الگو:Palestinian territory development

تحول مدرن فلسطین
پیشنهادهای ۱۹۱۶–۱۹۲۲ : سه پیشنهاد برای اداره فلسطین پس از جنگ جهانی اول. خط قرمز «اداره بین المللی» پیشنهاد شده در توافق‌نامه سایکس–پیکو در 1916 , خط منقطع آبی پیشنهاد 1919 سازمان جهانی صهیونیسم در کنفرانس صلح پاریس هستند، و خط نازک آبی به مرزهای نهایی 1923–48 قیمومت بریتانیا بر فلسطین اشاره دارد.
پیشنهاد ۱۹۳۷ : اولین پیشنهاد رسمی برای چندبخش کردن، منتشر شده در ۱۹۳۷ توسط کمیسیون پیل. یک قیمومیت بریتانیایی برای حفظ "تقدس اورشلیم و بیت‌لحم", درون‌بومی از اورشلیم تا یافا، مشتمل بر لاد و رمله پیشنهاد شد.
۱۹۴۷ (پیشنهاد): پیشنهاد بر اساس طرح سازمان ملل برای تقسیم فلسطین (قطعنامه 181 (II) مجمع عمومی سازمان ملل، ۱۹۴۷), پیش از جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸). این پیشنهاد شامل وضعیت مستقل برای اورشلیم، جاده‌هایی بین منطقه‌های غیرمجاور، و یافا به عنوان یک برون‌بوم عرب بود.
۱۹۴۷ (واقعی): قیمومت بریتانیا بر فلسطین، نشان دهنده مناطق در تملک یهودیان در فلسطین به تاریخ ۱۹۴۷ به آبی، مشتمل بر ۶٪ کل مساحت، که بیش از نیمی از آن در دست JNF و PICA بود. سفید زمین تحت تملک اعراب از جمله موقوفه‌های مذهبی یا زمین‌های عمومی است. جمعیت یهودی از ۸۳٬۷۹۰ در ۱۹۲۲ به ۶۰۸٬۰۰۰ در ۱۹۴۶ افزایش می‌یابد.
۱۹۴۹–۱۹۶۷ (واقعی): کرانه باختری ضمیمه شده به اردن (سبز کمرنگ) و نوار غزه (سبز پررنگ), پس از جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸), نشان دهنده خطوط آتش‌بس ۱۹۴۹.
۱۹۶۷–۱۹۹۴: در جریان جنگ شش‌روزه، اسرائیل کرانه باختری، نوار غزه، و بلندی‌های جولان، را به همراه شبه‌جزیره سینا (که بعداً در ازای صلح پس از جنگ یوم کیپور معاوضه شد) را تسخیر کرد. در ۱۹۸۰–۸۱ اسرائیل بیت‌المقدس شرقی و بلندی‌های جولان را ضمیمه کرد. ضمیمه کردن اسرائیل و ادعای فلسطین نسبت به بیت‌المقدس شرقی هیچ‌یک از نظر بین‌المللی به رسمیت شناخته نشده‌اند .
۱۹۹۴–۲۰۰۵: بر اساس پیمان اسلو، تشکیلات خودگردان فلسطینی به عنوان حکومت غیرنظامی در 167 درون بوم یا جزیره فلسطینی" در کرانه غربی یا داخل نوار غزه تشکیل شد.
۲۰۰۵–اکنون: پس از خروج اسرائیل از غزه و جنگ داخلی فلسطین در پی انتخابات ۲۰۰۶ فلسطین، دو حکومت اجرایی مجزا در درون بوم‌های فلسطینی کرانه باختری و نوار غزه کنترل را به دست گرفتند.
اکنون: نقشه جمعیت شناسانه کرانه باختری، اسرائیل و غزه.