تونل مانش
تونل مانش مسیر راه‌آهن ۵۲ کیلومتری در بستر کانال مانش است که بندر پادوکاله فرانسه را به شهرک فوکستون انگلستان متصل می‌کند. این تونل در زیر کف دریا حفر شده‌است.
 | |
| دید کلی | |
|---|---|
| مکان | کانال مانش (تنگه دوور) |
| مختصات | ۵۱°۰۰′۴۵″شمالی ۱°۳۰′۱۵″شرقی / ۵۱٫۰۱۲۵°شمالی ۱٫۵۰۴۱°شرقی |
| وضعیت | فعال |
| آغاز | فوکستون، کنت، انگلستان، بریتانیا (۵۱°۵′۴۹٫۵″ شمالی ۱°۹′۲۱″ شرقی / ۵۱٫۰۹۷۰۸۳°شمالی ۱٫۱۵۵۸۳°شرقی) |
| پایان | Coquelles, پا-دو-کاله، نور-پا-دو-کاله-پیکاردی، فرانسه (۵۰°۵۵′۲۲″ شمالی ۱°۴۶′۵۰٫۱۶″ شرقی / ۵۰٫۹۲۲۷۸°شمالی ۱٫۷۸۰۶۰۰۰°شرقی) |
| بهره‌برداری | |
| گشایش |
|
| مالک | اروتونل |
| گرداننده |
|
| استفاده | Through-rail passenger and freight. Vehicle shuttle. |
| اطلاعات فنی | |
| درازای ریل | ۵۰٫۴۵ کیلومتر (۳۱٫۳۵ مایل) |
| شمار ریل‌ها | 2 single track tunnels 1 service tunnel |
| اندازه ریل | ۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 1⁄2 in) (ریل استاندارد) |
| برقی شدن | 25 kV AC سیم بالاسر، 5.87 m[۱] |
| سرعت عملیاتی | ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت (۹۹ مایل بر ساعت) |
مخارج آن که بزرگ‌ترین پروژهٔ ساختمانی اروپا است، ۶ میلیارد پوند (تقریباً ۸ میلیارد دلار) برآورد شده‌است. این تونل ۴۰ متر پایین‌تر از کف دریا (بیش از ۱۰۰ متر پایین‌تر از سطح دریا) ساخته شده و دارای ۲ خط (رفت و برگشت) برای قطارهای حمل اتومبیل و مسافر است. قطر هر کانال ۷٫۶ متر و دارای لوله‌های تهویه و نجات مصدومان احتمالی است. عبور قطارها از تونل ۲۰ دقیقه طول می‌کشد و با این پروژه زمان مسافرت از پاریس به لندن و بالعکس از طریق زمینی ۳ ساعت کاهش خواهد یافت.
تونل مانش که به آن تونل کانال نیز گفته می‌شود، بار دیگر انگلستان را از طریق خشکی به دیگر قارهٔ اروپا متصل می‌کند. این تونل ۵۰٫۵ کیلومتر طول دارد که زیر بستر دریای مانش حفر شده و کنت در انگلیس را به کاله در فرانسه متصل می‌کند. مانش که انجمن مهندسان عمران آمریکا آن را یکی از عجایب هفتگانهٔ دنیای مدرن نامیده‌است دارای دو خط ریلی و یک تونل جانبی برای خودروها است. گفته می‌شود تنها در عصر یخبندان یعنی چیزی حدود ۸٬۵۰۰ سال پیش انگلستان به اروپا متصل بوده‌است. این پروژه در زمان اجرا با صرف ۲۱ میلیارد پوند پرهزینه‌ترین طرح مهندسی تاریخ به‌شمار می‌رفت به گونه‌ای که هزینهٔ اجرای آن ۷ برابر بیشتر از هزینهٔ اجرایی پل گلدن گیت (یکی از عجایب هفتگانهٔ دنیای مدرن) بود.
بیشتر ماشین‌ها و دستگاه‌های حفر تونلی که در این پروژه مورد استفاده قرار گرفتند دو برابر یک زمین فوتبال طول داشتند و قادر بودند روزی ۷۶ متر تونل حفر کنند. با این حال حفر تونل ۶ سال طول کشید و قرار بود انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها در نقطه‌ای مشترک به هم برسند که انگلیسی‌ها موفق شدند سریع‌تر به نقطهٔ موردنظر برسند. یکی از نکات مهم در خصوص حفر تونل این بود که دوطرف باید بدون کوچک‌ترین انحرافی به یکدیگر می‌رسیدند. به‌همین خاطر از سیستم‌های رادیویی و همچنین GPS نهایت استفاده به‌عمل آمد.
پس از پایان تمام مراحل ساخت تونل، فرانسوا میتران (رئیس‌جمهور وقت فرانسه) و الیزابت ملکهٔ انگلستان در تاریخ ۶ مهٔ ۱۹۹۴ در کاله فرانسه تونل را رسماً افتتاح کردند. ملکهٔ انگلستان از ایستگاه واترلو لندن و فرانسوا میتران از ایستگاهی در لیل به سوی کاله به حرکت درآمدند. این دو قطار با قطع سیستم کنترل رایانه‌ای تونل در یک لحظه به کالائیس رسیدند و رودرروی یکدیگر قرار گرفتند. پس از انجام مراسم افتتاح در کالائیس، میتران و ملکه الیزابت دوباره از طریق تونل به خاک انگلستان رفتند تا مراسم مشابهی را در آنجا برگزار کنند. در مراسم افتتاحیه دو نفر از کارگرانی که برای نخستین‌بار با فروریختن آخرین لایهٔ خاک، دو تونل را به هم متصل کرده بودند نیز حضور داشتند.
نگارخانه ویرایش
-
ورودی تونل در فرانسه -
-
منابع ویرایش
- ↑ Institution of Civil Engineers (Great Britain) (1995). The Channel Tunnel: Transport systems, Volume 4. Vol. 108. Thomas Telford. p. 22. ISBN 978-0-7277-2024-5.
- Anderson, Graham (1994). The Channel Tunnel Story. London: E & F N Spon. ISBN 0-419-19620-X.
{{cite book}}: Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - European Commission. Directorate-General for Regional Policy and Cohesion. (1996). The regional impact of the Channel Tunnel throughout the Community. Luxembourg: European Commission. ISBN 92-826-8804-6.
{{cite book}}:|author=has generic name (help) - Flyvbjerg, B. Buzelius, N. Rothengatter, W. (2003). Megaprojects and Risk. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-00946-4.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - Institution of Civil Engineers (1989). The Channel Tunnel. London: Thomas Telford. ISBN 0-7277-1546-1.
- Kirkland, Colin J. , ed. (1995). Engineering the Channel Tunnel. London: Chapman and Hall. ISBN 0-419-17920-8.
{{cite book}}:|author=has generic name (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - Whiteside, Thomas (1962). The Tunnel under the Channel. Rupert Hart-Davis. ISBN 0-684-83243-7.
- Wilson, Jeremy (1994). Eurotunnel — The Illustrated Journey. HarperCollins. ISBN 0-00-255539-5.
{{cite book}}: Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help)
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ تونل مانش موجود است. |
- وبگاه رسمی
- Eurotunnel infographic
- Tribute website بایگانی‌شده در ۸ مه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
- New Plan For Channel Tunnel, May 1929, Popular Mechanics article on a post-WW1 plan for a tunnel that was scrapped by the great depression. A total cost figure of 150 million was given in 1929
- autobiography of Sir John Stokes regarding 1882 deliberations [۱]
- more info on 1880 attempt