ویکی‌پدیا

اپیکا

اپیکا (به انگلیسی: Epica) نام یک گروه موسیقی سمفونیک متال هلندی که توسط گیتاریست و خواننده، مارک یانسن پس از خروجش از گروه موزیک افتر فوراور بنیانگذاری شد.[۱]

اپیکا
Epica, 2022
Epica, 2022
اطلاعات پس‌زمینه
ژانرسمفونیک متال
ناشر(ان)نوکلیر بلست
اعضاسیمونه سیمونس
مارک یانسن
ایزاک دلایه
یویس هوتس
کوئن جانسن
آرین فان ویزنبیک
اعضای پیشینجرون سیمونس
هلنا میشلسون
اِی‌دی سلچر
وبگاه

تاریخچه ویرایش

گریستن برای ماه (۲۰۰۲) ویرایش

در اوایل سال ۲۰۰۲، مارک یانسن گروه موزیک افتر فوراور را ترک کرد. پس از آن وی به‌دنبال کسانی گشت که تمایل به‌سوی پروژهٔ موسیقی کلاسیک/سمفونیک دارند وی نخست گروه موسیقی‌اش را غبار صحرا[پانویس ۱] نامید.[۲] در اواخر ۲۰۰۲ هلنا میشلسون-از گروه تریل آو تیرز-به‌عنوان خوانندهٔ اصلی به گروه پیوست،[۲] اما پس از مدت کوتاهی او توسط فرد ناشناخته‌ای در سبک مدزو سوپرانو به‌نام سیمونه سیمونس، کسی که دوست دختر جنسن در آن زمان بود جایگزین شد. صف افراد گروه با پیوستن گیتاریست اِی‌دی سلچر، درامر جرون سیمونس، ویلون‌زن یویس هوتز و نوازندهٔ اُرگ کوئن جنسن کامل شد. نام گروه بعداً با الهام از آلبوم اپیکای کملوت به اپیکا تغییر یافت.

پس از آن اپیکا مجموعه‌ای از گروه کر متشکل از دو مرد و چهار زن شد، و رشته ارکسترها از سه ویلون، دو ویولا، دو ویلونسل و یک کنترباس جهت اجرا بود. آن‌ها آن موقع هنوز تحت نام گروه غبار صحرا یک نسخهٔ نمایشی دوآهنگه به نام «گریستن برای ماه» در ۲۰۰۲ تولید و اجرا کردند.[۱]

فانتوم رنج (۲۰۰۴-۲۰۰۲) ویرایش

نخستین آلبوم آن‌ها با نام فانتوم رنج[پانویس ۲] تولیدشده توسط ساشا پیت (مشهور برای داشتن تولید گروه‌هایی همچون انگرا، راپسودی آو فایر و کملوت) در ۲۰۰۳ منتشر شد. آهنگ «نمای واقعیت»[پانویس ۳] این آلبوم که دربارهٔ حملات ۱۱ سپتامبر نوشته شده بود شامل تکه‌هایی از سخنان تونی بلر، نخست وزیر وقت بریتانیا بود.[۳]

برای این آلبوم سه تک‌آهنگ به‌نام‌های «رنج فانتوم»، «تظاهر»[پانویس ۴] و «گریستن برای ماه»[پانویس ۵] منتشر شد.[۱]

