تاریخ شفاهی

تاریخ شفاهی یکی از شیوه‌های پژوهش در تاریخ است که به شرح و شناسایی وقایع، رویدادها و حوادث تاریخی بر اساس دیدگاه‌ها، شنیده‌ها و عملکرد شاهدان، ناظران و فعالان آن ماجراها می‌پردازد.

آماندا لی کو نویسنده و تاریخ‌نگار اهل سنگاپور

تاریخچه

در قالب شیوهٔ امروزی، تاریخ شفاهی برای نخستین بار در سال ۱۹۴۸ در دانشگاه کلمبیا بنیان نهاده شد. با تشکیل انجمن تاریخ شفاهی در سال ۱۹۶۶ و نیز بنای بخش تاریخ شفاهی دانشگاه هاروارد در سال ۱۹۶۷ گسترش افزون‌تری پیدا کرد، و در قالب مبحثی جدی در محفل‌های پژوهشی و تاریخی جهان شناخته گشت و مورد پذیرش واقع شد.

منابع

• تاریخ شفاهی، سازمان اسناد و کتابخانهٔ ملی ایران.

پیوند به بیرون

• تاریخ شفاهی، مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی.
• پروژه تاریخ شفاهی ایران- دانشگاه هاروارد

مسائل حقوقی مصاحبه‌های تاریخ شفاهی (۱۳۹۹). تألیف پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران.
دستنامة ویرایش و تدوین آثار تاریخ شفاهی (۱۳۹۸). تألیف پیمانه صالحی، آرزو تجلّی. تهران: معین ادارات.