بالاگریوه

با ایل بالاگریوه اشتباه نشود.

بالاگِریوِه منطقه‌ای در جنوب استان لرستان و شمال استان خوزستان کنونی است که وسعت آن از غرب تا کبیر کوه و از جنوب تا بخش الوارگرمسیری است. بالاگریوه سکونتگاه ایلها و طوایف از قبیل ایل پاپی، دیرکوند، بهاروند، میر، جودکی، قلاوند، رشنو و سکوند است. مردم بالاگریوه لر هستند.

تاریخ

پیش از ایل‌های میر، جودکی و قلاوند و تا دوره حکومت قاجارها منطقه بالاگریوه جزئی از سکونتگاه ایل ساکی بود. سکوندها به همراه بیرانوندها از جمله ایل‌های لرستان بودند که در شکل‌گیری حکومت زندیان به کریم‌خان زند کمک کرده و همراه وی به شیراز رفتند اما پس از انقراض سلسله زندیه به لرستان برگشتند.

پس از بازگشت سکوندها از شیراز، این ایل با ایل‌های میر، جودکی و قلاوند متحد شده و علیه ساکی‌ها برای تصرف منطقه بالاگریوه به نبرد پرداخت که نتیجه آن کشته شدن حسین‌خان ساکی رئیس ایل ساکی و تصرف بالاگریوه توسط ایل سکوند بود. پس از این شکست ساکی‌ها در لرستان و خوزستان پراکنده شده و بخشی از آن‌ها به عنوان یکی از طوایف سکوند درآمدند.