تلخاب (فراهان)
تَلخاب شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان فراهان در استان مرکزی است. زبان اکثریت مردم تلخاب زبان خلجی می‌باشد.
| تلخاب یکه بالوغ | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | مرکزی |
| شهرستان | فراهان |
| بخش | بخش مرکزی |
| مردم | |
| جمعیت | ۳،۶۸۱ نفر (۱۳۹۵) |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۳۵۰ کیلومتر مربع |
| ارتفاع | ۱۹۷۶ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین بارش سالانه | ۴۰۰ م‌م |
| اطلاعات شهری | |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۸۶۵۸۲۳ |
  تلخاب | |
جمعیتویرایش
بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۳،۶۸۱ نفر (۱۱۶۲ خانوار) بوده‌است؛ که از این میان ۱۸۶۰ نفر مرد و ۱۸۲۱ نفر زن می‌باشند.[۱]
موقعیت جغرافیایی و آب‌وهواویرایش
تلخاب تا شهر فرمهین ۳۱، تا اراک ۷۶ و تا تفرش ۷۶ کیلومتر فاصله دارد. ارتفاع شهر تلخاب از سطح دریا ۱۹۶۵ متر و آب‌وهوای آن معتدل مایل به سرد می‌باشد. وسعت این شهر حدود ۲۰۰ کیلومتر مربع است.
همسایه‌هاویرایش
از شمال با روستای آرزومند و از جنوب با روستای شیرین‌آباد و شتریه، از شرق با روستای چاقر، فشک و کاظم‌آباد و از غرب با شهر خنجین و روستای رکین و ضیاآباد همسایه می‌باشد.
زبانویرایش
زبان اصلی این شهر زبان خلجی می‌باشد و به علت همجواری با روستاهای ترک دیگر زبان ترکی آذربایجانی نیز در این منطقه رواج دارد.
خاندانویرایش
مردم این شهر از چندین طایفه تشکیل شده‌است. از جمله: نظری، جعفری، حاتم خانی، تمرچی، تکنه‌ای، عابدینی، علی حسینی.
کوه‌هاویرایش
از کوه‌های این شهر می‌توان به کوه پریز (فیروز) و پیرک در شمال تلخاب، کوه یلان تپه در جنوب غربی، کوه یوزلیک تپه در شرق و کوه دربند چسبیده به شهر و کوه قارشو، تپه دونه و قوش قیه سی اشاره کرد.
غارهاویرایش
در غرب تلخاب دو غار با نام‌های بالا دام دام (دام دام کوچک) و یکه دام دام (دام دام بزرگ) وجود دارد که حدود ۱۵۰۰ متر از هم فاصله دارند و پیشینیان معتقد بودند این دو به هم متصل هستند. برخی دیگر از اهالی معتقدند که زیر این شهر غار بزرگی وجود دارد که دهانه آن هنوز پیدا نشده‌است. برای اثبات این مدعا می‌توان به چاه‌هایی که اهالی کنده‌اند و زیر آن‌ها خالی شده و به دالان‌های بزرگی رسیده‌است، اشاره کرد.
گسل معروف تلخاب نیز با همین نام از این شهر می‌گذرد.
مزارعویرایش
این شهر تعداد ۸۵ مزرعه دارد. از جمله: مکینه، تکنه، یوسف‌آباد، کیت کمر، قاراکمر، گاداملوق، و…
آب معدنیویرایش
چشمه آب معدنی گازدار این شهر که در مرکز آن قرار دارد، زبانزد خاص و عام است. آب این چشمه در تمام فصول سال جاری است و مردم شهر از گذشته‌های دور از آن برای آشامیدن استفاده می‌کرده‌اند. با وجود ایجاد شبکه آب لوله‌کشی، بسیاری از مردم شهر هنوز هم از آب این چشمه برای آشامیدن و تهیه دوغ سنتی استفاده می‌کنند. نام تلخاب نیز به دلیل ته مزه تلخی است که آب این چشمه دارد.
منابعویرایش
- ↑ «جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران. دریافت‌شده در ۱۸ مهر ۱۴۰۱.