تمامیت ارضی
تمامیت ارضی یا یکپارچگی سرزمینی (Territorial Integrity) اصلی است در حقوق بین‌الملل که به دولت‌های مستقل این حق را می‌دهد که از مرزها و اراضی کشورشان در برابر یک کشور دیگر دفاع کنند. این اصل در بند 4 ماده 2 منشور ملل متحد آمده و به عنوان حقوق بین الملل عرفی شناخته شده است.[1]
در مقابل بیان می کند که تحمیل کردن تغییر مرزهای یک کشور توسط کشوری دیگر، یک عمل تجاوزکارانه (بهانه جنگ) است.
در سالیان اخیر تنش‌هایی بین این اصل و اصل مداخله بشردوستانه تحت ماده 73.b منشور ملل متحد «برای توسعه خودمختاری، در نظر گرفتن خواسته‌های سیاسی ملتها و کمک به آنها در توسعه تدریجی نهادهای سیاسی آزادشان، با توجه به شرایط خاص هر قلمرو و ملتهای آن و مراحل مختلف توسعه آنها.»[2]
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
[1] Corten, Olivier (2011). "Territorial Integrity Narrowly Interpreted: Reasserting the Classical Inter-State Paradigm of International Law". Leiden Journal of International Law. 87: 88 – via Hein Online.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Territorial integrity». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ دسامبر ۲۰۱۵.