به رسمیت شناختن بینالمللی اسرائیل
به رسمیت شناختن بینالمللی اسرائیل بهمعنای شناخت دیپلماتیک کشور اسرائیل است. اسرائیل بهطور رسمی توسط منشور استقلال اسرائیل در ۱۴ مه ۱۹۴۸ تأسیس شد و در ۱۱ مه ۱۹۴۹ به عنوان یک کشور عضو کامل در سازمان ملل متحد پذیرفته شد.[۱] از دسامبر ۲۰۲۰، از مجموع ۱۹۳ کشور، ۱۶۵ کشور عضو سازمان ملل (یا ۸۵٪)، کشور اسرائیل را به رسمیت میشناسند. حاکمیت اسرائیل توسط برخی کشورها که غالباً مسلمان هستند، مورد اختلاف است. ۲۸ کشور در جهان یا هرگز اسرائیل را به رسمیت نشناختهاند یا به رسمیت شناختن خود را پس گرفتهاند. برخی دیگر روابط دیپلماتیک خود را بدون لغو صریح به رسمیت شناختن خود، قطع کردهاند.[۲][۳]
۲۸ کشور عضو سازمان ملل که اسرائیل را به رسمیت نمیشناسند، شامل ۱۵ عضو اتحادیه عرب (الجزایر، کومور، جیبوتی، عراق، کویت، لبنان، لیبی، موریتانی، عمان، قطر، عربستان سعودی، سومالی، سوریه، تونس و یمن) و ۱۰ عضو غیر عرب سازمان همکاری اسلامی (افغانستان، بنگلادش، برونئی، اندونزی، ایران، مالزی، مالدیو، مالی، نیجر و پاکستان)؛ و همچنین کوبا، کره شمالی و ونزوئلا نیز میباشد.[۴]
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ https://www.un.org/en/members/
- ↑ https://www.cambridge.org/core/journals/nationalities-papers/article/abs/introduction-to-inconvenient-realities-the-emergence-and-resilience-of-parastates/42154CA2D4E4AFF0FED70116F5947157
- ↑ کیوان حسینی (۲۰۲۲-۰۷-۲۴). «شاه و اسرائیل؛ به رسمیت شناختن متحدی کلیدی در برابر کشورهای عربی». بیبیسی فارسی. دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۷-۲۴.
- ↑ https://www.gpo.gov/fdsys/pkg/BILLS-110hres1249ih/pdf/BILLS-110hres1249ih.pdf
مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «International recognition of Israel». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۴ اوت ۲۰۲۰.