امپراتور چین
پادشاه چینی
امپراتور یا هوانگ‌دی (چینی: 皇帝؛ پین‌یین: Huángdì؛ فارسی: فغفور؛ معنی لغوی: "قدرت مطلق شاهوار") یک عنوان سلطنتی سکولاریته از فرمانروای چین بود که با آغاز سلطنت دودمان چین که چین را در سال ۲۲۱ پیش از میلاد متحد کرد شروع شد و با کناره‌گیری پویی در سال ۱۹۱۲ میلادی در دنبالهٔ انقلاب شین‌های و تأسیس حکومت جمهوری چین پایان یافت. در فارسی به آن فغفور اطلاق شده است؛ فغ به معنی خدای یا بت و پور یا فور به معنی پسر. بغپور.[۱]
| امپراتور چین | |
|---|---|
 یک نقاشی از چین شی هوانگ، که نخستین امپراتور چین بود، با یک طرز لباس‌پوشیدن کلاسیک شاهوار | |
| جزئیات | |
| شیوه خطاب | اعلی‌حضرت (陛下) |
| نخستین پادشاه | چین شی هوانگ |
| واپسین پادشاه | امپراتور شوان‌تونگ |
| آغاز پادشاهی | ۲۲۱ پ.م. |
| پایان پادشاهی | ۱۲ فوریه ۱۹۱۲ |
| سکونتگاه رسمی | با توجه به دودمان تغییر داده شده، اخیراً شهر ممنوعه در پکن |
| گمارنده | ارثی |
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «معنی فغفور | لغت‌نامه دهخدا | واژه‌یاب». واژه یاب. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۱۸.
- Emperor of China، ویکی‌پدیای انگلیسی.