جان ال. بارستو
جان لستر بارستو (John Lester Barstow) (زادهٔ ۲۱ فوریه ۱۸۳۲ – درگذشتهٔ ۲۸ ژوئن ۱۹۱۳)، معلم، مزرعه‌دار، سیاستمدار و سرباز آمریکایی بود که به عنوان سی و نهمین فرماندار ورمانت، یکی از ایالت‌های این کشور نیز خدمت کرد.
جان ال. بارستو | |
|---|---|
 | |
| ۳۹مین فرماندار ورمونت | |
| دوره مسئولیت ۵ اکتبر ۱۸۸۲ – ۲ اکتبر ۱۸۸۴ | |
| معاون | Samuel E. Pingree |
| پس از | Roswell Farnham |
| پیش از | Samuel E. Pingree |
| ۳۳مین ستوان-فرماندار ورمونت | |
| دوره مسئولیت ۷ اکتبر ۱۸۸۰ – ۵ اکتبر ۱۸۸۲ | |
| فرماندار | Roswell Farnham |
| پس از | Eben Pomeroy Colton |
| پیش از | Samuel E. Pingree |
| عضو سنای ورمونت از شهرستان چیتندن | |
| دوره مسئولیت ۱۸۶۶ – ۱۸۶۸ همکار راسل اس. تافت، ادگار اچ. لین (۱۸۶۶) ادگار اچ. لین، ئی.آر. هارد (۱۸۶۷) | |
| پس از | Amos Hobart, Anson J. Crane, Russell S. Taft |
| پیش از | E. R. Hard, E. B. Green, A. B. Halbert |
| عضو خانه نمایندگان ورمونت از شلبرن | |
| دوره مسئولیت ۱۸۶۴ – ۱۸۶۶ | |
| پس از | Elijah Root |
| پیش از | Robert J. White |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۲۱ فوریهٔ ۱۸۳۲ شلبرن، ورمانت |
| درگذشته | ۲۸ ژوئن ۱۹۱۳ (۸۱ سال) شلبرن، ورمانت |
| حزب سیاسی | جمهوری‌خواه |
| همسر(ان) | لاورا مائک (متولد ۱۸۵۸–۱۸۸۵, تولدش) |
| فرزندان | ۲ |
| مادر | Lorain (Lyon) Barstow |
| پدر | Heman Barstow |
| خویشاوندان | ویلیام ای. بارستو |
| تخصص | کشاورز معلم |
| امضا |  |
| خدمات نظامی | |
| وفاداری | ایالات متحده (اتحادیه) ورمانت |
| خدمت/شاخه | ارتش اتحادیه شبه‌نظامیان ورمونت |
| سال‌های خدمت | ۱۸۶۲–۱۸۶۴ (ارتش) 1864-1865 (شبه‌نظامیان) |
| درجه | سرگرد (ارتش) سرتیپ (شبه‌نظامیان) |
| یگان | پیاده‌نظام هشتم ورمونت (ارتش) نیروهای موقتی (شبه‌نظامیان) |
| فرمانده | دسته کا، پیاده‌نظامان هشتم ورمونت (ارتش) تیپ اول، نیروهای موقتی (شبه‌نظامیان) |
| جنگ‌ها/عملیات | جنگ داخلی آمریکا |
اوایل زندگی ویرایش
بارستو در تاریخ ۲۱ فوریه ۱۸۳۲ در شهر شلبرن ایالت ورمانت متولد شد؛ والدینش هِمان و لورِین (لایِن) بارستو بودند.[۱] او از سن ۱۵ سالگی در یک مدرسه محلی شروع به تدریس کرد، سپس به سوی غرب و شهر دیترویت رهسپار شد و در آنجا به تدریس ادامه داد. وی در سال ۱۸۵۷ به شهر زادگاهش بازگشت تا در امور مزرعه به پدر و مادر سالخورده خود کمک کند. در سال ۱۸۶۱ به عنوان کارمند دفتری در مجلس نمایندگان ایالت ورمونت مشغول به کار شد.
جنگ داخلی ویرایش
بارستو ابتدا برای خدمت در منصب افسر گروهبان داوطلب شد ولی اندکی بعد در تاریخ ۱۹ فوریه ۱۸۶۲ او را به سمت آجودان نیروهای هشتم پیاده‌نظام ورمانت گماشتند.[۲] در ۲۷ مه ۱۸۶۳ نیز به عنوان سروان فرماندهی گروهان کِی را بر عهده گرفت، سپس تا درجه سرگردی ارتقاء یافت و سرانجام در ۲۲ ژانویه ۱۸۶۴ به واحد ستادی هنگ بازگشت. جان بارستو در ۲۲ ژوئن ۱۸۶۴ از خدمت هنگ خارج شد. وی چنان در میان نیروهای هنگ مورد احترام بود که از سوی آنها مفتخر به دریافت دو قبضه شمشیر تشریفاتی شد؛ یکی هنگامی که به درجه سرگردی رسید و دیگری زمانی که خدمت هنگ را ترک کرد.
