بقیع

آرامگاهی در شهر مدینهٔ عربستان سعودی

بَقیع یا بهشت بقیع (به عربی: مقبرة البقیع)، آرامگاهی در شهر مدینه، عربستان است. عده بسیاری از اهل‌بیت و صحابه محمد از جمله چهار تن از امامان شیعه امامی (حسن، سجاد، باقر و صادق) در این مکان به خاک سپرده شده‌اند.

آرامگاه چهار امام شیعه در بقیع، پیش از تخریب در سال۱۳۰۵ خورشیدی
نمایی از قبرستان بقیع

تاریخچهویرایش

پیشینهٔ تاریخی بقیع به دوران قبل از اسلام می‌رسد ولی در کتب تاریخی به روشنی قدمت تاریخی آن مشخص نشده‌است. بعد از هجرت مسلمانان به مدینه، بقیع تنها قبرستان مسلمانان بوده، مردم مدینه قبل از آمدن مسلمانان به آن‌جا اجساد مردگان خود را در دو گورستان «بنی‌حرام» و «بنی‌سالم» و گاهی نیز در خانه‌های‌شان دفن می‌کردند[۱] و در واقع بقیع اولین قبرستانی است که به دستور محمد و توسط مسلمانان صدر اسلام ساخته شد.

اولین کسی که در آنجا به توصیه پیامبر اسلام دفن شد عثمان بن مظعون بود که از دوستان نزدیک محمد و علی بن ابیطالب به‌شمار می‌رفت؛ و علی در سخنانش از عثمان بسیار یاد می‌کرد.

محمد بن عبدالله برخی از کشته شدگان جنگ اُحُد (زخمی‌هایی که در مدینه درگذشته بودند) و یکی از فرزندانش بنام ابراهیم را در آنجا به خاک سپرد. به نوشته تاریخ طبری عثمان پسر عفان در قبرستان یهودی‌های مدینه به نام حش کوکب دفن شد، اما بعدها بنی‌امیه بقیع را به قدری وسعت داد که قبر عثمان در بقیع قرار گرفت.

بقیع هم‌اینک مدفن چهار امام شیعه (حسن مجتبی، سجاد، محمد باقر و جعفر صادق) است. همچنین قبر همسران محمد (غیر از خدیجه و میمونه) و نیز عباس بن عبدالمطلب عموی محمد، فاطمه بنت اسد، مادر علی ابن ابی طالب، ام‌البنین (مادر ابوالفضل العباس) و برخی دیگر از بزرگان اسلام در این مکان قرار دارد. قبرستان بقیع در چند قدمی مسجد النبی قرار دارد.

مدفونان در بقیعویرایش

تقریباً تمامی صحابه محمد و شخصیت‌های صدر اسلام در این گورستان دفن شده‌اند. با این وجود تعداد اندکی از قبرها دارای محل دقیق و شناخته شده هستند. قبور ۲۴ نفر از خاندان پیامبر اسلام (اهل بیت) دارای قبر مشخص هستند. این افراد عبارتند از:

بجز قبر اهل بیت، قبر چهار تن نیز مشخص است. این افراد عبارتند از:

ویژگی‌های بقیع در گذشتهویرایش

حرم بقیع دارای دو در ورودی بوده که یک در همیشه بسته، و در دیگر، ساعاتی از روز بر روی زائران باز بوده‌است. حرم بقیع حالت هشت ضلعی داشته‌است. میرزا محمدحسین گلبن فراهانی در سفرنامه‌اش این‌گونه آورده‌است که:

اول چهار نفر از دوازده امام است که در بقعهٔ بزرگی که به صورت هشت‌ضلعی ساخته شده و اندرون و گنبد آن سفیدکاری است.[۸]

ویژگی بعدی، داشتن محراب است و این که حرم، خادمانی نیز داشته‌است. حرم ائمهٔ بقیع مانند سایر حرم‌ها دارای ضریح، روپوش، چلچراغ، شمعدان و فرش بوده‌است. ابن‌جبیر می‌نویسد: قبرشان بزرگ و از سطح زمین بلندتر و دارای ضریحی از چوب می‌باشد که بدیع‌ترین و زیباترین نمونه‌است از نظر فن و هنر؛ و نقوشی برجسته از جنس مس بر روی آن ترسیم شده و میخ‌کوبی‌هایی به جالب‌ترین شکل در آن تعبیه شده که نمای آن را زیباتر و جالب‌تر نموده‌است.[۹]

محمد لبیب مصری که در سال ۱۳۲۷ هـ. ق به مدینه سفر کرده، می‌نویسد:

در آن‌جا گنبدی معروف به «قبه‌البین» قرار دارد که حجره‌ای در آن وجود دارد و در میان آن گودالی است که ادعا می‌کنند، جایگاه افتادن دندان پیامبر است؛ و ضریح امام حسن در داخل قبه‌ای است و از فلز ساخته شده‌است و خطوط فارسی بر آن نقش بسته‌است. به گمانم از آثار شیعیان عجم باشد.

ویرانی آرامگاه‌هاویرایش

وهابیان در ۸ شوال ۱۳۴۴ آرامگاه امامان بقیع را ویران کردند.[۱۰] که به این روز یوم الهدم می‌گویند.

تا آن زمان بر روی مزارهای پیشوایان و دیگر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. پیشوایان بقیع در بقعه بزرگی که به‌طور هشت ضلعی ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدکاری شده بود مدفون بودند. پس از تسلط وهابیان بر مدینه آن‌ها آرامگاه‌هایی که بر روی قبور قرار داشت را از بین بردند. در پی این رویداد بارگاه امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهم السلام ویران شد و علاوه بر آن مقبره خدیجه همسر، عبدالله بن عبدالمطلب پدر و آمنه مادر محمد (در جنت المعلی واقع در مکه) نیز به‌طور کامل ویران شد.

این اقدام وهابیان اعتراضاتی را در پی داشت.

تا کنون چهار مستند تاریخی و پژوهشی بر اساس اسناد تاریخی توسط گروه مردم نهاد (NGO) گروه مردمی بهشت بقیع ساخته شده‌است که می‌توان آنها را به عنوان اولین مستندها در این خصوص معرفی کرد به ترتیب سال ساخت عبارتند از: «بهشت ماندنی است» و «پنجره‌های بهشت» و «پنجره فولاد بهشت» و «پایان یک سکوت». گروه مردمی بهشت بقیع علاوه بر کارهای رسانه ای در خصوص اسناد تاریخی تخریب پژوهش‌های مختلفی انجام داده‌است.

تصاویرویرایش

 درگاه اسلام

پی‌نوشتویرایش

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بقیع موجود است.
  1. ↑ تاریخ حرم ائمه بقیع / ص۶۱
  2. ↑ کرباسی - دائرةالمعارف حسینی.
  3. ↑ عباس القمی، سفینة البحار، ج 5، ص 127.
  4. ↑ ابن شبه، تاریخ المدینة المنوره، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۲۶–۱۲۷.
  5. ↑ نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۳۹۴.
  6. ↑ ابن جبیر، رحلة ابن جبیر، ص 174.
  7. ↑ جلال معاش، الحسین (ع) والوهّابیّة، ص ٤٥٣.
  8. ↑ سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانی، ص۲۳۸
  9. ↑ رحله ابن جبیر، ص۱۷۳
  10. ↑ «قبور ائمه بقیع چگونه تخریب شد؟». پایگاه خبری افکارنیوز. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ اوت ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۷ اوت ۲۰۱۲.

منابعویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بقیع&oldid=33094781»