بخش بندپی شرقی
بخش بندپی شرقی یکی از بزرگترین و مهم‌ترین بخش‌های شهرستان بابل در استان مازندران در شمال ایران است.[۱] مرکز این بخش شهر گلوگاه است.
| بخش بندپی شرقی | |
|---|---|
| اطلاعات کلی | |
| کشور |  ایران |
| استان | مازندران |
| شهرستان | بابل |
| مرکز بخش | گلوگاه |
| شهرها | گلوگاه |
| مردم | |
| جمعیت | ۳۵,۲۳۲ نفر (۱۳۹۵) |
بخش بندپی (شامل بندپی شرقی و غربی امروزی) از قدیمی‌ترین بخش‌های کشور است که در سال ۱۳۱۶ با نوشتن اولین قانون تقسیمات کشوری به بخش تبدیل گردید. (پیش از آن نیز به صورت مستقل تحت عنوان بلوک (معادل بخش امروزی) دارای نایب الحکومه بوده‌است)[۱] بندپی تا سال ۱۳۷۰به‌صورت یکپارچه و دارای یک بخشداری و در غرب بندپی مستقر بوده‌است
تقسیمات کشوری
ویرایش- بخش بندپی شرقی
بخش بندپی شرقی یکی از بخش‌های شهرستان بابل واقع در جنوب این شهرستان می‌باشد که بالغ بر ۳۵۰۰۰ نفر جمعیت دارد. این بخش یکی از بزرگترین بخش‌های شهرستان بابل بوده و شامل مناطق دشت و جلگه - جنگل - کوهستان می‌باشد. این بخش علاوه بر همسایگی با بخش‌های بندپی غربی، گتاب و بابلکنار شهرستان بابل با لفور سوادکوه و ییلاقات فیروزکوه همسایه بوده و جاده ارتباطی با این مناطق دارد. بافت این منطقه کاملاً روستایی بوده و عمده فعالیت مردم آن کشاورزی و دامداری سنتی می‌باشد. این بخش از طریق جاده شهید صالحی به بخش مرکزی شهرستان بابل متصل می‌شود که این جاده در سال ۱۳۴۱ توسط قهرمان ارزنده کشتی جهان (امامعلی حبیبی) و همت حاج محمد فیروزی تعریض گردیده‌است که از همان هنگام به نام این ورزشکار نام گذاری شده و از محبوبیت بسیار بالایی در بین مردم منطقه برخوردار می‌باشد مرز بین بخش گتاب و بندپی روستاهای اتاقسرا و صورت می‌باشد. روستای صورت اولین روستای ورودی به بندپی شرقی بوده که داری باغات مرکبات و مزارع کشاورزی بسیاری می‌باشد.
شهرها
ویرایشگلیا یا( گلوگاه بابل) به عنوان بزرگترین شهر منطقه مرکز بخش بندپی شرقی می‌باشد و اکثر ادارات و ارگانها و موسسات دولتی در آنجا مستقر بوده و به عنوان مرکز تجاری منطقه نیز شناخته می‌شود.
زبان
ویرایشزبان رایج در این منطقه زبان تبری (مازنی) است. مردم این منطقه به زبان تبری سخن می‌گویند.
اقتصاد
ویرایشاقتصاد این منطقه بر پایه کشاورزی و دامپروری می‌چرخد. عمده محصولات کشاورزی شالیکاری است. در رده بعدی بیشترین سطح کشت به باغ داری تعلق دارد. باغداری شامل مرکبات، کیوی و گوجه سبز(هلی) می‌باشد. به علت ارزش بیشتر محصولات باغی روز بروز سطح زیر کشت محصولات باغی در حال افزایش یافتن است؛ و در نتیجه سطح زیر کشت شالیزاری کاهش می‌یابد. نوغانداری نیز در اندازه‌ای محدود رواج دارد دامداری به علت همجواری با جنگل و کوه رواج دارد. بیشتر دامداران در تابستان‌ها به مناطق سردسیر (یا کوه) در دامنه‌های البرز مرکزی و در زمستان به مناطق گرمتر (یا مازرون یا همان مناطق جلگه‌ای) نقل مکان می‌کنند و بیشتر به پرورش گاو می‌پردازند. زنان هم در خانه‌هایشان به پرورش مرغ و خروس و اردک و بوقلمون و غاز می‌پردازند که با فروش آنها در پنجشنبه بازار گلوگاه سهم عمده‌ای در اقتصاد خانواده ایفا می‌نمایند. همچنین پرورش و نگهداری زنبور عسل مورد توجه بسیاری قرار گرفته که اکثر زنبورداران در طول سال چند بار به مناطق مختلف کوچ می‌نمایند.
جمعیت
ویرایشبر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این بخش برابر با ۳۵٬۲۳۲ نفر جمعیت بوده‌است.[۲] مردم بندپی‌شرقی به زبان مازندرانی گویش می‌کنند.[۳]
منابع
ویرایش- ↑ اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
- ↑ «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۰-۵-۹۱۱۳۱-۹۶۴ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: checksum (کمک).