قریب به سه سال مأموریت طاقت‌فرسا و دشوار در مرداب‌ها و شرایط آب و هوایی مرطوب لوئیزیانا سلامت جان بارستو را به خطر انداخت و سال‌ها ابتلا به بیماری مالاریا مانع از ورود او به هر نوع فعالیت جدی تجاری شد.[۳] بلافاصله پس از انحلال هنگ، پیتر تی. واشبِرن که ژنرال آجودان شبه‌نظامیان ورمانت بود در واحد سربازگیری سمتی به بارسو پیشنهاد داد ولی او به دلیل شرایط جسمانی خود ناگزیر این پیشنهاد را نپذیرفت.
جان بارستو در سپتامبر ۱۸۶۴ برای عضویت در مجلس ورمانت انتخاب شد؛ در ۱۹ اکتبر ۱۸۶۴ و درست زمانی که مجلس نمایندگان در حال برگزاری جلسه بود، حمله سنت آلبانز به وقوع پیوست. بارستو به منطقه اعزام شد و سپس برای انجام یک مأموریت ویژه به کانادا رفت. پس از آن به عنوان سرتیپ گروهی از شبه‌نظامیان را فرماندهی کرد که برای مقابله با این تحرکات شکل گرفته بودند. وی فرماندهی نیروهای مستقر در مرزهای شمال‌غربی ایالت را عهده‌دار بود تا اینکه سرانجام در ژانویه ۱۸۶۵ جورج جی. استانارد به این ناآرامی‌ها پایان داد.
حرفه بعد از جنگ ویرایش
در سپتامبر ۱۸۶۵، جان بارستو به اتفاق آراء برای عضویت در مجلس ورمانت انتخاب شد و طی سال‌های ۱۸۶۶ و ۱۸۶۷ به عنوان سناتور ایالتی منطقه چیتندن در مجلس نمایندگان فعالیت کرد. در سال ۱۸۷۰ او از سوی رئیس‌جمهور گرانت به سمت نماینده دولت در امور بازنشستگی شهر برلینگتون منصوب شد، بارستا هشت سال این سمت را در اختیار داشت. تلاش‌های او در راستای بهبود نظام بازنشستگی سبب شد تا نامه قدردانی از سوی وزیر کشور، کارل شورتس، دریافت کند.
در سال ۱۸۷۹ فرماندار ردفیلد پروکتور او را به عنوان کمیسر ایالتی انتخاب کرد تا مسئولیت انجام امور مراسم گرامی‌داشت یکصدمین سالگرد تسلیم چارلز کورن‌والیس را عهده‌دار شود. این رویداد که در شهر یورک‌تاون ایالت ویرجینیا به وقوع پیوست منجر به خاتمه انقلاب آمریکا شد.
فرماندار ویرایش
در سال ۱۸۸۲ اعضای مجمع جمهوری‌خواهان ایالتی به اتفاق آراء او را نامزد تصدی فرمانداری کردند و متعاقباً جان باریستو به عنوان فرماندار انتخاب شد.
او نخستین فرماندار ایالت ورمانت بود که توجه‌ها را به نرخ‌های سلیقه‌ای و هزینه‌های گزاف حمل بار جلب کرد که توسط شرکت‌های حمل‌ونقل تعیین می‌شد. او به صورت فوری خواستار تشکیل کمیسیون ویژه برای مسیرهای ریلی شد.
در دوره فرمانداری بارستو، کارگران معدن مس الی که ماه‌ها بود، دستمزد خود را دریافت نکرده بودند، دست به شورش زدند. بارستو در پاسخ به این شورش نیروهای شبه‌نظامی را فراخواند ولی هنگامی که آنها به منطقه رسیدند، دریافتند که در بیان شدت خشونت‌ها اغراق شده‌است.
بارستو در راستای حل این بحران مالک معدن را موظف کرد تا حقوق کارگران را بپردازد. همین موضوع وجهه عمومی محبوبی در سراسر ایالت برای وی به ارمغان آورد.
براساس مصوبه مجلس در سال ۱۸۸۴، هیئت نمایندگی ایالت ورمانت در کنگره ملزم شد تا تمام تلاش خود را برای تصویب قانون تجارت میان ایالتی به کار بندد که البته بنا توصیه فرماندار بارستو به تصویب رسید.
