برنارد کلروو
برنارد کلروو (فرانسوی: Bernard of Clairvaux؛ زاده ۱۰۹۰ درگذشته ۱۱۵۳) یک قدیس مسیحی اهل فرانسه بود.
سنت برنارد کلروو | |
|---|---|
 | |
| زادۀ | ۱۰۹۰ فونتیل لس دژیون، فرانسه |
| درگذشتۀ | ۲۰ اوت، ۱۱۵۳ (۶۲−۶۳ ساله) کلروو، فرانسه |
| ستایش‌شده در | کلیسای کاتولیک، انگلیکان، لوتریانیسم |
| قدیس‌شدن | ۱۸ ژانویه ۱۱۷۴، روم از سوی پاپ الکساندر سوم |
| بارگاه اصلی | کلیسای تروی، ویل-سو-لا-فرته |
| جشن | ۲۰ اوت |
| حامی | سیسترسی‌ها، بورگونی، جبل‌الطارق، آلگسیراس، کلیسای جامع اشپیر، شوالیه‌های معبد |
قدیس برنارد کلروو کسی است که با خلع سلاح رئالیسم، مراحل هدایت از خودبینی به ازخودگذشتگی و در پی آن یکی‌شدن با خدا را توصیف می‌کند.
قدیس برنارد بیان می‌کند که تجربه‌ی مکرر انسان در استجابت دعاهایش او را به سوی عشق به خداوند سوق می‌دهد، زیرا اجابت دعا شاهدی است برای انسان که نخست خداوند او را دوست داشت.
در این حالت میان میل و خواسته‌ی مخلوق و خالق سازگاری و موافقت وجود دارد و درنهایت در وحدت واقعی میان آن‌ها شکوفا می‌شود.
ایدئال قدیس برنارد دیدن کسی بود که بر اساس تجربه می‌دانست او را دوست دارد.[۱]
منابعویرایش
- ↑ توانایی‌ای فراتر از ادراک انسانی. آر. اِی نولتی، برگردان سارا هامون. مجلسه فلسفی ۴۲. شماره ۱۱. مهر ۱۳۹۸
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bernard of Clairvaux». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۴.
- «Bernard of Clairvaux». دریافت‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۴.[پیوند مرده]
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ برنارد کلروو موجود است. |