بخش فرهنگ و هنر در دولت محمود احمدی‌نژاد

در لایحه بودجه سال ۱۳۸۷ که از سوی محمود احمدی نژاد رئیس جمهور وقت کشور ایران به مجلس شورای اسلامی ارائه شده بود، بودجه بخش کتاب و مطبوعات کاهش یافته‌است، در حالی که بودجه کل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر زیر مجموعه‌های آن افزایش یافته‌است.

در بودجه پیشنهادی برای سال ۱۳۸۷، بودجه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ۱۵ درصد افزایش یافته‌است، اما بودجه مربوط به کتاب و مطبوعات، ۲۹ درصد کاهش یافته‌است.

این در حالی است که بیشترین افزایش بودجه این وزارتخانه در زیرمجموعه‌هایی چون «دانشگاه مذاهب اسلامی» با رشد ۴۲ درصدی صورت گرفته‌است در بودجه سال ۱۳۸۹ نیز حدود نیمی از بودجه فرهنگی کشور در اختیار شخص احمدی نژاد قرار گرفت تا بنا به سلیقه اش صرف.[۱]

افزایش بودجه ویرایش

محمود احمدی نژاد هنگام تقدیم لایحه بودجه سال ۱۳۸۵ خورشیدی توجه ویژه به بخش فرهنگ را از ویژگی‌ها و رویکردهای بودجه دانست وگفت: تحریم دمنده آزر گلندی

در سال ۱۳۸۶، بودجه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۳۸۰ میلیارد تومان بوده که در سال ۱۳۸۷ به ۴۳۸ میلیارد تومان افزایش یافته‌است.

در بودجهسال ۱۳۸۷ در میان زیر مجموعه‌های وزارت ارشاد، دانشگاه مذاهب اسلامی با ۴۲درصد بیشترین رشد را داشته‌است.پس از این دانشگاه، به ترتیب سازمان اوقاف و امور خیریه با ۳۵ درصد و خبرگزاری ایرنا با ۳۱ درصد قرار دارند.همچنین مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با سه درصد، سازمان حج و زیارت با چهار درصد و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با هفت درصد کمترین رشد را در میان این دستگاه‌ها داشته‌اند. با توجه به افزایش بودجه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بودجه سال ۱۳۸۷، زیر شاخه‌های آن هم، به جز کتاب و مطبوعات با افزایش بودجه مواجه شده‌اند.بودجه سینما تحت عنوان «گسترش سینما ملی» بیش از دو برابر شده‌است.بودجه سینما در سال ۱۳۸۶ ۲۱ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان بوده که برای سال ۱۳۸۷ به ۴۶ میلیارد و ۹۷ میلیون تومان افزایش یافته‌است.

جزئیات بودجه ۱۳۸۷ ویرایش

بودجه سال ۱۳۸۷ مراکز فرهنگی، در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار گرفته‌است تا بو سیله این وزارتخانه در اختیار این مراکز قرار گیرد. این بودجه به شرح زیر است:

در بودجه سال ۱۳۸۷ بودجه‌های بخش‌های فرهنگی که زیر نظر نهاد ریاست جمهوری قرار می‌گیرند عبارتند از:

دانشگاه ايرانيان 16میلیارد تومان

وضعیت مطبوعات ویرایش

توقیف نشریه‌های منتقد و نزدیک به اصلاح طلبان، محدود کردن کار رسانه‌ها و تهدید و بازداشت خبرنگاران از نخستین ماه‌های آغاز کار دولت محمود احمدی‌نژاد در سال ۱۳۸۴ شدت گرفت. این فشارها در سال‌های بعد افزایش یافت و از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری، ۲۲ خرداد، وارد مرحله‌ی جدیدی شد که در آن حتی رسانه‌های اصولگرا نیز در امان نماندند. بنابر گزارش انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در یک سال نخست دولت احمدی‌نژاد هزار و دویست روزنامه‌نگار بیکار شده‌اند. این انجمن در بیانیه‌ای که ۲۳ آذر ۱۳۸۸ منتشر شد آن ماه‌های آخر را «یکی از سخت‌ترین و سیاه‌ترین روزهای عمر مطبوعات» ایران خوانده است.

فشار اقتصادی به مطبوعات ویرایش

دولت با ارائه بخش نامه‌ای به سازمان‌ها آنان را ملزم کرده‌است تااز ارائه آگهی به روزنامه‌های غیر دولتی خودداری کنند. دولت همچنین شرکت‌های تبلیغاتی خصوصی را نیز ترغیب به عدم ارائه آگهی به روزنامه‌های غیر دولتی کرده‌است. از آنجا شمارگان روزنامه‌ها در ایران پایین است، درآمد آگهی سهم عمده‌ای از درآمد آنان را شامل می‌شود. کاهش آگهی‌ها، اقتصاد مطبوعات غیر وابسته را به شدت تهدید و وضعیت معیشتی روزنامه نگاران را وخیم تر از پیش کرده‌است.[۲]

پانویس ویرایش

  1. "دورنمای بودجه فرهنگی ایران در سال ۱۳۸۹". Retrieved 2010-04-11.
  2. «وقتی چرخ روزنامه‌های ایرانی نمی‌چرخد». رادیو زمانه. ۳ مهر ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ نوامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۷ اوت ۲۰۱۹.