روتلند هرالد در پایان دوران مسئولیت جان بارستو نظر کلی کسانی که به او رأی داده بودند را اینگونه بیان کرد: «طی بیست سال اخیر او تنها فرماندار آگاه، مستقل، توانمند و کارآمدی بود که ایالت ورمانت از حضورش بهره برد».
حرفه متأخر ویرایش
در سال ۱۸۹۱، وی به همراه ژنرال الکساندر مک‌دوول مک‌کوک از ارتش آمریکا، از سوی رئیس‌جمهور بنجامین هریسون انتخاب شد تا در قالب کمیسیونی با سرخ‌پوستان ناواهو وارد مذاکره شوند. در ۱۸۹۳ بنا به درخواست فرماندار لوی کی. فولر وی به عضویت کمیته اجرایی همایش ملی ضد انحصارگرایی درآمد.
بارستو عضو انجمن اتحاد افسران ورمانت، ارتش بزرگ جمهوری و فرمان نظامی لژیون‌های وفادار ایالات متحده آمریکا بود. او از نظر مذهبی پیرو کلیسای اسقفی بود و از سال ۱۸۵۳ به عضویت سازمان‌ها فراماسونری درآمد.
دوران بازنشستگی و مرگ ویرایش
بارستو در دوران بازنشستگی همچنان در شلبرن سکونت داشت. او در همان‌جا درگذشت و در گورستان دهکده شلبرن به خاک سپرده شد.[۴]
خانواده ویرایش
بارستو در ۲۸ اکتبر ۱۸۵۸ با لورا مائک (۱۸۳۱–۱۸۸۵) که از اهالی شلبرن بود، ازدواج کرد. آنها صاحب دو پسر شدند؛ فردریک مائک بارستو(۱۸۶۰–۱۸۹۹) و چارلز لستر بارستو (۱۸۶۷–۱۹۵۱). فردریک بارستو از دانشگاه ورمونت فارغ‌التحصیل و به عنوان مهندس راه و ساختمان مشغول کار شد. سپس داوطلب شرکت در جنگ آمریکا- اسپانیا شد.[۵] او با درجه ستوان یکم در هنگ سوم مهندسان داوطلب خدمت می‌کرد که به بیماری تیفوس مبتلا شد. ابتدا گمان می‌رفت که بیماریش مالاریا است از این رو هنگامی که تشخیص صحیح انجام شد و او به ورمانت بازگشت چنان وضعیتش وخیم بود که چندان زنده نماند.
چارلز بارستو از کالج یونیون فارغ‌التحصیل شد و کار خود را در صنعت نشر آغاز کرد.[۶] وی در دوران حرفه‌ای خود برای برخی ناشران از جمله انتشارات هار‍بر و برادرز و همچنین سنچوری کامبانی نویسندگی و ویراستاری کرد.
منابع ویرایش
- ↑ "John L. Barstow Dead at Home". Burlington Daily News. June 28, 1913. p. 1. Retrieved 2020-03-26 – via Newspapers.com.
- ↑ Carpenter, George N. (1886). History of the Eighth Regiment Vermont Volunteers, 1861–1865. Boston, MA: Deland & Barta. p. 150.
- ↑ Ullery, Jacob G. (1894). Men of Vermont: An Illustrated Biographical History of Vermonters and Sons of Vermont. Vol. Part II: Biographies of Vermonters. Brattleboro, VT: Transcript Publishing Company. pp. 20-22.
- ↑ Valloch, Kathy (2019). "Barstow, John Lester". Vermont in the Civil War. St. Albans, VT: Tom Ledoux and Associates. Archived from the original on 4 July 2022. Retrieved May 20, 2019.
- ↑ "Vermont Soldier Dies of Fever". Burlington Clipper. March 25, 1899. p. 10. Retrieved 2020-03-26 – via Newspapers.com.
- ↑ "Charles Barstow, Former Publishing House Editor, Dies". Burlington Free Press. October 8, 1951. p. 9. Retrieved 2020-03-26 – via Newspapers.com.
منابع ویرایش
- Benedict, G. G. , Vermont in the Civil War. A History of the part taken by the Vermont Soldiers And Sailors in the War For The Union, 1861-5. Burlington, VT. : The Free Press Association, 1888, ii:83–84, 100, 114–116, 118, 127, 130, 132–134, 140, 143.
- Dodge, Prentiss C. , compiler. Encyclopedia Vermont Biography, Burlington, VT: Ullery Publishing Company, 1912, p. 40.
- Peck, Theodore S. , compiler, Revised Roster of Vermont Volunteers and lists of Vermonters Who Served in the Army and Navy of the United States During the War of the Rebellion, 1861–66. Montpelier, VT. : Press of the Watchman Publishing Co. , 1892, p. 751.