محکوم به نابودی/ موسیقی متن: سفری حماسی (۲۰۰۶-۲۰۰۴) ویرایش

دومین آلبوم آن‌ها که محکوم به نابودی[پانویس ۶] نام داشت، با تاثیر از فرهنگ قوم مایا ساخته شده بود.[۴] سری آهنگ‌های «طلوع یک عصر جدید»[پانویس ۷] گواهی بر این ادعا هستند. «طلوع یک عصر جدید» به سیستم زمانی قوم مایا اشاره می‌کند که هیچ اشاره‌ای دربارهٔ آن‌چه ممکن است در گذشته اتفاق افتاده باشد نمی‌کند، و تا سال ۲۰۱۲ امتداد دارد. به فراموشی سپردن به‌عنوان یک پایه با فیلم اسکورها (موسیقی‌های گونهٔ اتفاقی) مرکب شد و به‌همراه هانس زیمر و دنی افمن به‌عنوان عمده‌ترین عامل الهام‌بخش ذکر شد. مهمان ویژهٔ آلبوم روی خان[۵] از گروه موسیقی کملوت در آهنگ «ترویس ویرجس» بود. همچنین اپیکا به‌عنوان یک گروه پشتیبانی در سفر گروه موسیقی کملوت در اجرای آلبوم هالهٔ سیاه [پانویس ۸] برای تسریع کار در بخش‌هایی از سفرشان حضور داشت، تا جایی که سیمونه سیمونس در اجرای آهنگ «فراموش نشدنی» [پانویس ۹] (یا با نام دیگر «جایی در زمان»[پانویس ۱۰]) مشارکت داشت.[۶]

از آلبوم محکوم به نابودی دو تک‌آهنگ به‌نام‌های «زمین منزوی»[پانویس ۱۱] و «رهایی (رؤیای خاموش)»[پانویس ۱۲] عرضه شد.

آلبوم غیرمتال اپیکا تحت عنوان موسیقی متن - سفری حماسی[پانویس ۱۳] در سپتامبر ۲۰۰۵ پخش شد و موسیقی متن یک فیلم هلندی به‌نام Joyride بود، همچنین می‌توان آن را سومین آلبوم این گروه به‌حساب آورد. مارک یانسن آن را این گونه توصیف کرد: "آلبومی مانند همه‌ی آلبوم‌های اپیکا، فقط بدون خواننده، بدون گیتار، باس، و درام" .[۷]

در ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ اپیکا نخستین سفرشان را به‌همراه گروه موزیک کملوت به سراسر آمریکای شمالی رفتند. پس از این سفر درامر جرون سیمونس گروه را برای تحقق پیوستن آرزوهای دیگرش و پی‌گیری دیگر منافع موسیقی‌اش ترک کرد. در پائیز ۲۰۰۶ سیمونه سیمونس بار دیگر در اجرای یک کدام از آلبوم‌های گروه کملوت همکاری کرد، این بار در آهنگ‌های Blücher و Season's End از آلبوم "روح اپرا"، در ماه دسامبر همان سال وب‌گاه رسمی اپیکا اعلام کرد که آرین فان ویزنبیک از گروه گاد دیتراند نه به‌عنوان عضو دائمی بلکه به‌عنوان نوازندهٔ درامز مهمان گروه در آلبوم جدید حضور خواهد یافت.[۱]

توطئه‌ی الهی (۲۰۰۹–۲۰۰۷) ویرایش

در سپتامبر ۲۰۰۷ گروه اپیکا نخستین سفر خود را از طریق آمریکای شمالی کردند و سومین آلبوم‌شان با نام توطئه‌ی الهی[پانویس ۱۴] را پخش کردند، این‌بار ناشر آن‌ها شرکت نوکلیر بلست بود، در دسامبر آرین فان ویزنبیک اعلام کرد که به‌عنوان نوازندهٔ درامز دائمی در گروه خواهد ماند. اپیکا بار دیگر در آوریل ۲۰۰۸ به‌همراه دو گروه موسیقی اینتو اترندی و سیمفونی ایکس به آمریکای شمالی سفر کرد، اما در این‌بار به‌علت مبتلا شدن سیمونه سیمونس به نوعی بیماری عفونی، آماندا سامرویل به‌جای او گروه را همراهی کرد.

