تاریخ کلیسایی مردم انگلیس
تاریخ کلیسایی مردم انگلیس (لاتین: Historia ecclesiastica gentis Anglorum)کتابی است که توسط سنت بید تالیف شده است و مربوط به تاریخ کلیساهای مسیحی در انگلستان است.تمرکز اصلی آن بر تضاد بین آیین رومی پیش از مسیحیت و مسیحیت سلتیک است. در اصل کتاب به زبان لاتین نوشته شده است و یکی از مهم ترین مراجع در تاریخ آنگلوساکسون محسوب می شود و نقش کلیدی در توسعه هویت ملی انگلیسی داشته است. اعتقاد بر این است که کتاب در سال ۷۳۱ میلادی زمانی که سنت بید تقریباً ۵۹ ساله بود تکمیل شده است.
شرح کتاب ویرایش
اولین فصل از پنج فصل کتاب با بررسی جغرافیایی آغاز می شود و سپس تاریخ انگلستان را ترسیم می کند. حمله سزار در سال ۵۵ قبل از میلاد شرح مختصری از مسیحیت در بریتانیای روم، از جمله شهادت سنت آلبان مرد اشاره واقع و با داستان مأموریت آگوستین به انگلستان در سال ۵۹۷ میلادی، که مسیحیت را به میان آنگلوساکسون ها آورد، دنبال می شود.شرح مختصری از مسیحیت در بریتانیای روم، از جمله شهادت سنت آلبان، با داستان مأموریت آگوستین به انگلستان در سال 597، که مسیحیت را به آنگلوساکسون ها آورد، دنبال می شود.فصل دوم با مرگ گریگوری کبیر در سال ۶۰۴ آغاز می شود و پیشرفت بیشتر مسیحیت در کنت و اولین تلاش ها برای بشارت نورثومبریا را دنبال می کند.هنگامی که پندا، پادشاه بت پرست مرسیا، ادوین تازه مسیحی نورثامبریا را در نبرد هتفیلد چیس در حدود سال ۶۳۲ میلادی در نبرد هتفیلد چیس کشت، پیشرفت مسیحیت متوقف می شود.این عقب‌نشینی موقتی بود و فصل سوم رشد مسیحیت در نورثامبریا را در زمان پادشاهان اسوالد و اوسوی بازگو می‌کند نقطه اوج کتاب سوم گزارش شورای ویتبی است که به طور سنتی به عنوان یک نقطه عطف بزرگ در تاریخ انگلیس تلقی می شود.فصل چهارم با تقدیس تئودور به عنوان اسقف اعظم کانتربری آغاز می شود و تلاش های ویلفرد برای آوردن مسیحیت به پادشاهی ساسکس را بازگو می کند.کتاب پنجم داستان را به زمان سنت بِد می‌آورد، و شامل گزارشی از کار تبلیغی در فریزیا، و درگیری با کلیسای بریتانیا بر سر تاریخ‌گذاری صحیح عید پاک است.سنت بید مقدمه ای برای این اثر نوشت که در آن کتاب را به پادشاه نورثآمریا تقدیم می کند.احتمالاً پادشاه وقت به اندازه کافی لاتین می دانست که متن کتاب را بفهمد، و حتی ممکن است قادر به خواندن آن بوده باشد
منابع کتاب ویرایش
صومعه جارو یک کتابخانه عالی داشت. هم بندیکت بیسکوپ و هم سئولفریث کتابهایی را از اروپای قاره ای به دست آورده بودند، و در روزگار بِید، صومعه مرکز آموزشی مشهوری بود. برای دوره قبل از ورود آگوستین در سال ۵۹۷ میلادی، بِید از نویسندگان قبلی، از جمله اوروسیوس، اوتروپیوس، پلینی و سولینوس استفاده کرده است.او از زندگی ژرمنوس اثر کنستانتیوس به عنوان منبعی برای روایات ژرمنوس از بریتانیا استفاده کرده است.گزارش سنت بید از تهاجم آنگلوساکسون ها عمدتاً از کتاب ویرانی و فتح بریتانیا( De Excidio et Conquestu Britanniae) اثر گیلداس گرفته شده است. سنت بید همچنین با گزارش‌های جدیدتری مانند زندگی ویلفرد اثر ادیوس استفانوس و زندگی‌های ناشناس گرگوری کبیر و کاتبرت آشنا بوده است.