تنگک زنگنه

تنگک سوم از محلات جنوبی استان بوشهر در شهرستان بوشهر قرار دارد. جمعیت این محله بر پایه آمار سرشماری سال ۸۸ برابر با ۵۳۲ نفر است.

لهجه اهالی این محله به گویش بوشهری به همراه اصطلاحات محلی تنگک است..
از سمت شمال به تنگک دوم و از سمت جنوب همجوار با منطقه نیروگاه است. از سمت شرق به امامزاده عبدالمهیمن همجوار است.
در گذشته این منطقه تنگک یا تنجک می‌گفته‌اند که هم‌اکنون برای سلالت و روانی بیان به همان واژه تنگک معروف است. در حال حاضر حدود نصف مردم در این محله افرادی قشر متوسط جامعه هستند

پیشینه

محله تنگک سوم به همراه دو محله دیگر (تنگک اول و تنگک دوم) بر روی سه تپه بسیار بلند در امتداد هم قرار گرفته بودند و حدفاصل بین سه تنگک دشت‌های بسیار زیبا وحاصلخیزی وجود داشت؛ که هر سه محله قطب کشاورزی مهمی برای مردم شهر بوشهر به‌شمار می‌آمدند.
کشاورزی و گله داری از شغل عمده مردم این سه محل بود و خانواده‌های کشاورز این منطقه نه تنها از نظر مایحتاج روزانه خودکفا بودند، بلکه تولیدات خود را به شهر برده و عرضه می‌کردند.
زمین‌های کشاورزی این منطقه از حاصلخیزترین زمین‌های شهر بوشهر به‌شمار می‌رفت که علاوه بر کاشت گندم، سبزیجات و صیفی جات، گیاهان دارویی نیز به صورت خودرو در دامنه تپه‌ها و تل‌ها سبز می‌شد و در فصل زمستان یکی از زیباترین مناظر شهر بوشهر را به وجود می‌آورد.

شرح منطقه

منطقه تنگک پوشیده از انواع درختان بیابانی و نیمه بیابانی و بو ته‌های گیاهی است، دشت صاف و هموار و در پاره‌ای مناطق تپه و دره به چشم می‌خورد. منطقه تنگک از نظر موقعیتی مکانی مناسب برای نیروهای خودی علیه هجوم دشمنان است، کوه کزی و کوه صندوقی و ... از جمله مناطقی از تنگک زنگنه هستند که در برخورد نیروهای دلیران تنگستان با نیروهای انگلیسی و هندی مکانی مناسب از نظر موقعیت نظامی و سوق الجیشی بوده‌اند.

اماکن متبرکه

قدمگاه امام محمد باقر ع، قدمگاه امام رضا ع

مدارس

مدرسه شهید حسین خدادادی

معتمدان

افرادی بزرگوار که اهالی محل به ایشان اعتماد کامل دارند می‌توان به آقایان مشهدی رمضان تنگکی آزاد و کربلایی حسین رستگاری نژاد و حاج علی اکبر قربانی اشاره نمود. لازم است ذکر شود برخی عزیزان ساکن این محله نمی‌باشند اما ارتباط قومی و عاطفی و عمیقی با هم محلیان دارند.

محصولات کشاورزان

خرما، انار، لیموترش، لیمو شیرین، نارنج، سپستان و گندم، جو، عدس، باقلا، ماش، خیار، خیار چنبر، هندوانه، طالبی، گوجه فرنگی.

نعناع، ریحان، کاهو، پیاز، سیر، سیب زمینی و چغندر، شلغم، بادمجان، کدو، بامیا.

خاک شیر، اسپند، تخم شربتی، گل بالنگ، گل پلنگو، مرمرشک و خلیلوک، کاسنی، گل ماشداری، گل بابونه، شاتره، الپه، گل زرد، پنیرک، خار اشتر، باقلا موشی، علف زار بریمی، میل.

درختان

نخل، سدر، گز، سپستان، درخت فرنگی، خرگ و گل ابریشم، لوز، موز، انار.

حیوانات

گرگ، کفتار، گراز، روباه، راسو، گربه وحشی و موش صحرایی، سگ توره، خارپشت.

حشرات

مار، عقرب، رطیل، مارمولک، زنبور، سنجاقک و قاصدک.

پرندگان

کبوتر چاهی، کوکو، کاکا عیسی، بلبل، گنجشک، کلاغ، مرغ، خروس، سبز قبا، هد هد، دادک سلیمان، پرستو، خفاش، بلدرچین، چغد، چرخ، بحری، عقاب، پیدم، خردل، هفت رنگ، سختوک.

حیوانات اهلی

گاو، اسب، الاغ، گوسفند، بز، قاطر، سگ، گربه، مرغ، خروس، کبوتر.

ابزار آلات کشاورزان

داس، پرونگ، کپیر، اکوه، گونی، اشکنه، برداله، زنبیل، بیل، دوزه، تک، تاپو، بل، مشتو، چخ، دکو، بند باغ.

چاه‌های آب

چاه هندی، چاه مسجدی.

انواع درختان خرما

سهمرون، خضراوی، زینی، قصب، دیری، گنتار، کباب، کبچاب، سیس، شکر، سوزنی، لشت، غلامحسینی، اسماعیلی، مکتیو، حلو، خارو، مرسو، ابراهیمی، بریمی، سرخو، اسّک، قصب، شی خالی.

«این نوشته در دست تکمیل است. ممکن است دچار تغییراتی نیز بشود»

منابع

• منابع طبیعی بوشهر

پیوند به بیرون

محله‌های شهر بوشهر

دهدشتی، شنبدی، کوتی و بهبهانی، صلح‌آباد، جُفره، جفره علی‌باش، جفره ماهینی، هلیله، بندرگاه، سنگی، عاشوری، شکری (بهشت صادق)، هلالی، باغ زهرا، جبری، شغاب، کوی فرهنگیان، عالی‌آباد، ستم‌آباد، ظلم‌آباد، بهمنی، رونی، سبزآباد، پودر، جلالی، مخ بلند، دواس، تل کوتی، بن مانع، نیدی، خواجه‌ها، دستک، ریشهر، امامزاده، رایانی، سرتل، تنگک (شمالی، وسطی، جنوبی)، تنگک غریب، تنگک محمد جعفری (رئیس)، تنگک زنگنه، نیروگاه اتمی، دروازه، توحید،سنگی،بیسیم،باهنر،