نخستین تک‌آهنگ این آلبوم با عنوان «هیچ وقت کافی نبود»[پانویس ۱۵] در ۱۰ آگوست ۲۰۰۷ عرضه شد.[۱]و دومین آهنگ با عنوان «شکار اژدها»[پانویس ۱۶] در ۲۰۰۸ البته بدون موزیک ویدئو پخش شد.[۱]

در ۱۶ دسامبر ۲۰۰۸ اِی‌دی سلچر گروه را ترک کرد. او پیامی در صفحهٔ مای‌اسپیس خود گذاشت که ناامیدی باعث از بین رفتن لذت موسیقی و آهنگسازی در وی شده‌است، جانشین گیتاریست ای‌دی سلچر در ژانویهٔ ۲۰۰۹ آیزاک دلایه معرفی شد که پیش‌تر در گروه موسیقی مشهور گاد دیترونت عضو بود.[۸]

در ماه مهٔ همان سال، اپیکا نخستین آلبوم لایو خود را با نام توطئه‌ی کلاسیک[پانویس ۱۷] ضبط کرد. کنسرت زنده در چهارچوب فستیوال اپرای میشکولتس (جائی که تریون نمایش مشابهی در سال گذشته‌اش اجرا کرده بود)، در ۱۴ ژوئن ۲۰۰۸ در میشکولتس، مجارستان برگزار شد. در این آلبوم یک ارکستر ۴۰ نفره به همراه یک گروه کُر ۳۰ نفره اعضای اپیکا را همراهی می‌کردند. قطعه‌ها فقط از ساخته‌های اعضای اپیکا نبودند و در میان‌شان بخش‌هایی از ساخته‌های افرادی چون آنتونیو ویوالدی، آنتونین دورژاک، جوزپه وردی، ادوارد گریگ و همچنین آهنگ فیلم‌هایی چون جنگ ستارگان، مرد عنکبوتی و دزدان دریایی کارائیب استفاده شده‌بود. آلبوم یادشده توسط شرکت نوکلیر بلست در ۸اُم ماه می ۲۰۰۹ پخش شد.[۹]

جهان خودت را طراحی کن (۲۰۱۰–۲۰۰۹) ویرایش

 
اپیکا در حال اجرا در فستیوال موسیقی راک نروژ در ۲۰۱۰

در ۴ مارس ۲۰۰۹ اپیکا اعلام بازگشتشان را به استودیو در جهت انجام ضبط آلبوم اعلام کرد. در آوریل ۲۰۰۹ آلبوم اپیکا با نام جهان خودت را طراحی کن مشخص شد. این آلبوم ادامه‌دهندهٔ سری آهنگ‌های «طلوع‌های نسل جدید» از آلبوم سپردن به فراموشی بود. آلبوم یادشده در ۱۶ اکتبر ۲۰۰۹ پخش شد. برای گسترش این آلبوم، اپیکا آن را در منطقهٔ پارادیزو، آمستردام در تاریخ ۱۰ اکتبر ۲۰۰۹ اجرا کردند.[۱۰] این آلبوم نخستین آلبوم گروه با همراهی عضو جدید، آیزاک دلایه بود.[۱۱] در این آلبوم در آهنگ «آب‌های سفید»[پانویس ۱۸] تونی کاکو از گروه موسیقی سناتا آرتیکا به‌عنوان مهمان حضور داشت.[۱۲] آلبوم یادشده رتبهٔ هشتم را در آمار نموداری هلند کسب کرد.[۱۳] در ۳۱ دسامبر ۲۰۰۹ گروه از طریق وب‌سایت خود اعلام کرد که تک‌آهنگ جدیدی به‌نام «این زمانش است» منتشر خواهد شد.[۱]

پنجمین آلبوم استودیویی (۲۰۱۱ تا کنون) ویرایش

در ماه نوامبر ۲۰۱۰ سیمونه سیمونس در یک مصاحبه گفت که گروه پس از پایان سفرشان به آمریکای لاتین، شروع به نوشتن موسیقی پیرامون فوریهٔ ۲۰۱۱ می‌کند. او همچنین گفت که امیدوار است آلبوم در سه‌ماهه‌ی اول ۲۰۱۲ روانه‌ی بازار شود.[۱۴] تا ماه می ۲۰۱۱، ۱۴ آهنگ بدون ترانه نوشته شد و بالاخره این آلبوم با نام مرثیه‌ی بی‌تفاوت‌ها در ۹ مارس ۲۰۱۲ در اروپا و چهار روز بعد در ایالات متحده منتشر شد.