او همچنین از آثار باستانی ژوزفوس و آثار کاسیودوروس استفاده کرد و نسخه‌ای از کتاب پاپی (Liber Pontificalis ) در صومعه او وجود داشت. بیدهمچنین دوستانی داشت که به او اطلاعات می دادند. آلبینوس، رهبر صومعه در کانتربری، اطلاعات زیادی در مورد کلیسای کنت ارائه کرد، و با کمک نوثلم، که در آن زمان کشیش در لندن بود، نسخه‌هایی از مکاتبات گرگوری کبیر از روم در رابطه با مأموریت آگوستین به دست آورد. تقریباً تمام اطلاعات بید در مورد آگوستین از این نامه‌ها گرفته شده است. سنت بید در مقدمه کتاب به این موضوع اشاره داشته است؛ او با دانیل، اسقف وینچستر، برای اطلاعاتی در مورد تاریخ کلیسای وسکس در تماس بود، و همچنین برای اطلاعاتی به صومعه لاستینگهام نامه نوشت. او همچنین از ابوت اسی(Abbot Esi) به عنوان منبعی برای امور کلیسای شرقی انگلیس و اسقف ساینیبرت (Cynibert) برای اطلاعاتی در مورد لیندسی نام می برد. مورخ والتر گفارت استدلال می کند که بِید ساختار تاریخ را بر سه اثر بنا نهاده است و از آنها به عنوان چارچوبی استفاده می کند که سه بخش اصلی اثر حول آن ساخته شده اند. برای بخش اولیه کار، تا زمان مأموریت گریگوری، گوفارت ادعا می کند که بید از کتاب ویرانی و فتح بریتانیا اثر گیلداس استفاده کرده است. بخش دوم، جزئیات مأموریت گریگوری آگوستین کانتربری را بر اساس زندگی ناشناس گرگوری کبیر که در ویتبی نوشته شده بود، تنظیم کرده است. گفارت ادعا می‌کند که بخش آخر، جزئیات رویدادهای پس از مأموریت گریگوری را از زندگی ویلفرد استفان از ریپون الگوبرداری کرده است.
]
محتوا ویرایش
تاریخ کلیسا و مردم انگلیس هدفی جدلی و آموزشی دارد. بید نه تنها برای گفتن داستان انگلیسی ها، بلکه برای پیشبرد دیدگاه های خود در مورد سیاست و مذهب تلاش می کند. از نظر سیاسی او طرفدار زادگاهش نورثامبریا است و نقش آن را در تاریخ انگلیس بیش از مرسیا، رقیب بزرگ جنوبی آن،می داند. او در توصیف رویدادهای قرن هفتم، زمانی که نورثومبریا قدرت غالب آنگلوساکسون بود، بیشتر از هشتم، زمانی که چنین نبود، زحمت می کشد. تنها انتقادی که او از زادگاهش نورثومبریا وارد می کند، به صورت نوشتاری درباره مرگ پادشاه اکگفریت در نبرد با پیکت ها در نچتانسمیر در سال ۶۸۵ است. بید این شکست را به انتقام خداوند برای حمله نورثومبریا به ایرلندی ها در سال قبل نسبت می دهد. زیرا در حالی که بید به نورثومبریا وفادار است، وابستگی حتی بیشتر به ایرلندی ها و مبلغان آنها نشان می دهد، که به نظر او آنها را بسیار مؤثرتر و فداکارتر از همتایان انگلیسی خود می داند. آخرین دغدغه او تاریخ دقیق عید پاک است که به طور مفصل درباره آن می نویسد. در اینجا و تنها اینجاست که او جرأت می‌کند از سنت کاتبرت و مبلغان ایرلندی انتقاد کند، که به گفته‌ی بید، این رویداد را در زمان نامناسبی جشن گرفتند. در پایان او با خوشحالی متذکر شد که کلیسای ایرلندی با پذیرش تاریخ صحیح عید پاک از اشتباه نجات یافت.
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ecclesiastical History of the English People». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ ژانویه ۲۰۲۲.