ایل شکاک
شِکاک نام یکی از طوایف بزرگ کرد است[۱][۲] که اکنون بیشتر حالت یکجانشینی پیدا کرده‌اند. این ایل بیشتر در مناطق مرزی منطقه آزاد ماکو ، مناطق مرزی شهرستان سلماس ، مناطق مرزی شهرستان خوی و مناطق مرزی شهرستان ارومیه در استان آذربایجان غربی ایران و در 37 روستا از روستاهای عفرین در سوریه ساکن هستند و زبان مردم این ایل کردی شمالی غربی کردی کرمانجی است.
از رئیسان معروف این ایل که نامش در تاریخ یاد شده اسماعیل‌آقا سمکو بود که در دژ چهریق نشیمن داشت و حاج بزرگ بزرگان و قوتاس مامدی هم درحاجی جفان سکونت داشتند.
خوراک‌های مردم ایل
خوراک مردم ایل شکاک به اقتضای دامپروری سابقشان بیشتر آمیخته‌ای است از گوشت و دیگر چیزها. معروفترین غذاهای گوشتی آنها «ساوارا»، «مِخْلُ»، «بِرْیان»، «قَلیسِلْ»، «شاکبابْ»، «کفْتُ»، «پَردَپُلُو» و «خُرُش» است.
«ساوارا» غذایی است از گوشت و بلغور و روغن، «مخل» از گوجه‌فرنگی و سیب‌زمینی و گوشت ومرغ و تخم‌مرغ و روغن، «پردپلو» از آرد و برنج و گوشت و آلوچه، «قلسیل» از گوشت بره و سیر ماست و روغن «خُرش» از گوشت و بادمجان و لوبیا و سیب‌زمینی و گوجه‌فرنگی.
خوراک «بریان» بره‌ای است که در شکمش برنج و لپه و کره می‌گذارند و آن را روی تخته‌سنگی که داخل تنور گذاشته‌اند می‌گذارند تا خوب سرخ شود، «کفت» «کوفته تبریزی» و «شاکباب» و «شربا» به ترتیب کباب شامی و آبگوشت است. خوراک‌های غیر گوشتی آنها نیز عبارت‌اند از «گرار» (آش)، «تاوَ» (نیمرو)، «لالَ پِتْک» (خاگینه).
منابع
- ↑ "KURDISH TRIBES". Encyclopaedia Iranica.
- ↑ Price, Massoume. Iran's Diverse Peoples: A Reference Sourcebook. ABC-CLIO. ISBN 9781576079935.
One leader who did take action was Simqu, of the Shakak Kurds