امامزاده قاسم (بروجرد)
بقعه امامزاده قاسم بروجرد آرامگاه سید قاسم موسوی از سادات بزرگ بروجرد و نیز امامزاده حسن بن اسحاق طوسی و محمد بن احمد واقع در جنوب شرقی شهر بروجرد و در محله‌ای به نام چال سیه واقع شده‌است.
| قاسم | |
|---|---|
| مدفن | بروجرد |
مقبره امامزاده قاسم بروجرد مربوط به دوران سلجوقیان است که از سال ۴۸۵ تا ۶۱۷ خورشیدی به امامزاده حسن بن اسحاق طوسی و از سال ۶۱۷ تا ۱۱۵۰ به امامزاده حسن بن اسحاق طوسی و محمد بن احمد شهره داشت و از این تاریخ تاکنون بواسطهٔ دفن سید قاسم بروجردی که از سادات بزرگ بروجرد بود و پیکر بی جانش را در خارج از حرم حسن بن اسحاق طوسی و محمد بن احمد قسمت بالای سر به خاک سپردند، گور او مورد توجه و زیارت مردم گرفت و به امامزاده قاسم معروف گردید و آن دو پیکر تحت الشعاع سید قاسم بروجردی قرار گرفتند. همچنین قابل ذکر است که حسن بن اسحاق طوسی و محمد بن احمد زاهری هیچگونه نسبتی با یکدیگر نداشته و در تاریخ‌های گوناگونی فوت شده‌اند. این اشتباه از قرن هفتم نیز رایج شد که هر شخصیتی که مورد احترام واقع می‌شد به گونه‌ای به امامان ربط داده شود.
معماری ویرایش
این امامزاده تا کنون به صورت تک‌نگاری مورد بررسی قرار نگرفته، ولی در سال‌های اخیر محققانی چون «حسین فرین» ، «مولانا بروجردی» و «حمید ایزدپناه» فقط به این بنا و موقعیت آن اشاره کرده‌اند. بنای امامزاده قاسم بروجرد دارای گنبد و پوش است و بدنه بنا از دو قسمت بدنه قدیمی و الحاقی جدید تشکیل شده‌است. بنای قدیمی از دو قسمت اتاق ورودی و اتاق مقبره تشکیل شده و قسمت الحاقی نیز از یک اتاق تشکیل شده که قسمت غربی اتاق را احاطه کرده و در وسط اتاق مقبره قبری وجود دارد که با ضریح پوشیده شده‌است.
افراد مدفون ویرایش
- سید محمدشفیع جاپلقی محدث و فقیه قرن سیزدهم و شاگرد ملااحمد نراقی