سبک ویرایش

 
تضاد بین آواز مدزو سوپرانوی سیمونه سیمونس با صدای تند و خشن مارک یانسن یکی از ویژگی‌های موسیقی اپیکاست.

سبک موسیقی گروه اپیکا ترکیبی از پراگرسیو متال,[۱۵][۱۶][۱۷] گوتیک متال[۱۸][۱۹][۲۰] و سمفونیک متال[۲۱][۲۲] است؛ یکی دیگر از سبک‌های اپیکا پاور متال است.[۲۱] گیتاریست سابق گروه، اِی‌دی سلچر سبک گروه را چیزی بین پاور متال و گوتیک متال توصیف می‌کرد.[۲۳] خوانندهٔ گروه، سیمونه سیمونس در توصیف سبک اپیکا، اولویت را با سمفونیک متال دانسته‌است.[۲۴] این در حالی است که بنیانگذار گروه، مارک یانسن گفته که مشکلی ندارد که سبکشان را گوتیک متال بدانند.[۲۵]

موسیقی اپیکا غلیظ، پرخاشگرانه[۲۶] و مفرط است.[۲۲] اپیکا با برخی از آهنگ‌ها "حماسی، بزرگ و باشکوه"، و با دیگر از آهنگ‌ها "مقهور و درونگرا" شدند.[۱۹] این گروه همچنین برای گرایش‌های پیشرونده‌اش مشهور است[۲۷] چنانچه که یک فضای گوتیک و احساساتی در موسیقی آن‌ها حضور دارد.[۱۹][۲۲]

اعضا ویرایش

اعضای فعلی ویرایش

اعضای پیشین ویرایش

اعضای موقت ویرایش

  • کوئن هرفست – زنندهٔ درامز (تور ۲۰۰۷ گروه)
  • آماندا سامرویل - خواننده (تور آمریکای شمالی ۲۰۰۸) و همخوان در ترانه‌های The Phantom Agony، Consign to Oblivion، The Divine Conspiracy و Design Your Universe.
  • الیور پالوتای - کیبرد (تور آمریکای شمالی ۲۰۱۰)[۲۸]

آلبوم‌ها ویرایش

دموها ویرایش

آلبوم‌های استودیویی ویرایش

دی‌وی‌دی ویرایش

  • ۲۰۰۴: We Will Take You With Us

تلفیقی‌ها و دیگر آهنگ‌ها ویرایش

  • ۲۰۰۵: The Score – An Epic Journey
  • ۲۰۰۶: The Road to Paradiso
  • ۲۰۰۹: The Classical Conspiracy

موزیک ویدئوها ویرایش

  • ۲۰۰۳: The Phantom Agony
  • ۲۰۰۴: Feint
  • ۲۰۰۵: Solitary Ground
  • ۲۰۰۵: Solitary Ground (Alternative Version)
  • ۲۰۰۵: Quietus
  • ۲۰۰۷: Never Enough (Light Version)
  • ۲۰۰۷: Never Enough (Dark Version)
  • ۲۰۰۹: Unleashed
  • ۲۰۱۰: This Is the Time

پی‌نوشت ویرایش

  1. ↑ Sahara Dust
  2. ↑ The Phantom Agony
  3. ↑ Façade of Reality
  4. ↑ Feint
  5. ↑ Cry for the Moon
  6. ↑ Consign to Oblivion
  7. ↑ A New Age Dawns
  8. ↑ The Black Halo
  9. ↑ The Black Halo
  10. ↑ Somewhere In Time
  11. ↑ Solitary Ground
  12. ↑ (Quietus (Silent Reverie
  13. ↑ The Score – An Epic Journey
  14. ↑ The Divine Conspiracy
  15. ↑ Never Enough
  16. ↑ Chasing the Dragon
  17. ↑ The Classical Conspiracy
  18. ↑ White Waters

