جان گاتی

جان جوزف گاتی جونیور. (به انگلیسی: John Joseph Gotti, Jr.) (زادهٔ ۱۹۴۰ - درگذشته ۲۰۰۲) او فعالیت خود را در خانوادهٔ گامبینو (Gambino Crime Family)، یکی از پنج خانوادهٔ مافیایی نیویورک آغاز کرد و بعدها خود ريیس این خانواده شد. وی به جرم اخاذی، ۱۳ مورد قتل، ممانعت از اجرای عدالت، آدم‌ربایی، توطئه برای انجام قتل، باجگیری، فرار از مالیات، رباخواری و راه‌اندازی قماری غیرقانونی به حبس ابد محکوم شد. وی ۱۰ سال بعد در زندان شهر اسپرینگفیلد، میزوری درگذشت. او نیز ایتالیایی‌تبار بود.

زندگی شخصی

جان گوتي در 27 اکتبر 1940 در منطقه برانکس شهر نیویورک به دنیا آمد. او پنجمین فرزند از سیزده فرزند (دو نفر هنگام تولد فوت کرده بودند) جان جوزف گوتي پدر و فیلومنا "فاني" دِکارلو بود.والدین گوتي در شهر نیویورک به دنیا آمده بودند، اما تصور بر این است که پدربزرگ و مادربزرگ او اهل سان جوزپه وسوویانو، در استان ناپل ایتالیا بودند، زیرا والدین او در آنجا ازدواج کرده و مدتی در آنجا زندگی کرده بودند.

گوتي یکی از پنج نفری بود که به عنوان "مرد ساخته‌ شده" در خانواده جنایتکار گامبینو درآمدند: یوجین "ژن" گوتي به دلیل زندانی شدن جان، قبل از او آغاز شد، پیتر گوتي در سال 1988 تحت رهبری جان آغاز شد و ریچارد وی گوتي تا سال 2002 به عنوان یک کاپورهژیم (کاپیتان یا رئیس یک "گروه") شناخته شد.پنجمین نفر، وینسنت، در سال 2002 آغاز شد.

زمانی که گوتي به سن 12 سالگی رسید، خانواده او در ایست نیویورک، بروکلین مستقر شدند، جایی که او در کنار برادرانش در فقر بزرگ شد.پدرش به طور نامنظم به عنوان یک کارگر روزمزد کار می کرد.گوتي در بزرگسالی از پدرش به خاطر ناتوانی در تامین خانواده خود رنجیده بود.او در مدرسه سابقه غیبت و اذیت و آزار دانش آموزان دیگر را داشت و در نهایت در سن 16 سالگی از دبیرستان فرانکلین ترک تحصیل کرد.گوتي از سن 12 سالگی با گروه‌های خیابانی مرتبط با مافیای شهر نیویورک درگیر شد.زمانی که 14 ساله بود، در حال سرقت یک مخلوط کن سیمان از یک کارگاه ساختمانی بود که روی او افتاد و انگشتان پایش را له کرد. این آسیب باعث شد که او به طور دائم لنگ بزند.پس از ترک تحصیل، خود را وقف کار با گروه پسران فولتون-راکاوای وابسته به مافیا کرد، جایی که با دیگر مافیاهای آینده گامبینو، آنجلو روجرو و ویلفرد "ویلی بوی" جانسون آشنا شد و با آنها دوست شد.

گاتی همسر آینده خود، ویکتوریا دی جورجیو، با تبار نیمی ایتالیایی و نیمی روسی، را در سال 1958 در یک بار ملاقات کرد.این زوج در تاریخ 6 مارس 1962 ازدواج کردند.طبق اسناد FBI، دی جورجیو قبلاً ازدواج کرده بود و از ازدواج قبلی خود یک فرزند داشت.آنها پنج فرزند داشتند: آنجلا، ویکتوریا، جان جونیور، فرانک (متوفی 1980) و پیتر. گاتی در سال 1962 تلاش کرد به طور قانونی به عنوان پرس در یک کارخانه کت و به عنوان دستیار راننده کامیون کار کند. با این حال، او نتوانست بدون جُرم بماند و تا سال 1966 دو بار به زندان افتاده بود.

خانواده جنایتکار گامبینو

شریک:

از نوجوانی، گاتی برای کارمین فاتیکو، کاپو در خانواده گامبینو، که در آن زمان تحت رهبری رئیس آلبرت آناستازیا به عنوان خانواده آناستازیا شناخته می شد، کارهای فرعی انجام می داد.گاتی به همراه برادرش جین و دوستش راجرو، هواپیماربایی هایی را در فرودگاه Idlewild (که اکنون فرودگاه بین المللی جان اف کندی نامیده می شود) انجام دادند.در این زمان، گاتی با جوزف ماسینو، همکار هواپیماربای مافیا و رئیس آینده خانواده بونانو، دوست شد و لقب های «جان سیاه» و «اسب دیوانه» را به او دادند.در همین زمان بود که گاتی با انیلو «نیل» دلاکروچه، معاون گامبینو آشنا شد که او را به عنوان مربی خود می دید.

در فوریه 1968، کارمندان خطوط هوایی یونایتد گاتی را به عنوان مردی که برای کالاهای سرقتی امضا کرده بود شناسایی کردند. اندکی پس از آن، FBI او را به دلیل هواپیماربایی دستگیر کرد. دو ماه بعد، هنگامی که با وثیقه آزاد بود، برای سومین بار به دلیل هواپیماربایی دستگیر شد، این بار به جرم سرقت محموله ای از سیگار به ارزش 50 هزار دلار در بزرگراه نیوجرسی. بعداً در همان سال، گاتی به هواپیماربایی هواپیمایی نورث وست اعتراف کرد و به سه سال زندان در زندان فدرال لوئیسبرگ محکوم شد.

گاتی و راجرو در سال 1972 به آزادی مشروط درآمدند و به خدمه قدیمی خود در باشگاه شکار و ماهی برگین بازگشتند و همچنان تحت نظر فاتیکو کار کردند. گاتی به مدیریت عملیات قمار غیرقانونی خدمه برگین منتقل شد و در آنجا ثابت کرد که یک مجری موثر است.فاتیکو در سال 1972 به اتهام وام‌گیری با بهره بالا متهم شد. به عنوان شرط آزادی او، نمی توانست با جنایتکاران شناخته شده ارتباط داشته باشد.گاتی هنوز به دلیل بسته شدن کتاب های عضویت پس از جلسه آپالچین 1957، یک مرد ساخته شده نبود، اما فاتیکو پس از آزادی مشروط به زودی او را به عنوان کاپو موقت خدمه برگین معرفی کرد.در این نقش جدید، گاتی اغلب به دفتر مرکزی دلاکروچه در باشگاه اجتماعی ریونایت سفر می‌کرد تا معاون رئیس را در جریان فعالیت‌های خدمه قرار دهد. دلاکروچه از قبل گاتی را دوست داشت و این دو در این مدت حتی به هم نزدیکتر شدند. این دو بسیار شبیه به هم بودند - هر دو رگه های خشونت آمیز قوی داشتند، به طور مکرر فحش می دادند و قماربازان سنگینی بودند.

پس از اینکه امانوئل گامبینو، برادرزاده رئیس کارلو گامبینو، در سال 1973 ربوده و به قتل رسید، گاتی به همراه راجرو و رالف گالیونه به تیم کشتن منصوب شد تا به دنبال مظنون اصلی، گانگستر جیمز مک‌براتنی بگردند.این تیم تلاش خود برای ربودن مک‌براتنی در یک بار استاتن آیلند را زمانی که سعی کردند او را به عنوان کارآگاهان دستگیر کنند، به هم زدند.و گالیونه زمانی که همدستانش موفق به مهار او شدند، مک‌براتنی را به ضرب گلوله کشت. گاتی توسط شاهدان عینی و یک نفوذی پلیس شناسایی شد و در ژوئن 1974 به دلیل قتل دستگیر شد.با این حال، او با کمک وکیل روی کوهن توانست با دادستان به توافق برسد و به دلیل مشارکت در قتل به چهار سال زندان به جرم تلاش برای قتل عمد محکوم شد.پس از مرگ گاتی، ماسینو او را به عنوان قاتل ویتو بورلی، یکی از همکاران گامبینو که در سال 1975 به قتل رسید، معرفی کرد.

رِمو فرانچسچینی، عضو اداره پلیس شهر نیویورک (NYPD) از سال 1957 تا 1991 که در زمینه جرایم سازمان یافته تخصص داشت، در سال 1993 در پاسخ به این سوال که چرا در اوایل کارش می دانست که گاتی به یک چهره مهم در مافیا تبدیل خواهد شد، گفت: "او کاریزماتیک و یک رهبر بود. او زنباره نبود. او تمام وقت خود را با افرادش می گذراند. او همچنین ذهن بسیار تیز و حافظه قوی داشت. و او از سختی و قاطعیت سرشار بود. مردان کمی بودند که حاضر به مخالفت با او می شدند".

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «John Gotti». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ فوریه ۲۰۱۴.