بربت
بَربَت یا بربط سازی ایرانی از گونۀ سازهای کاسه‌بزرگ و دسته‌کوتاه از خانوادهٔ لوت[۱] از ردهٔ سازهای زهی زخمه‌ای است که شباهت بسیار زیادی به عود دارد.[۲] این ساز در مقایسه با عود دارای کاسۀ کوچکتر و دستۀ بلندتر و صدای متمایزی است.
 | |
| طبقه‌بندی | سازهای زخمه‌ای |
|---|---|
| سازهای مرتبط | |
| نوازندگان | |
| حسین بهروزی‌نیا | |
| سازندگان | |
| ابراهیم قنبری‌مهر | |
تاریخچهویرایش
پیشینۀ ساز بربت به دوران نوازندگی باربَد در دربار خسروپرویز باز می‌گردد. گفته می‌شود که نام بربت برگرفته از نام «باربد» می‌باشد.[۳] تصویر این ساز در سنگ‌نگاره‌ها و مینیاتورها به‌وفور ثبت شده است. استفاده از این ساز در دوران قاجار به‌علت حجم صدای کم محدود شد، به طوری که کمابیش از ارکستر موسیقی سنتی ایرانی حذف گردید. ساز بربط در دهه‌های اخیر به همتابراهیم قنبری‌مهر بازسازی و توسط نوازندگانی چون حسین بهروزی نیا در کنسرت‌های متعدد داخلی و خارجی نواخته شد، به طوری که اکنون عضوی جدایی‌ناپذیر در ارکستر موسیقی سنتی ایرانی به شمار می‌رود.[۴]
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- ↑ «منصور نریمان، نوازنده بربط درگذشت». BBC Persian. ۲۰۱۵-۰۷-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۸-۱۰.
- ↑ During, Jean (15 December 1988). "Encyclopaedia Iranica - Barbat". Iranicaonline.org. Retrieved 2012-02-04.
- ↑ «آشنایی با ساز بربط». همشهری آنلاین.
- ↑ «بهروزی نیا: عودهایم را فروختم تا بربت بزنم». حسین بهروزی‌نیا.
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ بربت موجود است. |