جان عشاق
جان عشاق نام آلبوم موسیقی سنتی ایرانی است با صدای محمدرضا شجریان و همکاری پرویز مشکاتیان، جواد معروفی و محمدرضا درویشی، که در سال ۱۳۶۴ اجرا و در سال ۱۳۷۳ در آواز بیات اصفهان منتشر شده‌است. ترانه‌های این مجموعه موسیقی از میان غزل‌های حافظ، و دوبیتی‌های باباطاهر برگزیده شده.
| جان عشاق | |
|---|---|
 | |
| آلبوم بهترین‌ها از | |
| ژانر | سنتی |
| زبان | فارسی |
شرح
ویرایشهنرمندان
ویرایش- خواننده: محمدرضا شجریان
- آهنگساز و سنتور: پرویز مشکاتیان
- پیانو: جواد معروفی
- تنظیم: محمدرضا درویشی
- طرح: مژگان شجریان
- خوشنویسی: یدالله کابلی
قطعات
ویرایش- مقدمه
- ساز و آواز بیات اصفهان
- تصنیف جان عشاق
شرح قطعات
ویرایشدر این بخش دستگاه یا گوشههای موسیقی سنتی که در اجرای این آلبوم بکار رفته، نام برده شدهاند. برای آگاهی بیشتر، دستگاههای موسیقی سنتی ایرانی را نگاه کنید. |
| (درآمد اصفهان) | |
| همای اوج سعادت به دام ما افتد | |
| اگر تو را گذری بر مقام ما افتد | |
| (جامه‌دران) | |
| حباب‌وار براندازم از نشاط کل‍‍اه | |
| اگر ز روی تو عکس‍‍ی به جام ما افتد | |
| (بوسلیک) | |
| شبی که ماه مراد از اف‍‍ق طل‍‍وع کن‍‍د | |
| بود که پرتو ن‍‍وری به بام ما افتد | |
| (بیات راجع) | |
| مل‍‍وک را چو ره خاک‍‍ب‍‍وس این در ن‍‍یست | |
| کی التف‍‍ات مج‍‍ال سلام ما افتد | |
| (عشاق) | |
| چو جان فدای لب‍‍ت شد خیال م‍‍ی‌ب‍‍ست‍‍م | |
| که قطره‌ای ز زلالش به کام ما افتد | |
| (عشاق + قرچه + فرود به عشاق) | |
| خیال زل‍‍ف تو گف‍‍ت‍‍ا که جان وس‍‍یله مس‍‍از | |
| کزین شک‍‍ار فراوان به دام ما افتد | |
| (بوسلیک + فرود) | |
| ز خ‍‍اک ک‍‍وی تو ه‍‍ر دم که دم زن‍‍د حافظ | |
| نسی‍‍م گل‍‍شن جان در مش‍‍ام ما افتد | |
| (جامه‌دران + فرود) | |
| به ن‍‍اامی‍‍دی از این در مرو بزن فال‍‍ی | |
| بود که قرعه‌ی دول‍‍ت به نام ما افتد |
| (سوز و گداز) | |
| نگ‍‍ارین‍‍ا دل و ج‍‍انُ‍‍م تِه داری | |
| همه پی‍‍دا و پن‍‍هانُ‍‍م تِه داری | |
| نم‍‍ی‌دونُ‍‍م که این درد از که دی‍‍رُم | |
| همین دونُم که درم‍‍انُ‍‍م تِه داری |
تصنیف جان عشاق، غزل حافظ
| دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود | |
| تا کجا باز دل غم زده‌ای سوخته بود | |
| رسم عاشق‌کشی و شیوه‌ی شهرآشوبی | |
| جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود | |
| جان عشاق سپند رخ خود می‌دانست | |
| و آتش چهره بدین کار برافروخته بود | |
| گر چه می‌گفت که زارت بکشم می‌دیدم | |
| که نهانش نظری با من دلسوخته بود | |
| کفر زلفش ره دین می‌زد و آن سنگین دل | |
| در پی‌اش مشعلی از چهره برافروخته بود |
منابع
ویرایش- تارنمای محمدرضا شجریان
- پایگاه مجازی لطیفهٔ نهانی، بر گرفته از کتاب هزار گلخانه آواز، نوشتهٔ حمید جواهریان.