بلندی

«ارتفاع» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر کاربردها، ارتفاع (ابهام‌زدایی) را مشاهده کنید.

ارتفاع.

بُلندی، بُلندا یا اِرتِفاع، اندازه فاصله عمودی است. به یک شیء یا پدیده دارای ارتفاع، مُرتَفَع یا بُلند (در قدیم هم‌چنین بَرز) گفته می‌شود.

واژهٔ ارتفاع در دو معنی کاربرد دارد. یکی بلندی قد یک چیز که در فارسی به آن بُلندی یا بُلندا گفته می‌شود و دیگری فاصلهٔ یک چیز از زمین (مانند هواپیما) که در فارسی به آن فرازا گفته می‌شود.

در معنی اول ارتفاع به معنی فاصلهٔ میان بلندترین نقطهٔ یک جسم (مانند یک ساختمان یا یک کوه) از یک سطح مبنا (مثلاً سطح دریا) است. در کرهٔ زمین ارتفاع در آب و هوا نقش اساسی دارد. هرچه ارتفاع بیشتر باشد، آب و هوا سردتر و هرچه کم‌تر باشد، آب و هوا گرم‌تر است.

در ریاضیات، ارتفاع را در محور (y) از محورهای مختصات می‌سنجند.

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی.