او فورتونا

او فورتونا (به لاتین: O Fortuna) یک شعر گولیاردی به زبان لاتین قرون وسطایی است که در قرن سیزدهم سروده شده است و قسمتی از مجموعه اشعار کارمینا بورانا است. این قطعه شعر، شکایت‌نامه‌ای است از شانس و تقدیر به فورتونا الهه رومی اقبال.

متن اصلی او فورتونا از کارمینا بورانا

او فورتونا در سالهای ۱۹۳۵ و ۱۹۳۶، در کانتاتای کارمینا بورانا اثر کارل اورف به عنوان شعر قطعات آغازین و پایانی بکار رفت. موسیقی‌ای که توسط اورف بر پایه این شعر ساخته شد، بسیار محبوب گشت و از زمان ساخت تاکنون به عنوان یکی از محبوبترین قطعات موسیقی کلاسیک بارها و بارها اجرا شده و به دفعات در آثار سینمایی، تلویزیونی و چند رسانه‌ای به کار رفته است. این قطعه در بازه زمانی هفتاد و پنج سال (از سال ۱۹۳۴ تا ۲۰۰۹) از تمام آثار کلاسیک دیگر در بریتانیا بیشتر شنیده شده است.

متن شعر

برگردان فارسی:

ای بخت
همانند ماه
دگرگون می‌شوی،
همواره در حال کامل شدنی
یا هلال باریک شدن؛
زندگی نفرت‌انگیز
نخست ستم می‌کند
سپس تسکین می‌دهد
برای اینکه با ذهن بازی کند،
تنگدستی را،
و قدرت را
مانند یخ آب می‌کند.

سرنوشت دیوسرشت
و توخالی،
تو ای چرخ گردون،
بدنهاد هستی،
آسایش بی‌معنیست
و همیشه محو می‌شود،
در سایه
و حجاب
به جان من میفتی؛
اکنون از روی سرخوشی
پشت برهنهٔ خود را
به پیشگاه پلید تو خم می‌کنم.

سرنوشت دشمن من است
در تندرستی
و معنویت،
همیشه اول می‌دهد
سپس می‌ستاند
مانند یک برده.
در این ساعت
بی‌درنگ
ساز زهی خود را برمی‌دارم؛
زیرا که سرنوشت
نیرومند را به زمین می‌زند،
همه با من اشک بریزید!

متن اصلی به زبان لاتین:

O Fortuna
velut luna
statu variabilis,
semper crescis
aut decrescis;
vita detestabilis
nunc obdurat
et tunc curat
ludo mentis aciem,
egestatem,
potestatem
dissolvit ut glaciem.

Sors immanis
et inanis,
rota tu volubilis,
status malus,
vana salus
semper dissolubilis,
obumbrata
et velata
michi quoque niteris;
nunc per ludum
dorsum nudum
fero tui sceleris.

Sors salutis
et virtutis
michi nunc contraria,
est affectus
et defectus
semper in angaria.
Hac in hora
sine mora
corde pulsum tangite;
quod per sortem
sternit fortem,
mecum omnes plangite!

برگردان انگلیسی:

O Fortune,
like the moon
you are changeable,
ever waxing
ever waning;
hateful life
first oppresses
and then soothes
playing with mental clarity;
poverty
and power
it melts them like ice.

Fate – monstrous
and empty,
you whirling wheel,
you are malevolent,
well-being is vain
and always fades to nothing,
shadowed
and veiled
you plague me too;
now through the game
I bring my bare back
to your villainy.

Fate is against me
in health
and virtue,
driven on
and weighted down,
always enslaved.
So at this hour
without delay
pluck the vibrating strings;
since Fate
strikes down the strong,
everyone weep with me!