Electro-clash builds on '80s techno beat". The Spectator. Archived from the original on 5 November 2012. Retrieved 25 July 2012. {{cite news}}: Italic or bold markup not allowed in: |newspaper= (help)
  4. D. Lynskey (22 March 2002). "Out with the old, in with the older". Guardian.co.uk. Archived from the original on 16 February 2011. Retrieved 29 March 2016{{cite journal}}: نگهداری CS1: پست اسکریپت (link)
  5. Reynolds, Simon (2013). الکتروکلش. Soft Skull Press. Go to Berliniamsburg, the Brooklyn club at the epicentre of New York's eighties-inspired 'electroclash' scene, and you feel a peculiar sensation: it's not exactly like time travel, more like you've stepped into a parallel universe, an alternative history scenario where rave never happened. {{cite book}}: |access-date= requires |url= (help)