منابع ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Epica (band)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۱.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Epica @ metalstorm.ee" (به انگلیسی). Retrieved 24 October 2011.
  3. ↑ Reviews and Interview @ musicaldiscoveries.com ۲۰۰۴
  4. ↑ Reviews and Interview @ musicaldiscoveries.com ۲۰۰۵
  5. ↑ Consign to Oblivion @ metalstorm.ee
  6. ↑ The Black Halo by Kamelot @ metalstorm.ee
  7. ↑ در یادداشت‌های آلبوم نمره - سفری حماسی مشخص شده‌بود.
  8. ↑ Epica: Isaac Delahaye is the New Guitarist: News @ idiomag.com
  9. ↑ "EPICA To Release 'The Classical Conspiracy' Double Live Album". Blabbermouth.net. 2009-03-12. Archived from the original on 6 April 2009. Retrieved 2009-03-14.
  10. ↑ Epica @ Paradiso - Amsterdam!
  11. ↑ "EPICA: New Album Title Revealed?". idiomag. 2009-04-20. Retrieved 2009-04-26.
  12. ↑ "Epica - Design Your Universe Review". AngryMetalGuy.com. October ۱۲, ۲۰۰۹. Retrieved 2009-10-12.
  13. ↑ Epica - Design Your Universe (Album) dutchcharts.nl. Retrieved on ۲۰۰۹-۱۰-۲۳.
  14. ↑ Epica - New album in the first quarter of 2012 - YouTube در یوتیوب
  15. ↑ Rivadavia, Eduardo. Epica biography allmusic.com. Retrieved on ۱۰-۰۱-.
  16. ↑ "Musical Discoveries Epica". Musicaldiscoveries.com. Retrieved November 3, 2008.
  17. ↑ "Musical Discoveries Epica ۲۰۰۸". Musicaldiscoveries.com. Retrieved November 3, 2008.
  18. ↑ «Epica biography @ musicmight.com». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳ اوت ۲۰۱۱.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ Bowar, Chad. "The Divine Conspiracy Review". About.com. Archived from the original on 20 January 2013. Retrieved March 30, 2008.
  20. ↑ Smit, Bas. "Consign To Oblivion Review". Lordsofmetal.nl. Archived from the original on 14 April 2005. Retrieved March 30, 2008.
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ Rivadavia, Eduardo. "The Phantom Agony Review". Allmusic.com. Retrieved March 30, 2008.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ ۲۲٫۲ Fox, Keith. "The Divine Conspiracy Review". Metalreview.com. Archived from the original on 2 March 2008. Retrieved March 30, 2008.
  23. ↑ Cursed With Oblivion. "Interview with Mark Jansen, Simone Simons and Ad Sluijter of Epica". Xs4all.nl/~cursed. Archived from the original on 16 January 2008. Retrieved March 30, 2008.
  24. ↑ Rademacher, Brian. "Interview with Simone Simons of Epica". Rockeyez.com. Retrieved March 30, 2008.
  25. ↑ Vayner, Ofer. "Interview with Mark Jensen of Epica". Alternative-zine.com. Retrieved March 30, 2008.
  26. ↑ Van der Wal, Kim. "The Divine Conspiracy Review". Lordsofmetal.nl. Archived from the original on 27 September 2011. Retrieved March 30, 2008.
  27. ↑ Rivadavia, Eduardo. "Consign to Oblivion Review". Allmusic.com. Retrieved March 30, 2008.
  28. ↑ "Epica keyboardist to sit out North American tour". Blabbermouth. January 20, 2010. Archived from the original on 6 June 2011. Retrieved January 20, 2010.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اپیکا&oldid=38141538»